Γέροντας Σίμων Αρβανίτης
Όταν ρωτήθηκε για τον Οικουμενισμό, απάντησε με την φράση που Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς: ο Οικουμενισμός είναι η παναίρεση των αιώνων.
Για τους Παπικούς είχε πει:
Οι Καθολικοί δεν έχουν Θεία Χάρη και έγιναν χίλια κομμάτια, διαλύθηκαν, δεν είναι εκκλησία οι Καθολικοί, δεν έχουν ιεροσύνη, δεν έχουν Μυστήρια, ακόμη και στον αγιασμό βάζουν αλάτι να μην βρωμίσει
Και αλλού:
Να είμεθα χαρούμενοι, διότι εγνωρίσαμε τον Χριστό, αλλά όχι όμως να τον λατρεύουμε όπως θέλει (ο) καθένας και (να) λέγονται (οι ετερόδοξοι) χριστιανοί άνθρωποι.
π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
“Υπό τον επάρατον Οικουμενισμόν δεν κρύπτεται απλώς μία αίρεσις. Κρύπτεται αυτή αύτη η άρνησις του αποκαλυπτικού χαρακτήρος της χριστιανικής Πίστεως. Κατά τούτο ο Οικουμενισμός είνε χείρων πάσης αιρέσεως. …πάσαι αι άλλαι αιρέσεις, ωχριούσιν ενώπιον του τέρατος του Οικουμενισμού.
πατέρας Αθανάσιος Μυτιληναίος
Ο Οικουμενισμός είνε μέγας-μέγας κίνδυνος. Ο τελευταίος κίνδυνος. Δεν υπάρχει πιό μεγάλος. Όπως σας είπα, λέει ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ότι είνε η παναίρεσις ο Οικουμενισμός. Πρέπει να προσέξωμε πολύ. Μην πήτε, «Καλά δεν είνε;». Ξέρετε τι επιχειρήματα θα χρησιμοποιηθούν; Τι «λογικά» (εντός εισαγωγικών) και «ωραία» επιχειρήματα υπέρ της ενώσεως των εκκλησιών; «Γιατί να μην θέλωμε ειρήνην;». «Γιατί να μην είμεθα ηνωμένοι;». «Γιατί, που όλα αυτά είνε τόσο ωραία;». «Ο Θεός δεν θέλει να είμεθα ηνωμένοι;» Προσέξτε. Είνε (=υπάρχει) και «ειρήνη» των ληστών, είνε (=υπάρχει) και «ειρήνη» των δαιμόνων. Δεν είνε η ειρήνη του Θεού και δεν είνε η ενότητα του Θεού
Και ξανά:
Πρέπει όμως να σας σημειώσω εδώ κάτι, ότι στην εποχή μας εκκινήθη μια παγκόσμια κίνηση, δήθεν εκκλησιαστική, για να ενώσει τις επιμέρους ομολογίες που υπάρχουν στον κόσμο. Δηλαδή όλα τα αιρετικά απομεινάρια και αυτή η κίνηση λέγεται οικουμενισμός. Τη γνωρίζετε όλοι. Κατά καιρούς υπάρχει μια δημοσιογραφική έξαρση και παίρνουμε μια οσμή του πράγματος. Πρέπει να σας πω ότι όχι όποτε υπάρχει δημοσιογραφική είδηση, ειδησιογραφία, ότι τότε και έχουμε έξαρση του οικουμενισμού, ο οικουμενισμός δουλεύει αγαπητοί μου. Πρέπει να σας το πω δουλεύει και πρέπει να σας πω ότι ο οικουμενισμός είναι αληθινά μια παναιρεσης, όπως έλεγε ο μακαριστός πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς. Παναιρεσης. Επιτέλους, επιτέλους, ο αρειανισμός, φοβερή αυτή η αίρεση, ο αρειανισμός ήταν μόνο μια αίρεση. Αμφισβητούσε τη θεανθρωπίνη φύση του Χριστού. Εντάξει, μόνο ότι ο Χριστός είναι κτίσμα και Θεός ότι στερείται θείας ουσίας, θεμελιώδης βεβαίως αίρεση αλλά ο οικουμενισμός, αγαπητοί μου, διαστρέφει κάθε αλήθεια δογματική που υπάρχει γι’αυτό ακριβώς λέγεται παναιρεση διότι νοθεύει κάθε δογματική αλήθεια της Εκκλησίας. Πρέπει λοιπόν να σας πω ότι