Αγίου Φιλαρέτου του Ελεήμονος (1 Δεκεμβρίου)
Θείας πίστεως περιουσία, διεσκόρπισας τοις δεομένοις τον προσιόντα σοι πλούτον, Φιλάρετε· και ευσπλαχνία κοσμήσας τον βίον σου, τον χορηγόν του ελέους εδόξασας. Ον ικέτευε δοθήναι τοις ευφημούσι σε ρανίδα οικτιρμών και θείον έλεος.
Αγίας Μερόπης ή Μυρώπης (2 Δεκεμβρίου)
Καλλιμάρτυς Μυρόπη, και Χριστού Νύμφη άφθορε, νυν Αυτώ παρεστώσα ως ωραία και πάγκαλος, ως λίθους φαιδρούς και διαυγείς, τα στίγματα φέρουσα σαρκός, και αιμάτων την πορφύραν ως βασιλίς περικειμένη ένδοξε, δυσώπει αυτόν υπέρ ημών, των εκ πόθου ευφημούντων σου, ύμνοις επινικίοις και ωδαίς την θείαν άθλησιν.
Αββακούμ Προφήτου (2 Δεκεμβρίου)
Ως όρος προέγραψας, την Θεοτόκον Αγνήν, εξ ης ημίν ελάμψεν, ο των απάντων Θεός, σαρκός ομοιώματι. Όθεν σε ως προφήτην, θεηγόρον τιμώντες, χάριτος ουρανίου, μετάσχειν δυσωπούμεν, πρεσβείαις σου θεοδέκτοις, Αββακούμ ένδοξε.
Προφήτου Σοφονίου (3 Δεκεμβρίου)
Συνιείς φερωνύμως των μελλόντων την πρόγνωσιν, εκφαντορικώς προεκφαίνεις, την αιώνιον λύτρωσιν. Σιών γαρ βασιλέα τον Χριστόν, κηρύττεις Σοφονία εμφανώς· παρ’ αυτού γαρ ελυτρώθημεν της αράς, Προφήτα οι βοώντες σοι. Δόξα τω σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δωρουμένω διά σου, πάσι συγχώρησιν.
Αγίας Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου)
Βαρβάραν την Αγίαν τιμήσωμεν· εχθρού γαρ τας παγίδας συνέτριψε, και ως στρουθίον ερρύσθη εξ αυτών, βοηθεία και όπλω του Σταυρού η πάνσεμνος.
Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού (4 Δεκεμβρίου)
Θείον όργανον, της Εκκλησίας, λύρα εύσωμος, της ευσεβείας, ανεδείχθης Ιωάννη πανεύφημε’ όθεν πυρσεύεις του κόσμου τα πέρατα, ταις των σοφών σου δογμάτων ελλάμψεσι. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου (5 Δεκεμβρίου)
Tων οσίων ακρότης και αγγέλοις εφάμιλλος ως γαρ ηγιασμένος εδείχθης εκ παιδός, Σάββα όσιε. Ουράνιον γαρ βίον απελθών, προς ένθεον ζωήν χειραγωγείς διά λόγου τε και πράξεως αληθούς, τους πίστει εκβοώντας σοι. Δόξα τω δεδοκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.
Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου)
Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον, ανεδειξέ σε τη ποίμνη σου, η των πραγμάτων αλήθεια, δια τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια. Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Αγίου Αμβροσίου του επισκόπου Μεδιολάνων (7 Δεκεμβρίου)
Ως θείος διδάσκαλος και ιεράρχης σοφός, δογμάτων ακρίβειαν μυσταγωγείς τους πιστούς, Αμβρόσιε όσιε· λύεις αιρετιζόντων την αχλύν τοις σοις λόγοις· φαίνεις της ευσεβείας την θεόσδοτον χάριν· εν η τούς σε γεραίροντας συντήρει απήμονας.
