Οσία Ολυμπιάδα η Διάκονος (Αγία Ολυμπία). Βίος
Η Οσία Ολυμπιάδα έζησε περί το 395μ.Χ. επί αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μεγάλου και του υιού του Αρκαδίου. Ο πατέρας της που ονομαζόταν Σέλευκος (ή σύμφωνα με άλλες πηγές Ακούνδος) ήταν κόμης και ο παππούς της ήταν ο έπαρχος Αβλάβιος.
Παντρεύτηκε τον έπαρχο Νευρίδιο ο οποίος όμως πέθανε σύντομα. Η Οσία Ολυμπιάδα που είχε διατηρήσει την παρθενία της, αποφάσισε να τη φυλάξει και ούσα χήρα και παρθένος ζούσε με νηστεία και προσευχή, ελεώντας τους φτωχούς. Μάλιστα η Οσία Ολυμπιάδα μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και τη διέθεσε και στην Εκκλησία. Προτίμησε για τον Θεό να υπηρετεί και να βοηθάει τους άλλους και δεν ήθελε καμία περιποίηση για τον εαυτό της. Δεν έμεινε, λένε χαρακτηριστικά, ούτε μεγάλη πόλη, ούτε χωριό, ούτε έρημος, ούτε Μοναστήρι ή Εκκλησία, ούτε Πτωχοκομείο ή Ξενοδοχείο ή φυλακή που να μην είχε βοηθήσει η Οσία Ολυμπιάδα. Επίσης, ίδρυσε Μοναστήρι στην Κωνσταντινούπολη, κοντά στην Αγία Ειρήνη και στην Αγία Σοφία.
Η Οσία Ολυμπιάδα ήταν γεμάτη ταπείνωση, ζούσε φτωχικά και χωρίς πολυτέλειες. Στο χαρακτήρα η Αγία Ολυμπιάδα ήταν πολύ ήρεμη και είχε τον νου της συνέχεια στον ουρανό και όχι στα επίγεια. Δεν είχε περιέργεια για τις πράξεις των άλλων, αλλά σκεφτόταν συνέχεια τις δικές τις αμαρτίες. Δεν κατηγορούσε ποτέ κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό της. Ζούσε με τόση εγκράτεια, λες και δεν είχε σώμα. Ο Σατανάς της έφερε πολλούς πειρασμούς, όμως με τη χάρη του Θεού η Αγία Ολυμπιάδα φάνηκε πάντα νικήτρια με την αλήθεια.
Μέρα και νύχτα ήταν δακρυσμένα τα μάτια της, σημειώνουν μάλιστα χαρακτηριστικά ότι μπορεί οι πηγές να στεγνώσουν από τη ζέστη, αλλά τα μάτια της Αγίας Ολυμπιάδας δεν τα έβλεπε κανείς χωρίς δάκρυα. Με τη μεγάλη πίστη της έφερε στον Χριστό πολλές άπιστες γυναίκες. Έδωσε την ελευθερία σε υπηρέτριες δικές της και σε υπηρέτριες άλλων αρχόντων. Και από δούλες γινόντουσαν συνάδελφοι στην ασκητική ζωή.
Τίμησε και στήριξε τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και αυτός έστειλε προς την Οσία Ολυμπιάδα πολλές απ’ τις επιστολές του. Η αυτοκράτειρα Ευδοξία πολέμησε τον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο και στράφηκε και εναντίον της Ολυμπιάδας. Τη δίκασαν για τον εμπρησμό της Αγίας Σοφίας. Η αυτοκράτειρα είχε φέρει πολλούς ψευδομάρτυρες στη δίκη, τους οποίους η Αγία Ολυμπιάδα αντέκρουσε με επιχειρήματα. Την καταδίκασαν σε μεγάλο χρηματικό πρόστιμο και την εξόρισαν επειδή δεν είχε χρήματα για να το πληρώσει και επειδή αρνήθηκε να επικοινωνεί με τον ψευδοπατριάρχη Αρσάκιο.