εκεί δεν έχουμε ενότητα, απερίφραστα έχουμε ενότητα του διαβόλου. Γιατί και ο διάβολος ενώνει. Μην το ξεχνάμε. Αλλά ενώνει για να καταστρέψει και όχι ενώνει για να σώσει. Γράφει επάνω σε αυτό το σημείο ο Ωριγένης. Η ενότητα, λέει, γίνεται δι’ αγάπης και αληθείας και προαιρέσεως αγαθής. Στην ερμηνεία του στον Ιερεμία αυτό το 28 απόσπασμα. Προσέξτε τρία στοιχεία εισάγει. Εισάγει την ενότητα Συγγνώμη εισάγει την αλήθεια για την ενότητα Την αλήθεια, την αγάπη και την αγαθή προαίρεση Η αλήθεια το είπαμε τι είναι Η αγάπη το είπαμε τι είναι Τι είναι η αγαθή προαίρεση Η αγαθή προαίρεση είναι Τόσο η απουσία του δόλου σημειώσατε παρακαλώ κάποιοι κινούνται να ενωθούν μαζί μας. Δηλαδή να μας καταπιούν. Δηλαδή να μας αφομοιώσουν στα δικά τους καλούπια και να κάνουν ουνίες Η ουνία τι είναι στον Ρωμαιοκαθολικισμό. Δεν είναι άλλο παρά ο δούρειος ίππος που έρχεται να μεσολαβήσει μεταξύ του Ρωμαιοκαθολικισμού και της Ορθοδοξίας. Για να ελκύσει. Ομοίως πρέπει να σας πω ότι οι πεντηκοστιανοί έγιναν πάμπολλοι στην Ελλάδα και έχουν πάρα πολλούς και στη Θεσσαλονίκη και στη Λάρισα είναι ο δούρειος ίππος του προτεσταντικού κόσμου. Με τέτοιες προϋποθέσεις έρχεστε κύριοι και ζητάτε ενότητα. Να λοιπόν ο τρίτος όρος είναι η αγαθή προαίρεση που λέει ο Ωριγένης. Δεν μπορείς να διαθέτεις δόλου αλλά και κάτι πολύ σπουδαίο. Χρειάζεται αγαθή προαίρεση τώρα η ταπείνωση για να αποβληθεί μια πλάνη και να προσληφθεί μια αλήθεια. Ερχόμαστε και κουβεντιάζουμε και λέμε αυτό που έχετε είναι λανθασμένο και αυτό που έχουμε κάποιο σημείο είναι λανθασμένο λοιπόν και εμείς θα το διορθώσουμε και εσείς θα το διορθώσετε αυτό θα πει αγαθή προαίρεση αλλά σήμερα τι κάνουμε μιλάμε για ενότητα εν αγάπη και όχι εν αληθεία και πολύ παραπάνω δεν μιλάμε εν αγαθή προαίρεση ενότητα ας το προσέξουμε αυτό.
πατέρας Σεραφείμ Ρόουζ
Ο Οικουμενισμός, σύμφωνα με τον π Σεραφείμ Ρόουζ, παρουσιάζεται ως ένα κίνημα που επιδιώκει την ένωση και την ενοποίηση όλων των λαών σε μια νέα «εκκλησία», η οποία θα περιλαμβάνει όχι μόνο Ρωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες, αλλά και Εβραίους, Μουσουλμάνους και ειδωλολάτρες, όπου κάθε ομάδα θα διατηρεί τις δικές της πεποιθήσεις και τα λάθη της.
Αυτή η προσέγγιση είναι προβληματική και αντιτίθεται στην αληθινή χριστιανική πίστη.
Συγκεκριμένα:
Ψευδής Αγάπη: Ο Οικουμενισμός προωθεί την αγαπολογία, μια φανταστική «χριστιανική» αγάπη, η οποία, στο όνομα της μελλοντικής μακαριότητας των ανθρώπων στη γη, συγκρούεται με την αλήθεια.
Αυτή η προσέγγιση αγνοεί τις δογματικές διαφορές και υποβαθμίζει τη σημασία της αληθινής πίστης.
Επιθυμία για επίγεια μακαριότητα: Το κίνητρο πίσω από τον Οικουμενισμό είναι η επιθυμία για μακαριότητα και ευλογία σε αυτόν τον κόσμο, αγνοώντας την προοπτική της αιώνιας ζωής και της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού.
Άρνηση της καταστροφής: Οι οικουμενιστές απορρίπτουν την ιδέα του Τέλους του Κόσμου, της καταστροφής της γης και των πάντων σε αυτήν, παρόλο που αυτή έχει προειπωθεί από τον Λόγο του Θεού. Αυτό δείχνει μια αμφισβήτηση της παντοδυναμίας του Θεού και μια προσκόλληση σε μια επίγεια προοπτική.
Απομάκρυνση από την αλήθεια: Ο Οικουμενισμός, με την προσπάθεια του να συνενώσει διαφορετικές θρησκείες και δογματικές θέσεις, απομακρύνει τους πιστούς από την αληθινή χριστιανική πίστη. Ο π Σεραφείμ Ρόουζ εξηγεί ότι η ένωση δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω μιας συγχώνευσης πεποιθήσεων, αλλά μόνο με την προσήλωση στην αλήθεια του Χριστού.
Προετοιμασία για τον Αντίχριστο: Ο Οικουμενισμός, με την απομάκρυνση από την αληθινή πίστη και την υποβάθμιση της σημασίας των δογμάτων, δημιουργεί ένα πρόσφορο έδαφος για την έλευση του Αντίχριστου.
Συνοπτικά, ο Οικουμενισμός παρουσιάζεται ως μια πλάνη που επιδιώκει την επίγεια ευδαιμονία μέσω της ένωσης διαφορετικών θρησκειών, αγνοώντας την αλήθεια και την προοπτική της αιώνιας ζωής. Ο π Σεραφείμ Ρόουζ καταδικάζει τον Οικουμενισμό ως ένα κίνημα που αντιτίθεται στην αληθινή πίστη και προετοιμάζει το έδαφος για την έλευση του Αντίχριστου. Οι πιστοί καλούνται να παραμείνουν αφοσιωμένοι στην αλήθεια της χριστιανικής πίστης και να μην παρασύρονται από τέτοιες δαιμονικές πλάνες.
Αυγουστίνος Καντιώτης Μητροπολίτης Φλωρίνης (1971)
Εάν η κυρία αιτία για την οποία συγκαλούνται οι Οικουμενικές Σύνοδοι είνε η αίρεσις, υπάρχει πράγματι λόγος σοβαρός για να συγκληθή Οικουμενική Σύνοδος. Εκτός των άλλων πλανών και αιρέσεων, που πρέπει να καταδικασθούν, είνε και η αίρεσις των αιρέσεων που λέγεται οικουμενισμός. Το μίασμά του έχει προσβάλει ουκ ολίγους, έφθασε μέχρι Αγίου Όρους.
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος
Ο Οικουμενισμός, πραγματικά έτσι όπως έχει επικρατήσει να σηματοδοτείται ο όρος αυτός, βεβαίως είναι αίρεση, γιατί σημαίνει απάρνηση βασικών γνωρισμάτων της ορθοδόξου πίστεως, όπως είναι φερ’ ειπείν η αποδοχή της θεωρίας των κλάδων, ότι δηλαδή η κάθε Εκκλησία έχει ένα τμήμα αληθείας και πρέπει να ενωθούμε όλες οι εκκλησίες, να βάλουμε στο τραπέζι τα τμήματα της αληθείας για να απαρτισθεί το όλον. Εμείς πιστεύουμε ότι η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Τέρμα, σ’ αυτό δεν γίνεται συζήτηση· και επομένως, οποιοσδήποτε πρεσβεύει τα αντίθετα μπορεί να λέγεται οικουμενιστής και επομένως να είναι αιρετικός.
Καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου
«Ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεση και παναίρεση, όπως συνήθως χαρακτηρίζεται. Είναι κάτι πολύ χειρότερο της παναιρέσεως. Οι αιρέσεις ήταν φανεροί εχθροί της Εκκλησίας. Μπορούσε αυτή να παλέψει εναντίον τους και να τις κατατροπώσει. Ο Οικουμενισμός όμως αδιαφορεί για τα δόγματα και για τις δογματικές διαφορές των Εκκλησιών. Είναι υπέρβαση, αμνήστευση, παραθεώρηση, για να μην πούμε νομιμοποίηση και δικαίωση των αιρέσεων. Είναι ύπουλος εχθρός, και από εδώ ακριβώς προέρχεται ο θανάσιμος κίνδυνος.