Αγίου Παταπίου (8 Δεκεμβρίου)
Θείας κλήσεως, ιχνηλατήσας, εκ νεότητας, τας επιδόσεις, δι’ ασκήσεως τω κόσμω εξέλαμψας, και δοξασθείς απάθειας ταις χάρισι, πάθη ποικίλα ίασαι Πατάπιε, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Η Σύλληψις της Αγίας Άννης (9 Δεκεμβρίου)
Σήμερον της ατεκνίας δεσμά διαλύονται, του Ιωακείμ γαρ και της Άννης εισακούων ο Θεός, παρ ελπίδα τεκείν αυτούς, σαφώς υπισχνέιται Θεοπαίδα, εξ ης αυτός ετέχθη ο απερίγραπτος, βροτός γεγονώς, δι Αγγέλου κελεύσας βοήσαι αυτή, Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.
Αγίων Μηνά του Καλλικέλαδου, Ερμογένη και Εύγραφου (10 Δεκεμβρίου)
Η καλλικέλαδος, θεόφρον γλώσσα σου, λαμπρώς κηρύξασα, Χριστού την σάρκωσιν, συναθλητάς σοι ευκλεείς, ειλκύσατο εν σταδίω, Μηνά παμμακάριστε, Ερμογένην τον ένδοξον, και τον θείον Εύγραφον, μεθ’ ων χαίρων ηγώνισαι. Και νυν την παναγίαν τριάδα, υπέρ ημών εκδυσώπειτε.
Αγίου Δανιήλ του Στυλίτου (11 Δεκεμβρίου)
Υψώσας το σώμα σου, επί του στύλου σοφέ, τον νουν σου επτέρωσας, προς τον Θεόν ακλινώς, βιώσας ως άγγελος, όθεν σε στήλην ζώσαν, ευσεβείας ειδότες, κράζοντας σοι βοώμεν, Δανιήλ Θεοφόρε, Παντοίων ημάς κινδύνων, πρέσβευε ρύεσθαι.
Αγίου Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος (12 Δεκεμβρίου)
Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος, και θαυματουργός θεοφόρε, Σπυρίδων Πατήρ ημών· διό νεκρά συ εν τάφω προσφωνείς, και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες· και εν τω μέλπειν τας αγίας σου ευχάς, Αγγέλους έσχες συλλειτουργούντας σοι Ιερώτατε. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ· δόξα τω σε στεφανώσαντι· δόξα τω ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.
Αγίων Ευστρατίου, Αυξεντίου, Ορέστη, Μαρδαρίου και Ευγενίου (13 Δεκεμβρίου)
Η πενταυγής των αθλοφόρων χορεία, τη των αγώνων νοητή δαδουχία, την οικουμένην άπασαν αυγάζει νοητώς· ο σοφός Ευστράτιος, συν Αυξεντίω τω θείω, Ορέστης και Μαρδάριος και Ευγένιος άμα, ους ευφημούντες είπωμεν πιστοί· χαίροις μαρτύρων πεντάριθμε σύλλογε.
Αγίων Θύρσου, Φιλήμονα, Απολλώνιου, Αρριανού, Καλλινίκου και Λεύκιου (14 Δεκεμβρίου)
Tην εξαστέλεχον μαρτύρων φάλαγγα, ασμάτων άνθεσιν ανευφημήσωμεν, ως καθαιρέτας του εχθρού και στύλους της ευσεβείας· Θύρσον και Φιλήμονα και στερρόν Απολλώνιον, Αρριανόν Καλλίνικον και τον ένδοξον Λεύκιον· αυτοί γαρ ουρανίων χαρίτων κόσμω πυρσεύουσι την αίγλην.
Αγίου Ελευθερίου του Ιερομάρτυρος και Αγίας Ανθίας της μητρός αυτού (15 Δεκεμβρίου)
Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, και αιμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ μάκαρ ανέδραμες, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα του Σατάν. Διό μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν.
Αγίας Θεοφανούς (16 Δεκεμβρίου)
Προελομένη τα ουράνια πόθω, Θεοφανώ την βιοτήν διεξήλθες, αγγελικώς εν γη περιπολεύουσα· όθεν κατηξίωσαι, ουρανίων χαρίτων, συν Αγγέλων τόξεσι, και Αγίων χορείαις, παριστάμενη τω Παμβασιλεί ον εκδυσώπει, ευρείν ημάς έλεος.