Στο τέλος της ζωής της ο Θεός την αξίωσε και με τον Στέφανο της Ομολογίας. Η Οσία Ολυμπιάδα εξορίστηκε υπέρ της αληθείας και στην εξορία παρέδωσε την ψυχή της στον Θεό, λαμβάνοντας διπλό Στέφανο, και της άσκησης και της αθλήσεως.
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: Παραίνεση στην Ολυμπιάδα πριν το γάμο της
Κόρη μου το ωφέλιμο αυτό δώρο σου προσφέρω εγώ ο Γρηγόριος· του πατρός δε η συμβουλή είναι η αρίστη.
Ούτε ο ανάμικτος με λίθους χρυσός στις ευγενείς γυναίκες φέρει στολισμόν, Ολυμπιάδα μου, ούτε προσώπου, θείας εικόνος, βάψιμο, που είναι αισχρά τέρψις, διότι καλύπτει την όψη με ολέθρια όψη. Φορέματα δε πορφυρά, χρυσοΰφαντα, λεπτά, λαμπρά ας τα φορούν άλλες, που κανένα καύχημα λαμπρού βίου δεν έχουν. Εσύ όμως φρόντιζε για την σωφροσύνη και το κάλλος που και οι τυφλοί θαυμάζουν. Το ήθος είναι άνθος ωραιότατο, σταθερό, μόνιμο στη γυναίκα, που έχει εξαίρετη φήμη.
Να σέβεσαι πρώτα τον Θεόν και μετά τον άνδρα σου, που οφθαλμός της ζωής σου είναι και ρυθμιστής των σκέψεών σου· αυτόν μόνον να αγαπάς και σε αυτόν μόνο να θέλεις ν’ αρέσεις. Και πιο σφοδρά και διαρκής η στοργή σου σ’ αυτόν να είναι, κάτω από τον γάμον, εάν αυτός τελειότερα σε αγαπά.
Το θάρρος σου να μην είναι όση η αγάπη του ανδρός σου, αλλ’ όσο πρέπει, διότι σε όλα υπάρχει κόρος, σε όλα, στην αγάπην όμως δεν πρέπει να υπάρχει.
Αφού είσαι γυναίκα ποτέ μη θελήσεις να φτάσεις τον άνδρα ούτε το γένος σου να προβάλλεις, ούτε δια φορέματα να κομπάζεις, ούτε για σοφίαν· σοφία είναι να κάνεις ότι ο γάμος επιβάλλει. Διότι σε εσάς τους δύο όλα κοινά τα έκαμε ο δεσμός του γάμου.
Όταν θυμώνει ο άνδρας σου, να υποχωρείς, όταν κουράζεται να τον βοηθείς με μαλακά λόγια και άριστες συμβουλάς και ο λεοντοκόμος δεν καταπραΰνει με βία του θηρίου την οργή, όταν από θυμό βρυχάται, αλλά το δαμάζει με χαϊδέματα και γλυκά και κολακευτικά λόγια.
Ποτέ μη βρίσεις τον άνδρα σου για κάποια ζημία που έκαμε, έστω και πολύ θυμό αν έχεις· πλούτος για σε πολύς αυτός είναι· ούτε για άστοχες ενέργειές του, διότι απρέπεια η ύβρις είναι. Ο διάβολος από κακία πολλάκις ματαιώνει συνετά έργα· ούτε αδρανή να τον κατηγορήσεις, διότι δικαιούται να τιμωρεί.
Να μην επαινείς εκείνον, που ο άνδρας σου δεν αγαπά, δια να τον κάμεις φίλο του με λόγους δολερούς. Διότι αν η ειλικρίνεια αρμόζει στους ευγενείς άνδρες και γυναίκες, κυρίως όμως ταιριάζει στις γυναίκες.
Κοινές τις χαρές, τις λύπες όλες νά ‘χετε, κοινές και τις φροντίδες, διότι έτσι το σπίτι θα προκόψει. Τη γνώμην σου να εκφράζεις, ο άνδρας όμως να αποφασίζει. Όταν αυτός λυπάται, λυπήσου λίγο μαζί του, διότι ευχάριστος ανακούφιση είναι στη λύπην η λύπη των φίλων, αμέσως όμως ύστερα χαρούμενη να είσαι και χωρίς αγωνία. Λιμάνι ακύμαντο στον θλιμμένο σύζυγο είναι η γυναίκα.
