Βίος του Μεγάλου Βασιλείου
Ο Άγιος Βασίλειος γεννήθηκε το 329μ.Χ. στην Νεοκαισάρεια του Πόντου. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά του Βασιλείου και της Εμμελείας. Εκτός από τον Άγιο Βασίλειο, τα αδέρφια του Γρηγόριος και Πέτρος καθώς και η αδερφή του Μακρίνα ανακηρύχθηκαν επίσης Άγιοι από την Εκκλησία μας.
Ο Άγιος μεγάλωσε σε μια βαθειά θρησκευόμενη οικογένεια. Διδάχθηκε και αγάπησε τον Χριστό από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα πρώτα γράμματα του τα δίδαξε ο πατέρας του, ο οποίος ήταν δάσκαλος. Τις σπουδές του συνέχισε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, στην Κωνσταντινούπολη και τελικά στην Αθήνα. Στην Αθήνα σπούδασε γεωμετρία, αστρονομία, φιλοσοφία, ιατρική, ρητορική και γραμματική.
Στις σπουδές του αυτές αφιέρωσε τεσσεράμισι χρόνια. Κατά την διάρκεια αυτών των ετών, ο Άγιος Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ανέπτυξαν μεγάλη και ισχυρή φιλία. Ταυτόχρονα με τις σπουδές τους ανέπτυξαν, οι δύο μαζί, ιεραποστολική δράση διοργανώνοντας χριστιανικές συγκεντρώσεις, στις οποίες ανέλυαν θρησκευτικά ζητήματα, και ίδρυσαν τον πρώτο φοιτητικό χριστιανικό σύλλογο.
Μετά το τέλος των σπουδών του, ο Άγιος Βασίλειος επέστρεψε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και άρχισε να εξασκεί το επάγγελμα του διδασκάλου ρητορικής και του δικανικού ρήτορος, κάτι ανάλογο του σημερινού δικηγορικού επαγγέλματος. Και τα δύο επαγγέλματα τα άσκησε με μεγάλη ευσυνειδησία και επιτυχία, πράγμα που τον έκανε γνωστό σε όλη την περιοχή. Μετά από παρότρυνση της αδερφής του Μακρίνας, και αφού βαπτίσθηκε, εγκατέλειψε την επαγγελματική του καριέρα και αφιέρωσε τον χρόνο του στην άσκηση και τη μελέτη χριστιανικών βιβλίων. Για τον λόγο αυτό αποσύρθηκε σε ένα κτήμα που διατηρούσε η οικογένεια του στον Πόντο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την βάπτιση του δώρισε στους φτωχούς και στην εκκλησία το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του.
Θέλοντας ο Άγιος να εντρυφήσει στην χριστιανική πίστη, αποφάσισε να συναντήσει πολλούς ασκητές και μοναχούς και να γνωρίσει τον τρόπο ζωής τους. Για τον λόγο αυτό, ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους, στον Ιορδάνη, στην Αίγυπτο και στην Μεσοποταμία. Όταν γύρισε στο Πόντο από το ταξίδι αυτό, μοίρασε και την υπόλοιπη περιουσία του και αποσύρθηκε στο κτήμα του επιθυμώντας να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του ως μοναχός. Εκεί έγραψε τους: «Κανόνισμούς δια τον Μοναχικόν βίον», κανόνες που ρυθμίζουν την ζωή στα μοναστήρια μέχρι τις μέρες μας.
Η φήμη του Αγίου Βασιλείου σιγά σιγά εξαπλώθηκε σε όλη την Καππαδοκία. Ο Μητροπολίτης της Καισάρειας Ευσέβιος κάνοντας πράξη την Θεία Βούληση αλλά και την βούληση των χριστιανών της περιοχής χειροτόνησε τον Άγιο Βασίλειο πρεσβύτερο. Το 370μ.Χ., και σε ηλικία 41 ετών, διαδέχθηκε ο Άγιος Βασίλειος τον Ευσέβιο μετά τον θάνατο του τελευταίου.
Ο Άγιος Βασίλειος υπήρξε υποδειγματικός Επίσκοπος. Ως άριστος ποιμένας, βοηθούσε κάθε πεινασμένο, άρρωστο και αδικημένο με όσες δυνάμεις διέθετε. Υπήρξε πάντα υπερασπιστής, οδηγός και βοηθός του ποιμνίου του. Υπάρχουν εκατοντάδες διηγήσεις περιστατικών που δείχνουν την δράση αυτή του Αγίου.
Ανάμεσα στα όσα έκανε για τους Χριστιανούς της Καισάρειας, είναι η ίδρυση του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Βασιλειάδα». Στο ίδρυμα λειτουργούσε νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο και ξενώνας.