Προφήτου Αγγαίου (16 Δεκεμβρίου)
Προφήτης θεόληηπτος, οία θεράπων Θεού, τω κόσμω ενδέδειξαι, ανακαθάρας τον νούν, Αγγαίε πανεύφημε· όθεν εορταζόντων, ένθα πέφυκεν ήχος, ήρθης ως εορτάζων, εν Θεώ φερωνύμως· ω πρέσβευε θεηγόρε, σώζεσθαι άπαντας.
Αγίου Διονυσίου του Νέου, του Αρχιεπισκόπου Αιγίνης (17 Δεκεμβρίου)
Της Ζακύνθου τον γόνον και Αιγίvης τον πρόεδρον, τον φρουρόν μονής τωv Στροφάδωv, Διοvύσιοv άπαντες τιμήσωμεv συμφώνως οι πιστοί, βοώντες προς αυτόν ειλικριvώς. Tαις λιταίς τους τηv σην μνήμην επιτελούντας σώσον και βοώντας σοι· Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίv, πρέσβυν ακοίμητον.
Αγίου Μοδέστου (18 Δεκεμβρίου)
Θείων έργων σου, τη επιδείξει, πάσαν εύφρανας, Σιών την θείαν, των Αποστόλων πλουτήσας την έλλαμψιν, και τω Σωτήρι οσίως ιερεύσας, ιεραρχία και βίου λαμπρότητι. Πάτερ Μόδεστε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Σεβαστιανού και των συν αυτώ Μαρτύρων (18 Δεκεμβρίου)
Οι Μάρτυρες σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο, της αφθαρσίας, εκ σου του Θεού ημών· σχόντες γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλον, έθραυσαν και δαιμόνων, τα ανίσχυρα θράση. Αυτών ταις ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Αγίου Βονιφατίου και Αγίας Αγλαΐας (19 Δεκεμβρίου)
Μαρτύρων την εύκλειαν ιχνηλατήσας θερμώς, Χριστόν ωμολόγησας επί απίστων στερρώς, σοφέ Βονιφάτιε. Όθεν καθάπερ πλούτον αδαπάνητον, μάρτυς, δέδωκας σου το σώμα τη σεμνή Αγλαΐα· εξ ου τω κόσμω πηγάζει ρώσις και έλεος.
Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (20 Δεκεμβρίου)
Θείω έρωτι επτερωμένος, του σε ψαύσαντος χερσίν αχράντοις θεοφόρος ανεδείχθης, Ιγνάτιε· και εν τη Δύσει τελέσας τον δρόμον σου, προς την ανέσπερον λήξιν εσκήνωσας. Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρίσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ιουλιανής Παρθενομάρτυρος (21 Δεκεμβρίου)
Ως νύμφη πανάμωμος, και αθληφόρος σεμνή, τω Λόγω νενύμφευσαι, του αθανάτου Πατρός, Ιουλιανή ένδοξε, συ γαρ φθαρτόν μνηστήρα, παριδούσα εμφρόνως, ήθλησας υπέρ φύσιν, και τον όφιν καθείλες. Και νυν ταις του νυμφίου σου, τρυφάς φαιδρότησι.
Αγίου Θεμιστοκλή (21 Δεκεμβρίου)
Ύμνοις στέψωμεν Θεμιστοκλέα, μέγαν μάρτυρα, της Εκκλησίας, αληθείας του Χριστού τον εκφάντορα· Χριστομαρτύρων ευώδες κειμήλιον, και των πιστών θεοδώρητον καύχημα, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, σωθήναι εκ κινδύνων τας ψυχάς ημών.
Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας (22 Δεκεμβρίου)
Tων μαρτύρων ταις χρείαις διακονήσασα, μαρτυρικώς εμιμήσω τας αριστείας αυτών, δι’ αθλήσεως εχθρόν καταπαλαίσασα· όθεν βλαστάνεις δαψιλώς χάριν άφθονον αεί, θέοφρων Αναστασία, τοις προσιούσιν εκ πόθου τη αρωγή της προστασίας σου.