Ο αργαλειός και τα μαλλιά το έργο σου να είναι και φροντίδες με θείες σκέψεις. Οι έξω δουλειές ανήκουν στον άνδρα. Από το σπίτι σου συχνά να μη φεύγεις, ούτε προς τέρψη να πηγαίνεις σε δημοσίες και ατάκτους συγκεντρώσεις· αυτό αφαιρεί την ντροπή και από τις ντροπαλές και σμίγει τα μάτια με μάτια. Η απώλεια της ντροπής είναι μητέρα όλων των αισχροτήτων. Στις καλές συγκεντρώσεις μαζί με τους συνετούς πήγαινε, δια να εντυπώσεις στο νου σου κάποιο καλό λόγο, ή ελάττωμα να κόψεις, ή τον δεσμόν με τους αρίστους να ενισχύσεις.
Το σπίτι σου σαν πόλις και άλσος να είναι. Να μη φαίνεσαι σε άλλους, παρά στους σώφρονες συγγενείς σου, τους ιερείς και τους σοβαρούς νέους είτε γέρους· ούτε σε γυναίκες που έχουν υπερηφάνεια και όψη δημίου· ούτε ακόμη και σε ευσεβείς, που ο άνδρας σου δε θέλει στο σπίτι, καίτοι συ πολύ τους εκτιμάς. Υπάρχει δια σε ωφελιμώτερον από τον καλό σου σύζυγο, τον μόνο που πάρα πολύ αγάπησες; Υψηλά φρονήματα να έχεις, όχι όμως υψηλοφροσύνην. Επαινώ τις γυναίκες που άγνωστες στους άνδρες είναι.
Σε συμπόσιο γάμου ή γενεθλίων, που είναι αγάπες, χωροί θορυβώδεις, καγχασμοί, αστεία άτοπα, να μην πηγαίνεις· διότι αυτά την αγνότητα με θέλγητρα γρήγορα διαλύουν, όπως οι ηλιακές ακτίνες το κερί. Ούτε στο σπίτι σου ιδιωτικά συμπόσια να κάνεις, παρόντος είτε απόντως του εναρέτου συζύγου σου. Η κοιλία αν περιωρίζετο ίσως να κυριαρχούσε των παθών. Την απεριόριστο φοβούμαι και εγώ και ο σύζυγός της.
Να μην κάνης ασέμνους μορφασμούς, έστω και αν πολύ οργισμένη είσαι· τούτο ασχημία εις του ανθρώπους είναι, στις γυναίκας μάλιστα φέρει και αλλοίωσιν της μορφής.
Στολίδια τα αυτιά να έχουν όχι τα μαργαριτάρια, αλλά το να ακούν καλά λόγια, και να κλείωνται από του νου εις τα κακά. Έτσι είτε κλειστά, είτε ανοικτά είναι, θα μένει η ακοή αγνή.
Ας στάζει η παρθενική σου αιδώς από τα βλέφαρά σου αγνή ντροπή στο σύζυγό σου· να προκαλείς ντροπή σε όσους σε βλέπουν ως να έχεις κλειστά τα μάτια και κάτω να σκύβεις.
Αν γλώσσα έχεις αχαλίνωτη, πάντοτε εχθρά στον άνδρα σου θα είσαι. Η ανόητος γλώσσα πολλάκις έκαμε κακόν και στους αθώους. Προτιμοτέρα η σιωπή και όταν ακόμη επιβάλλεται να ομιλεί κάποιος, παρά ομιλία, όταν δεν είναι καιρός δια άτοπον λόγον. Άφησε την επιθυμία του λόγου. Πρόσεχε ακόμα και το βάδισμά σου. Μετράει στη σωφροσύνη.
