Μπορεί να τις λέμε χαμένες πατρίδες… πρακτικά ναι, είναι. Στην καρδιά μας όμως δεν θα είναι πότε… για εμάς τους Έλληνες η Πόλη είναι πάντα πατρίδα… Δεν ξέρω ακριβώς πόσες φορές έχω πάει… όχι γιατί δεν τις έχω μετρήσει… αλλά γιατί κάθε φορά… είναι σαν να πηγαίνω πρώτη μου φορά… Γιατί η Πόλη έχει αυτό το κάτι… το μαγικό… χάνεσαι, ταξιδεύεις… αλλά πάνω από όλα νοσταλγείς… Ακόμη και αν δεν την έχεις βιώσει, την γνωρίζεις ιστορικά και αυτό είναι αρκετό για να είσαι συγκινημένος για το υπόλοιπο της ζωής σου… Το ελληνικό στοιχείο είναι παντού όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να το αφανίσουν… γίνεται; δεν γίνεται… Μια ματιά στην Αγία Σοφία, αρκεί… Στην Παναγία του Μπαλουκλή… Στην Μεγάλη του Γένους Σχολή… Στο Πατριαρχείο… Στην συνοικία του Πέρα… Ελληνικά τα σπίτια… στα Πριγκιποννήσια. Τα ελληνικά επίθετα στις ταβέρνες και τα μαγαζιά… μπερδεύεται το ελληνικό στοιχείο με το στοιχείο της ανατολής και περπατάς και… γεύεσαι… τον αέρα… κοιτάς τον χιλιοτραγουδισμένο Βόσπορο και αναρωτιέσαι… πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα ναι; Στην καρδιά μας, ΠΑΝΤΑ.
Β.Π.
Ελληνίδα μικρασιάτισσα 3ης γενιάς