Αγίων Δέκα Μαρτύρων εν Κρήτη (23 Δεκεμβρίου)
Την πολυθαύμαστον Κρήτην τιμήσωμεν, την εξανθήσασαν άνθη τα τίμια, τους μαργαρίτας του Χριστού, Μαρτύρων τους ακρέμονας. Δέκα γαρ υπάρχοντες, αριθμώ οι μακάριοι, δύναμιν μυρίοπλον των δαιμόνων κατήσχυναν· διό και τους στεφάνους εδέξαντο, Μάρτυρες Χριστού οι καρτερόψυχοι.
Αγίας Ευγενίας (24 Δεκεμβρίου)
Θείου Πνεύματος τη υμνωδία, φως προσέλαβες θεογνωσίας, Ευγενία Χριστού καλλιπάρθενε· και εν οσίων χορεία εκλάμψασα, αθλητικώς τον εχθρόν εθριάμβευσας. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρίσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Χριστούγεννα – Η Γέννηση του Χριστού (25 Δεκεμβρίου)
Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω, το φως το της γνώσεως, εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους Ανατολήν. Κύριε δόξα σοι.
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου (26 Δεκεμβρίου)
Ως βρέφος βαστάζουσα, εν ταις αγκάλαις Αγνή, τον πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα εκ σου, χαράς ώφθης πρόξενος, όθεν πάσα η κτίσις, ανυμνεί χαρμοσύνως, σήμερον Θεοτόκε, την φρικτήν σου λοχείαν πηγήν γαρ αθανασίας, κόσμω εκύησας.
Αγίου Στεφάνου του Πρωτομάρτυρος (27 Δεκεμβρίου)
Βασίλειον διάδημα, εστέφθη ση κορυφή, εξ άθλων ων υπέμεινας, υπέρ Χριστού του Θεού, Μαρτύρων Πρωτόαθλε Στέφανε, συ γαρ την Ιουδαίων απέλεγξας μανίαν, είδες σου τον Σωτήρα, του Πατρός δεξιόθεν. Αυτόν ουν εκδυσώπει αεί, υπέρ των ψυχών ημών.
Σίμωνος Οσίου (28 Δεκεμβρίου)
Τη ασκήσει εκλάμψας εν Άθω Όσιε, ως καθαρθείς την καρδίαν των αρετών τω φωτί, εδοξάσθης θαυμαστώς, Σίμων μακάριε· διό και βλύζειν κρουνηδόν, μύρα εύοσμα ημίν, ηξίωσαι μετά τέλος. Αλλά μη παύση πρεσβεύων, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Αγίων Δισμυρίων Μαρτύρων (28 Δεκεμβρίου)
Θείον στράτευμα, πόλις αγία, περιούσιος λαός Κυρίου, ανεδείχθητε δισμύριοι Μάρτυρες, τη γαρ αγάπη αυτού δροσιζόμενοι, δια πυρός τον αγώνα ηνύσατε. Αλλ’ αιτήσασθε, ελέους σοφοί τον πρύτανιν, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Σφαγιασθέντων Αγίων Νηπίων (29 Δεκεμβρίου)
Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα και θεία απαρχή, και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον, γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν, στηλιτεύοντα και δυσωπούντα απαύστως, υπέρ των ψυχών ημών.
Αγίας Ανυσίας (30 Δεκεμβρίου)
Οσίως ανύσασα, των αρετών την οδόν, τω Λόγω νενύμφευσαι, ω Ανυσία σεμνή, και χαίρουσα ήθλησας, αίγλη δε απαθείας, λαμπρυνθείσα Μελάνη, ήστραψας εν τω κόσμω, αρετών λαμπηδόνας, και νυν ημίν ιλεούσθε, Χριστόν τον Κύριον.
Αγίας Μελάνης (ή Μελανίας) (31 Δεκεμβρίου)
Καταυγασθείσα την ψυχήν φρυκτωρίαις του αναλάμψαντος ημίν εκ Παρθένου, εν αρεταίς διελάμψας, πανεύφημε. Πλούτον γαρ σκορπίσασα επί γην εφθαρμένον, εναπεθησαύρισας τον ουράνιον πλούτον και εν ασκήσει εκλάμψας φαιδρώς. Όθεν Μελανή, σε πόθω γεραίρομεν.
Τα απολυτίκια της σελίδας αυτής μας έστειλε ο Λεωνίδας Σ., τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ!
Δείτε επίσης: