Της Βάσως Κ. Ηλιάδη
Τι είναι τελικά ο γάμος και γιατί αποτελεί εδώ και αιώνες θεσμό της πολιτείας; Είναι ένα «όχημα» για κοινωνική και οικονομική καταξίωση; Είναι η επίσημη «άδεια» για την απόκτηση κληρονόμων-απογόνων; Και γιατί στην πλειονότητα των γάμων κυριαρχεί η αλληλοαπάτη και η υποκρισία;
Μήπως ο γάμος είναι η νόμιμη οδός για να εκτονώσει η μάζα τα ζωικά της ένστικτα με τρόπο πιο οικονομικό; Και γιατί ο ανύπανδρος χλευάζεται και θεωρείται περίεργος-παράξενος τη στιγμή που πολλοί παντρεμένοι συμμετέχουν σε όργια; Γιατί θα πρέπει όλοι να θεωρούν τη γενετήσια ορμή ως το ύψιστο ιδανικό του ανθρωπίνου γένους;
Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, οι επιρρεπείς στο σεξ από νεαρή ηλικία έχουν χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης και ανύπαρκτη πνευματική καλλιέργεια, όπως και αίσθηση κοινωνικής ευθύνης. Και είναι το πλέον λογικό ένα βασικά ψυχοπνευματικό ον να αρνείται να παίξει το ρόλο της χύτρας-μήτρας, δηλαδή του σκεύους που θα θρέψει το νέο ον «χάνοντας» εννέα μήνες φυσιολογικής ζωής. Ας ελπίσουμε πως η επιστήμη θα «θαυματουργήσει» για ακόμη μια φορά στο μέλλον και θα φέρει τη μεγάλη ανακάλυψη-επινόηση της τεχνητής μήτρας. Έτσι θα απαλλάξει το ανθρώπινο γένος από τη μιζέρια και την εξίσωση με τα θηλαστικά ζώα. Η ζωή θα πάρει μια μορφή ανώτερη, πιο μακριά από τη γη και πιο κοντά στον ουρανό, ακόμη και για τις αδικημένες από τη φύση γυναίκες και άνδρες ερμαφρόδιτους.