Η εκκλησία μας αγαπητοί μου αδελφοί προσφέρει σήμερα την παραβολή του ασώτου υιού.
Είναι μια παραβολή γεμάτη από άφταστη διδασκαλία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Πάνω σε αυτή θα πρέπει να σκύβει ο καθένας και να καθρεφτίζεται.
Είτε ανήκει στην κατηγορία του μικρότερου υιού, του ασώτου υιού, είτε στην κατηγορία του μεγαλύτερου υιού.
Ο μεν πρώτος, το ξέρουμε, το έχουμε διαβάσει τόσες φορές, ζητούσε μια παράλογη ελευθερία, ενώ ο δεύτερος έπασχε από την φοβερή νόσο του φθόνου.
Επειδή πάρα πολλά θα μπορούσαμε να πούμε πάνω σε αυτή την παραβολή, θα ήθελα να μείνουμε στον μικρότερο γιο, τον άσωτο, και να δούμε την δαπάνη της ελευθερίας του, δηλαδή τι του κόστισε η ελευθερία την οποία ζήτησε, την οποία άρπαξε και την οποία όπως θα δούμε ξόδεψε.
Ο νεότερος γιος ήταν ευτυχής ασφαλώς εκεί στο σπίτι του πατέρα του.
Ο πατέρας του ήταν πλούσιος, τα είχε όλα, δεν είχε καμία δέσμευση ο γιος. Ήταν υιός, δεν ήταν δούλος, όπως φαίνεται στη συνέχεια της ιστορίας.
Ο πατέρας είναι ο Θεός πατέρας και είναι πλούσιος και όλα είναι δικά του και οι άνθρωποι είναι παιδιά του και ό,τι έχει ο πατέρας το έχουν και όλα τα παιδιά του.
Τους έδωσε πρώτα-πρώτα αυτό το αυτεξούσιο, δηλαδή την ελευθερία της βουλήσεως.
Δεν υπάρχει αγαπητοί μου μεγαλύτερος πλούτος απ’ αυτό το οποίο ακούσαμε τώρα. Το αυτεξούσιο που έχει ο άνθρωπος. Δεν είναι ζώο ο άνθρωπος, δεν είναι ένα υλικό στοιχείο ο άνθρωπος, αλλά είναι κάτι άλλο.
Το έδωσε αυτό το αυτεξούσιο σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί ο άνθρωπος να αρνηθεί ακόμη και τον Θεό και να τον βρίσει τον Θεό.
Ποιος ο άνθρωπος που είναι δημιούργημα του Θεού θα πει κανένας είναι ακατανόητο βεβαίως είναι ακατανόητο είναι ελεύθερος να πει και να κάνει ό,τι θέλει Και να ο νεότερος ιός έτσι ξαφνικά έρχεται στον πατέρα του και του λέει Πάτερ δώσ’ μου το επιβάλλον μέρος της ουσίας, δώσ’ μου το μερίδιο της περιουσίας που μου ανήκει.
Είπα νωρίτερα ξαφνικά αλλά δεν νομίζω αγαπητοί μου ότι έτσι ξαφνικά να του ήρθε αυτή η ιδέα διότι από κάπου θα επηρεάστηκε.
Βλέπετε πάντοτε κυκλοφορούν καινούργιες ιδέες, κυκλοφορούν επαναστατικές ιδέες, μοντέρνες θεωρίες που σε κάποιο σημείο συναντώνται η ελευθερία του ανθρώπου με αυτές τις ιδέες και επαναστατούν οι άνθρωποι.
Και ζήτησε λέει το μερίδιο της περιουσίας της περιουσίας που του ανήκε.
Αλλά από που του ανήκε αυτός την είχε κάνει την περιουσία του.
Αφού η περιουσία ήταν του πατέρα του.
Και ο πατέρας ασφαλώς όταν θα έφτανε σε κάποια ωριμότητα ο υιός, ο μικρότερος αυτός, θα του έδινε το επιβάλλον μέρος της περιουσίας.
Αλλά εδώ βιαζόταν ο μικρός αυτός γιος.