Και τούτο πρόσεξε και άκουσε: μην έχεις αδάμαστη σαρκική ορμή. Πείσε τον άνδρα σου να σέβεται τις άγιες ημέρες. Διότι είναι πρέπον η εικόνα του Θεού, να υποτάσσεται στους θείους νόμους, αν και τον θεσμόν του γάμου έθεσεν ο άσαρκος Υιός του Θεού εις το γένος ημών προς βοήθειαν του πλάσματός του, ίνα ενώ άλλοι έρχονται και άλλοι απέρχονται, η γέννησις διατηρεί το μεταβαλόμενον ανθρώπινο γένος, που σαν ρείθρο είναι άστατο λόγω του θανάτου και σταθερό λόγω της τεκνογονίας.
Αλλά διατί εγώ αυτά εδώ εκλεκτικώς να σου τα προσφέρω: Ο ίδιος γνώρισα παραίνεσιν πολύ ανωτέραν της ιδικής μου. Έχεις, χαριτωμένη μου, δώρο θείο. Αυτό εμπρός σου να το έχεις ως ζωντανή εικόνα εις κάθε λόγον και έργον σου, τώρα εις τας αρχάς του γάμου σου· αυτή είναι η θαυμασία παιδαγωγός, η οποία σε παρέλαβε από τον πατέρα σου και με χρηστά ήθη σε μόρφωσε, η αυτάδελφη του αγιωτάτου αρχιερέως Αμφίλοχου, τον οποίον έστειλα στον Θεόν μαζί με την αγία Θέκλα, τον μεγαλόφωνα κήρυκα της αληθείας και δόξαν ιδικήν μου.
Εάν από εμέ τον γέροντα έλαβες κάποιον καλόν λόγον, σου συνιστώ να τον φυλάξεις στα βάθη της ψυχής σου, όπου έχεις και τον εξαίρετο σύζυγό σου, τον οποίον απήλλαξες από την υπερηφάνειαν με την ηθικήν σου ανωτερότητα. Τώρα αυτό ως δώρο σου προσφέρω. Εάν δε το κάλλιστον θέλεις, σου εύχομαι να γίνης ως άμπελος πολύκαρπος, με τέκνα τέκνων, ίνα δοξάζηται δια περισσοτέρων ο μεγάλος Θεός, δια τον οποίον γεννώμεθα και εις τον οποίον πρέπει απ’ εδώ να κατευθυνόμεθα.
A.A.
Οσία Ολυμπιάδα η Διάκονος (Αγία Ολυμπία). Γιορτή
Η Οσία Ολυμπιάδα η Διάκονος (Αγία Ολυμπία) γιορτάζει στις 25 Ιουλίου.
Οσία Ολυμπιάδα η Διάκονος (Αγία Ολυμπία). Απολυτίκιο
Τον πλούτον σκορπίσασα τον σον τελείω νοί, Χριστώ ηκολούθησας δι’ εναρέτου ζωής, Οσία πανεύφημε· συ γαρ εφεπομένη, τω σοφώ Χρυσοστόμω, χρύσεον ώφθης σκεύος, της Χριστού Εκκλησίας, διό σε Ολυμπιάς, ο Κύριος εδόξασε.
Οσία Ολυμπιάδα η Διάκονος (Αγία Ολυμπία). Κοντάκιο
Τη αγάπη Χριστού αεί επιμένουσα, προστασία ϑερμή ανεδείχϑης πανάριστε, των προσφευγόντων σοι πτωχών και τηκομένων λιμώ πάσι διδούσα απλώς, Ολυμπιάς ϑεοκίνητε· όϑεν ημίν παράσχου, λύσι αμαρτημάτων, ταις προς Θεόν σου προσευχαίς και αλήκτοις πρεσβείαις σου.
Ολυμπιάδα την σεμνήν ανευφημήσωμεν, ανακηρύττοντες αυτής τα κατορϑώματα και μιμούμενοι τον βίον τον ϑεοφόρον· της αγνείας και ελέους στήλη γέγονε διακόνων δε γυναίων πρώτη πέφυκε, ταύτη κράζοντες· χαίροις Μήτερ πανάριστε.