“Ποια μέρα έχει τη χάρη σου, ω ημερών καμάρι,
ποια εορτή τη δόξα σου, ποια τη δική σου χάρη;
Παντού σκορπάς συ τη χαρά, παντού την ευθυμία,
ημέρα αναστάσεως και εορτών κυρία”
Αναστάσεως Ημέρα, Γ. Βερίτη (Αλέξανδρος Γκιάλας)
Στην αναστάσιμη χαρά
φυτρώνουν μέσα μας φτερά,
κι αντάμα ξεκινάμε
για κάποιες χώρες μακρινές,
που τόσες γνώριμες φωνές
μας προσκαλούν να πάμε.
Όλοι μαζί κι είν’ η φωτιά
στην τρισευδαίμονη ματιά,
και λάμπει γύρω η πλάση.
Δόξα, ωσαννά στον πλαστουργό
που’ρθε με λόγο και σταυρό
τον κόσμο ν’ αναπλάσει.
Άνοιξη μπήκε για καλά,
κι η αγράμπελη μοσχοβολά
κι η πασχαλιά ευωδιάζει.
Πήδα και χόρευε ψυχή
που σ’ έλιωσ’ η απαντοχή
και το πικρό μαράζι.
Άνοιξη μπήκε για καλά,
κι η θάλασσα παιζογελά
κι ανθίζουν κήποι εντός μου.
Πλάκες που στέκατε βαριές
στα μνήματα και στις καρδιές,
σας έσπασε ο Χριστός μου!