γιατί ήθελε να φύγει αλλά γιατί να φύγει τι θα έκανε ο άνθρωπος όπως βλέπουμε αγαπητοί μου ζητάει μία χειραφέτηση από το Θεό άφησε με Θεέ μη με πιάνεις θέλει να μην είναι κοντά στο Θεό φεύγοντας όμως ζητάει να συνεχίσει να έχει ό,τι ο Θεός του έχει δώσει Δηλαδή θα μπορούσε να του πει ο πατέρας, όπως και εμείς πατεράδες είμαστε θες να φύγεις παιδάκι μου φύγε, δεν σου δίνω τίποτα αλλά θέλει να φύγει αλλά να έχει και αυτά τα οποία θα του δώσει ο πατέρας και αυτό που του έχει δώσει ο πατέρας όπως είπα είναι η ελεύθερη ανθρώπινη προσωπικότητα είναι αυτό το κατ’ εικόνα που είναι πλασμένος ο άνθρωπος, το κατ’ εικόνα Θεού.
Δηλαδή τα πάντα τα οποία περιέχονται στην έννοια άνθρωπος, όπως ο Υιός και Λόγος του Θεού θα ήθελε να εμφανιστεί στη δημιουργία και να το γνωρίζουμε αυτό ότι ο Ιησούς Χριστός είναι το αρχέτυπο, Ο Αδάμ είναι το αντίτυπο.
Εμείς είμαστε τα αντίτυπα του Ιησού Χριστού.
Ο Αδάμ έγινε ως, όπως θα εμφανιζόταν κάποτε ο Ιησούς Χριστός εδώ πέρα στον κόσμο, δηλαδή ως άνθρωπος.
Έρχεται λοιπόν τώρα ο άνθρωπος που πήρε, άρπαξε την περιουσία του το κατ’ εικόνα και λέει τώρα στον εαυτό του αισθάνομαι ωριμότητα δεν έχω πλέον ανάγκη κηδεμονεύσεως από το Θεό, έχω απεριόριστες δυνατότητες του νου, επινοώ ό,τι θέλω, αναπτύσσω πολιτισμό όπως τον θέλω, αυτά λέει ο άνθρωπος, η τεχνολογία είναι στα χέρια μου. Μπορώ να αναπτύξω και κώδικα κοινωνικής συμπεριφοράς, πώς να συμπεριφερόμαστε οι άνθρωποι μεταξύ μας.
Μπορώ να αναπτύξω και κώδικα ηθικής, να πω εγώ ποιο είναι το σωστό, ποιο είναι το λάθος, τι πρέπει να κάνουμε, τι πρέπει να μην κάνουμε.
Δεν έχω ανάγκη να μου πει ο Θεός τι πρέπει να κάνω.
Ποιος Θεός.
Δεν έχω ανάγκη από τις εντολές Του.
δεν έχω ανάγκη από το Ευαγγέλιο, είμαι αυτάρκης.
Αυτά λέει ο άνθρωπος ο οποίος αποστατεί φεύγει από το Θεό.
Και σημειώνει η παραβολή και σε λίγες ημέρες αφού συγκέντρωσε τα πάντα ο νεότερος υιός έφυγε σε χώρα μακρινή και εκεί διεσκόρπισε την περιουσία του ζώντας ασώτως, ζώντας με ασωτίες.
Σημειώνει κάποιος ερμηνευτής για αυτήν την μακρινή χώρα εντός εισαγωγικών το βάζω το απεδήμησε ου τοπικώς νοήσεις αλλά τροπικώς, προαιρετικώς, από Θεού απέστει και ο Θεός απ’ αυτού, μην νομίζεις ότι έφυγε κάπου μακριά αφού είναι πανταχού παρών ο Θεός τροπικώς και προαιρετικώς.
Η προαίρεσή του τον έκανε να είναι μακριά από το Θεό.
Και ο Ευθύμιος Ζιγαβηνός λέει «Πόρρω γαρ του Θεού γίνονται οι αμαρτάνοντες».
Αυτοί οι οποίοι αμαρτάνουν, αυτοί γίνονται πόρο Θεού.
Φεύγουν μακριά από το Θεό, απομακρύνονται.
«Ουκ αναχωρήσει τόπου» δεν αναχωρούν από τον τόπο αυτό και πάνε κάπου αλλού, “αλλ’ αναχωρήσει της αρετής”, φεύγουν απομακρύνονται από την αρετή, από τον ορθό τρόπο ζωής.
Η μακρινή χώρα αγαπητοί μου είναι έμβλημα της χειραφετήσεως του ανθρώπου από το Θεό ο άνθρωπος δεν θέλει να θυμάται την ιδέα του Θεού τον ενοχλεί πόσες φορές δεν με πιάνουν εμένα προσωπικά και πολλούς άλλους ομιλητές και τους λένε μιλάς και μας κάνεις να αισθανόμαστε ένοχοι σταμάτα να μιλάς, δεν θέλουμε, δεν είναι ο χρόνος ότι μιλάς πολύ, δεν είναι εκείνο το ένα το άλλο τι λες, αλλά επειδή αυτά που λες μας ενοχλούν είναι του Θεού, θα πει κανένας ερχόμαστε στην εκκλησία και δεν θέλουμε να ακούσουμε του Θεού λόγια δυστυχώς έτσι είναι και ο γιος ο άσωτος ο μικρός μέσα στο σπίτι του πατέρα του ήτανε και μέσα στο σπίτι του πατέρα του αντέδρασε και εκεί του είπε θέλω να φύγω και εμείς μέσα στο σπίτι του πατέρα μας είμαστε και δεν θέλουμε να ακούσουμε τι λέει ο πατέρας τον θεωρεί τον Θεό ο άνθρωπος δυστυχώς ένα κατεστημένο, μια ζωή αυτόν θα έχουμε πάνω από το κεφάλι μας και ήδη το έχει διακηρύξει δια πολλών.
Μελετήστε τις φιλοσοφίες, τις ιδεολογίες, τις διάφορες διακηρύξεις των ανθρώπων.
Μήπως θα μπορούσαμε να πούμε κατεστημένο και τον ήλιο, γιατί μια ζωή τον ήλιο, είναι αυτόν τον ήλιο.
και να πούμε κατεστημένο το ψωμί που τρώμε κάθε μέρα ή το νερό κατεστημένο, τώρα να τα αλλάξουμε ή το αέρα κατεστημένο είναι και αυτό.
Πολλοί άνθρωποι αγαπητοί μου αισθάνονται δέσμευση της ελευθερίας τους και θεωρούν τον Θεό ως κακούργο επειδή τους δεσμεύει την ελευθερία.
Εγώ θέλω να ζήσω έτσι, ο Θεός μου λέει αλλιώς, άρα με δεσμεύει.
Αισθάνονται μια πνιγηρή και ανυπόφορη κατάσταση κοντά στον Θεό αλλά θα ήθελα να πω ότι δεν τον ένιωσαν τον Θεό ποτέ ως πατέρα, ως εύσπλαχνο πατέρα και εκεί μακράν διασκόρπισε την περιουσία του.
Αυτό το διασκόρπισε δείχνει αγαπητοί μου όπως σημειώνει πάλι ο Ζιγαβηνός (ή Ζυγαδηνός) ότι διέφθειρε την της ψυχής ευγένεια δηλαδή διέφθειρε το κατ’ εικόνα, το διέστρεψε όλες οι δυνατότητες του ανθρώπου μετεστράφησαν και παραδόθηκαν στη διαστροφή, στο δαιμονισμό ο άνθρωπος έγινε εφευρέτης κακών ο νους στρέφεται στην εξόντωση του συνανθρώπου του του ανθρώπου του, ποικιλοτρόπως.
Το συναίσθημα υπηρετεί την ποικίλη ηδονή.
Η βούληση είναι ακάθεκτη και ζητάει την ευημερία μακριά από το Θεό.
Αλλά ζώντας έτσι αγαπητοί μου σκορπίζει ο άνθρωπος την ελευθερία του, την ξοδεύει την ελευθερία του, την δαπανά, δαπανά την προσωπικότητά του, την ίδια του την ύπαρξη και αυτό όλη αυτή η καταστροφή και η δαπάνη της προσωπικότητας είναι το κόστος πληρωμή της δήθεν εννοούμενης ελευθερίας ποιο είναι το κόστος η αυτοκαταστροφή του δεν θυμάμαι στα τόσα χρόνια που έχω στη ζωή μου να υπάρχουν τόσα νοσοκομεία στην Ελλάδα, τόσα κέντρα υγείας, δεν θυμάμαι να είναι τόσες ψυχολογικές, ψυχιατρικές, ψυχαναλυτικές, κλινικές, νοσοκομεία κλπ.
Οι πάντες είναι άρρωστοι, γιατί έχουν ξοδέψει αυτό το κατ’ εικόνα, το έχουν καταστρέψει.
Και συνεχίζει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιο του και αφού τα ξόδεψε όλα έγινε σε εκείνον τον τόπο φοβερή πείνα.
Τα δαπάνησε όλα, τα πάντα, δεν του έμεινε τίποτα!
Και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια; Και αυτήν την δαπάνησε και η ησυχία και η υγεία της ψυχής και του σώματος και τα χρήματα, τα πάντα δαπάνησε, δεν του έμεινε τίποτα.
Και τον έστειλαν τώρα να βόσκει γουρούνια.
Τα γουρούνια τι είναι; Είναι τα πάθη.
Και ο άνθρωπος έρχεται τώρα να βοσκήσει αυτά τα πάθη του, να αναζητήσει δηλαδή, τι θα πει βόσκω τα πάθη, αναζητώ λίγη ευτυχία, λίγη αναψυχή, να φάω κάτι έτσι, να νιώσω κάτι, να ευχαριστηθώ.
Αλλά στα πάθη αγαπητοί μου, προσέξτε το, δεν υπάρχει χαρά υπάρχει ο φαύλος κύκλος ηδονής οδύνης θέλεις ηδονή παράνομη θα έρθει η οδύνη θα έρθει ο πόνος και όταν ζητήσεις πάλι λίγη ηδονή για να διώξεις την οδύνη που σου επέφερε η προηγούμενη ηδονή τότε αυτή η καινούργια ηδονή σου φέρνει μεγαλύτερη οδύνη βλέπετε ένας φαύλος κύκλος και σε αυτόν τον φαύλο κύκλο γίνεται ο άνθρωπος μια ύπαρξη τραγική.
Η παραβολή του ασώτου Υιό αγαπητοί μου είναι μια εικόνα όλων των γενεών ιδιαίτερα της γενιάς μας, όχι της γενιάς των νέων ανθρώπων όχι αλλά όλων των ανθρώπων.
Τους νέους δυστυχώς τους δίδαξε η παλαιότερη γενιά. Τους διδάξαμε εμείς, εμείς οι μεγαλύτεροι. Τους δώσαμε και τους δείξαμε τα πρότυπα, να έτσι να γίνεις. Να γίνεις πλούσιος, να πατήσεις τον άλλον. Μην πας με το σταυρό στο χέρι Κοίταξε εκείνη πουλάει το σώμα και γίνεται διάσημη. Κοίτα ο άλλος κλωτσάει και παίρνει δισεκατομμύρια. Κοίτα ο άλλος μπαίνει σε θέσεις μεγάλες και αρπάζει και κλέβει και γίνεται μεγάλος και τρανός.
Αυτά τους είπαμε.
Αυτά είπαμε στα παιδιά μας.
Εμείς οι παλιότεροι τους τα προβάλαμε αυτά τα πρότυπα.
Η σύγχρονη κοινωνία αγαπητοί μου εκεί που έχει φτάσει είναι για κλάματα και νομίζω ότι πριν από χρόνια όταν το λέγαμε δεν το καταλαβαίναμε.
σήμερα το βλέπουμε μπροστά μας ότι είμαστε όλοι για κλάματα.
Σ’ αυτό βοήθησε η σύγχρονη παιδαγωγική, έχουμε την σύγχρονη παιδαγωγική, θυμάμαι από τότε που είχα πάει στις σχολές που πήγα, η σύγχρονη παιδαγωγική λέει άσε το παιδί να κάνει ό,τι θέλει, μην το καταπιέζεις το παιδί διότι θα του δημιουργήσεις ψυχολογικά προβλήματα κτλ κτλ καταλήγουν και κάνουν ό,τι θέλουν τα παιδιά μέχρι να αυτοκαταστραφούν.
Και τέτοια παιδαγωγική η οποία είναι χειραφετημένη από τον Θεό.
Οι σύγχρονες υλιστικές ιδέες και θεωρίες περί ζωής, αρνητικότατες βιοθεωρίες, το ολέθριο παράδειγμα των ταγών της κοινωνίας σε όλους τους τομείς έτσι που να μην θέλεις ούτε να τους βλέπεις ούτε να τους ακούς ο εύκολος πλουτισμός που οδηγεί στην εγκληματικότητα η τεμπελιά του σύγχρονου ανθρώπου που ζητάει λίγο κόπο μεγάλη αμοιβή η άρνηση του Θεού και των ευαγγελικών αξιών όλα αυτά όμως που οδηγούν αγαπητοί μου Ασφαλώς μας οδηγούν σε ένα αδιέξοδο, σε μια κατάπτωση, μας οδηγούν στην παρακμή, μας οδηγούν στη φτώχεια και από χρήματα και από ιδέες και από ιδανικά, από τα πάντα.
Κυρίως από αισθήματα διότι οι άνθρωποι σήμερα έχουν γίνει σκληροί, Έχουν γίνει ανάλγητοι, έχουν γίνει εκμεταλλευτές ο ένας του άλλου.
Δεν με ενδιαφέρει ο άλλος αν θα ζήσει, αν θα πεθάνει.
Εγώ να ζήσω, να τον πιέσω, να του βγάλω το λάδι.
Εγώ να ζήσω, ο άλλος δεν με ενδιαφέρει.
Και θα ρωτούσε κανένας πως θα μπορούσαμε να βγαίναμε από αυτό το αδιέξοδο.
η παραβολή αγαπητοί μου αυτή του ασώτου υιού μας δίνει την λύση και μας δείχνει την κάθαρση ο στραπατσαρισμένος άσωτος ιός σκέφτηκε να γυρίσει πίσω στον πατέρα του να επιστρέψει στον Θεό και να του πει πατέρα μου έκανα λάθος συγχώρεσέ με νόμισα πως η ελευθερία δεν έχει δαπάνη δεν έχει έξοδα.
Νόμιζα ότι είχα θα το έχω για πάντα αλλά εγώ τα ξόδεψα όλα, δεν μου έμεινε τίποτα.
Έγινα κουρελής και από μέσα και απ’ έξω.
Πουθενά δεν έχω ανάπαυση, γι’ αυτό γύρισα πίσω σε σένα.
Πόσες φορές τα ακούμε αυτά τα λόγια από ανθρώπους που έρχονται κάτω από το πετραχήλι στο εξομολογητήριο δεν βρίσκω ανάπαυση πουθενά ρε άνθρωπέ μου τόσα χρήματα έχεις τόσες ηδονές πήγαινε γλέντα τη ζωή σου δεν βρίσκω ανάπαυση πουθενά όταν συνειδητοποιήσουμε αγαπητοί μου το ξαναλέω όταν συνειδητοποιήσουμε την αποστασία μας από το Θεό και τους καρπούς αυτής της αποστασίας ο καθένας προσωπικά και η κοινωνία ολόκληρη να ξεκινήσουμε τότε τον δρόμο της επιστροφής μας προς το Θεό.
Ο Θεός ο Πατέρας μας το τονίζω ο Πατέρας μας είναι έτοιμος με τα χέρια Του ανοιχτά να μας αποκαταστήσει να πει ότι ναι είσαι πάλι άνθρωπος και όχι μόνο αυτό αλλά και να μας θεώσει.
Αμήν.