Το ίδρυμα πρόσφερε τις υπηρεσίες του δωρεάν σε όποιον τις είχε ανάγκη. Το προσωπικό του ιδρύματος αυτού ήταν εθελοντές που προσφέρανε την εργασία για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Είναι αξιοθαύμαστο πως εκείνη την εποχή, μιλάμε για τον 4ο αιώνα μ.Χ. ο Άγιος Βασίλειος εμπνεύστηκε, ίδρυσε και λειτούργησε ένα ίδρυμα που ακόμη και στις μέρες μας θα αποτελούσε πρότυπο.
Στην πολύπλευρη δράση του Αγίου συμπεριλαμβάνεται και ο «πόλεμος» που διεξήγαγε εναντίων της αιρέσεως του Αρειανισμού. Στον πόλεμο αυτό δεν δίστασε να αντιταχθεί πολλές φορές με την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Όπλα του ήταν η πίστη και η προσευχή. Με τους λόγους, τα κηρύγματα αλλά και την πένα του μετέδιδε την αγάπη του για τον Χριστό. Έγραψε πολλά ασκητικά και παιδαγωγικά συγγράμματα, επιστολές και ομιλίες.
Μέχρι τις τελευταίες στιγμές τις ζωής του αγωνίστηκε για τον Χριστιανισμό και την ευημερία του ποιμνίου του. Παρέδωσε το πνεύμα του στον Δημιουργό, την 1η Ιανουαρίου του 379μ.Χ. σε ηλικία 49 ετών.
Εορτή του Μεγάλου Βασιλείου
Την μνήμη του Αγίου Βασιλείου τιμούμε την 1η Ιανουαρίου.
Διαβάστε για τους Τρεις Ιεράρχες κάνοντας κλικ εδώ.
Απολυτίκιο του Μεγάλου Βασιλείου
Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου, ως δεξαμένην τον λόγον σου, δι’ ου θεοπρεπώς εδογμάτισας, την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας βασίλειον ιεράτευμα, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Άγιος Βασίλειος ο Μέγας: διδαχές
Οι αποφάσεις που βγαίνουν χωρίς σκέψη, φέρνουν καταστροφή χωρίς θεραπεία.
Ο κ. Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος μας έστειλε την εξής επισήμανση-διόρθωση, για την οποία και τον ευχαριστούμε πολύ: Η Νεοκαισάρεια (σημερινό Νικσάρ) γενέτειρα του Αγίου Βασιλείου βρίσκεται στον Πόντο και όχι στην Καππαδοκία. Στην Καππαδοκία βρίσκεται η Καισάρεια όπου διακόνεψε ως επίσκοπος.
Μέγας Βασίλειος, του Μυργιώτη Παναγιώτη
Μια πρώτη προσέγγιση εις το πολυσχιδές, ψυχωφελές και πολυεπίπεδο έργο του.
Μέγας Βασίλειος ο αγαπημένος Άγιος όλων μας, κυρίως των παιδιών. Τον περιμένουν με λαχτάρα να έλθει εις το σπίτι και να αφήσει το δώρο κάτω από το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Αθώες παιδικές ψυχές γράφουν και γράμματα προς τον Άγιο.
Εις το σημείο αυτό κρίνεται απαραίτητη η διευκρίνιση: Δεν έχει καμιά σχέση ο ευτραφής ασπρογένης παππούς ντυμένος εις τα κόκκινα με τον πραγματικό Άγιο, τον ασκητικό και λιτοδίαιτο.
Ο Άγιος Βασίλειος ένας από τους τρεις Ιεράρχες, μαζί με τον Γρηγόριο Θεολόγο και Ιωάννη Χρυσόστομο, πρόσφερε πάρα πολλά εις την Ορθοδοξία και εις την Ελληνική παιδεία. Δίκαια, λοιπόν, του δόθηκε ο τίτλος: Μέγας. Είναι γνωστό ότι η Ιστορία και η Εκκλησία είναι φειδωλοί εις την απονομή του τίτλου.
Γεννημένος εις την Νεοκαισάρεια του Πόντου με γονείς ευσεβείς και εύπορους ευτύχησε να λάβει πλούσια μόρφωση. Η οικογένειά του πολυμελής, είχε 9 παιδιά, από τα οποία 4 ήταν αγόρια και έγιναν επίσκοποι τα 3 και ένας μοναχός. Από τις αδελφές του, η πρωτότοκος Μακρίνα έγινε μοναχή. Ο πατέρας του Βασίλειος και η μητέρα Εμμέλεια κατάγονταν από την Καισάρεια του Πόντου.
Με εφόδιο την άριστη χριστιανική ανατροφή, την ευστροφία και την ισχυρά μνήμη αρχίζει μια λαμπρή πνευματική πορεία. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάκτηκε από τον πατέρα του Βασίλειο, ο οποίος ήταν καθηγητής ρητορικής. Συνέχισε τις σπουδές του εις την Κωνσταντινούπολη κοντά σε σπουδαίους δασκάλους.
Εις την συνέχεια μετέβη εις την ειδωλολατρική, τότε, Αθήνα για να συνεχίσει τις σπουδές του. Σπούδασε τις γνωστές εκείνη την εποχή επιστήμες ρητορική, φιλοσοφία, αστρονομία και ιατρική. Συμφοιτητές είχε τον Γρηγόριο Θεολόγο με τον οποίο δημιούργησε ομάδα χριστιανικής αλληλεγγύης και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη. Οι σπουδές διήρκεσαν τέσσερα χρόνια. Δεν απέκτησε μόνο όλες τις γνώσεις της εποχής του αλλά κατακτά την θεία θεωρία του Ευαγγελίου, την οποία κάνει αμέσως πράξη με την αυστηρή ασκητική του ζωή.
Από την Αθήνα επιστρέφει εις την Καισάρεια και διδάσκει την ρητορική. Αποφασίζει να μονάσει και αναζητά την μονή της μετανοίας του. Αφού πήγε εις τα μοναστικά κέντρα της Αιγύπτου, Μεσοποταμίας, Παλαιστίνης και Συρίας, επιστρέφει και μονάζει σε μοναστήρι του Πόντου. Ασχολείται με τα μοναχικά του καθήκοντα με πολύ ζήλο και αυστηρότητα. Μετά από πέντε χρόνια, καταρτισμένος εις την Ορθόδοξη Πίστη χειροτονείται διάκονος και ιερέας από τον επίσκοπο Καισαρείας Ευσέβιο. Μετά την κοίμηση του Ευσεβίου ανεβαίνει εις τον επισκοπικό θρόνο, ως διάδοχος του Ευσεβίου.
Ως Αρχιερέας με γενναιότητα και σταθερό φρόνημα έδωσε πολλούς αγώνες για την Ορθόδοξη Πίστη. Με τους Ορθοδόξους λόγους του κατακεραύνωσε τα φρονήματα των κακοδόξων-αιρετικών. Εις τους αγώνες του κατά του Αρειανισμού υπήρξε αδαμάντινος. Δεν δελεάστηκε από τις κολακείες τις βασιλικές του Ουάλεντα, αλλά και δεν φοβήθηκε τις απειλές του Μοδέστου. Υπερασπίστηκε με θάρρος την Ορθοδοξία και επέφερε σοφές μεταρρυθμίσεις εις τον μοναχισμό.
Ο Μέγας Βασίλειος αξιόλογος μαχητής, βαθυστόχαστος και εξέχων Θεολόγος άφησε πλουσιότατο συγγραφικό έργο. Ανεκτίμητος θησαυρός ο οποίος είναι άκρως ψυχωφελής και ο καθένας μας πρέπει να τον μελετήσει. Το τεράστιο συγγραφικό του έργο χωρίζεται σε τέσσερεις κατηγορίες.
1. Δογματικά συγγράμματα.
α) «Ανατρεπτικός του Απολογητικού του δυσσεβούς Ευνομίου». Αποτελείται από τρία βιβλία και καταφέρεται εναντίον του αρχηγού των ΑνομοίωνΕυνομίου.
β) «Προς Αμφιλόχιον, περί του Αγίου Πνεύματος». Επιστολική πραγματεία προς τον επίσκοπο Ικονίου Αμφιλόχιο σχετικά με το Άγιο Πνεύμα.
2. Ασκητικά συγγράμματα.
α) «Τα Ηθικά». Συλλογή 80 ηθικών κανόνων.
β) «Όροι κατά πλάτος». Περιέχει 55 κεφάλαια με θέμα γενικές αρχές του μοναχισμού.
γ) «Όροι κατ’ επιτομήν». Περιέχει 313 κεφάλαια που αναφέρονται εις την καθημερινή ζωή των μοναχών.
δ) «Περί πίστεως».
ε) «Περί κρίματος».
στ) «Περί της εν παρθενία αληθούς αφθορίας». Έργο σχετικό με την παρθενική ζωή.
3. Ομιλίες.
Ορισμένες από τις ομιλίες του είναι:
α) «Εις την Εξαήμερον». Συλλογή 9 ομιλιών με θέμα τη δημιουργία του κόσμου.
β) «Εις του Ψαλμούς». Συλλογή 18 ομιλιών με αφορμή το περιεχόμενο των Ψαλμών του Δαυίδ.
γ) «Περί του ουκ έστιν αίτιος του κακού ο Θεός».
δ) «Περί πίστεως».
ε) «Κατά Σαβελλιανών, Αρείου και Ανομοίων».
στ) «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». Το διασημότερο από τα κείμενα του Βασιλείου, εις το οποίο πραγματοποιεί προσπάθεια γεφύρωσης μεταξύ χριστιανικής και κλασσικής παιδείας.
ζ) «Προτρεπτικός εις το άγιον βάπτισμα».
η) «Εις το πρόσεχε σεαυτώ».
θ) «Προς Πλουτούντας».
ι) «Εν λιμώ και αυχμώ».
ια) «Εις την μάρτυρα Ιουλίτταν και περί ευχαριστίας».
4. Επιστολές.
Σώζονται 365 επιστολές με το όνομα του Μεγάλου Βασιλείου, που καλύπτουν την εικοσαετία από την επιστροφή του εις την Καισάρεια από την Αθήνα έως και το θάνατό του.
Εις το σημερινό κείμενο θα επιθυμούσα να αφιερώσω μερικές γραμμές εις το έργο του Αη Βασίλη «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». Η άκρως σημαντική αυτή ομιλία γράφτηκε όταν ο Ιουλιανός απαγόρευσε εις τους χριστιανούς δασκάλους την διδασκαλία της κλασσικής φιλολογίας και γενικά της αρχαιοελληνικής γραμματείας, ρητορικής και φιλοσοφίας. Πολύ καταλυτική η ομιλία αυτή αφού ακόμη και σήμερα για την εκκλησία αποτελεί το μέτρο δια την θετική αντιμετώπιση των επιτευγμάτων της ανθρώπινης σοφίας.
Ο Άγιος ως έμπειρος παιδαγωγός διδάσκει ότι οι νέοι θα ωφεληθούν από την μελέτη της κλασσικής γραμματείας και τη θεωρεί ως “προπαρασκευαστικό στάδιον” προκειμένου οι νέοι να στραφούν εις την μελέτη και βέλτιστης ζωής, η οποία δεν είναι άλλη από την αιώνια και μέλλουσα ζωή η οποία αναφέρεται εις τας Γραφάς. Από την κλασσική παιδεία ότι βοηθά εις την ηθική διαπαιδαγώγηση είναι χρήσιμο και ωφέλιμο και πρέπει να συλλέγεται με μεγάλη προσοχή, όπως οι μέλισσες από τα άνθη συλλέγουν ότι χρήσιμο από τα ανθισμένα τριαντάφυλλα για την παραγωγή του μελιού.
Είναι λογικό ο Άγιος να απορρίπτει εντελώς από την κλασσική παιδεία την μυθολογία των θεών. Την ειδωλολατρία. Οι χριστιανοί νέοι μπορούν να αντλήσουν από την κλασσική φιλολογία αξιοθαύμαστα ηθικά διδάγματα και παραδείγματα ενάρετου βίου από τον Όμηρο, Ησίοδο, Θέογνη, Σόλωνα, Ευριπίδη. Από τους μεγάλους φιλοσόφους ιδιαιτέρως μνημονεύεται ο Πλάτων, ενώ από τους πολιτικούς άνδρες της αρχαίας Ελλάδος προβάλλονται ο Περικλής, ο Σωκράτης, ο Ευκλείδης, ο Κλεινίας και ο Μέγας Αλέξανδρος, επειδή ακριβώς οι αρετές αυτών θεωρούνται σύμφωνες με τα παραγγέλματα του Ιερού Ευαγγελίου.
Επομένως η ελληνική παιδεία όχι μόνον δεν είναι απόβλητη, αλλά είναι και απαραίτητη για την μόρφωση διότι προετοιμάζει τις ψυχές των νέων για την άλλη σοφία.
Σε ηλικία 50 ετών κουρασμένος και ταλαιπωρημένος ο Άγιος Βασίλειος εγκαταλείπει τα εγκόσμια και πορεύεται εις τα Ουράνια σκηνώματα και με την παρρησία του ενώπιον του θρόνου του Θεού προσεύχεται για εμάς και παρακαλεί τον Κύριο να μας ελεήσει.
Ήταν η 1η Ιανουαρίου του 378 ή κατ άλλους του 379μ.Χ. η ημέρα κατά την οποία κοιμήθηκε εν Κυρίω. Το τεράστιο έργο του Μεγάλου Βασιλείου δεν μπορεί να καλυφθεί εις τα πλαίσια ενός άρθρου. Επιφυλασσόμαστε εις το μέλλον. Η μνήμη του τιμάται την 1η Ιανουαρίου.
Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός