Τι να σου προσφέρω Άγιέ μου;
Κάποτε ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, όταν ακόμη τα αυτοκίνητα ήταν ελάχιστα, πήγαινε σε ένα Σερβικό προσκύνημα (πανήγυρη κάποιου αγίου) επάνω σε μία βοϊδάμαξα.
Στον δρόμο του συνάντησε μία ηλικιωμένη γυναίκα, που πήγαινε και αυτή στην ίδια πανήγυρη. Ο Άγιος, με την μεγάλη φιλανθρωπία και ευαισθησία που τον διέκρινε, προσφέρθηκε να την πάρει μαζί του επάνω στην άμαξα.
Όμως η γυναίκα αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας:
Εγώ είμαι πτωχή και δεν έχω τίποτε άλλο να προσφέρω στον Άγιο. Για αυτό πηγαίνω περπατώντας, ώστε να του προσφέρω τουλάχιστον τον κόπο μου.
Ο Άγιος Ιουστίνος κτύπησε τότε το μέτωπό του και μονολόγησε:
Ιουστίνε, έγινες καθηγητής Θεολογίας, αλλά ακόμη δεν έφτασες την ευλάβεια αυτής της απλής γυναίκας.
Και αμέσως κατέβηκε από την άμαξα, συνεχίζοντας τον δρόμο του πεζός.
Ο χρόνος της ζωής μας
Ο χρόνος μας έχει δοθεί για να τον μεταβάλλουμε σε αιωνιότητα ζώντας “εν σοφία”, δηλαδή εν Χριστώ και διά του Χριστού.
Η Δικαιοσύνη του Θεού
Η Δικαιοσύνη και η Αλήθεια του Θεού ενοχλούν τους ανόμους, ενοχλούν αυτούς που είναι ανήμποροι από τις αμαρτίες, ενοχλούν όλους όσοι είναι μεθυσμένοι από τα διάφορα πάθη. Μήπως και σήμερα δεν κραυγάζουν οι Χριστομάχοι: σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν! Μήπως και σήμερα δεν ζητούν την κεφαλή του Ιησού. Ω ναί, όταν οι άνθρωποι τρελαθούν από την υπερηφάνεια, όταν αλλοφρονήσουν από την αυταρέσκεια, τότε δεν τους χρειάζεται ο Θεός, δεν χρειάζονται την Δικαιοσύνη Του αφού ανακηρύσσουν τον εαυτό τους για Θεό. Προτείνουν την ελάχιστη και ψεύτικη αλήθεια τους ως την μεγάλη, την σωτήρια αλήθεια. Ανακηρύσσουν ακόμα, την ελάχιστη γήινη, δική τους ανάπηρη δικαιοσύνη ως την μέγιστη δικαιοσύνη: δεν μας χρειάζεται η Δικαιοσύνη του Χριστού, δεν θέλουμε την Δικαιοσύνη του Θεού.
Τι σημαίνει να είσαι Εικόνα του Θεού;
Τι σημαίνει λοιπόν να είσαι Εικόνα του Θεού;
Σημαίνει, αδελφοί, το εξής:
Εμείς έχουμε νου, αλλά ο νους μας είναι, εικόνα του νου του Θεού μέσα μας.
Εμείς έχουμε θέληση, αλλά η θέληση είναι, εικόνα της θελήσεως του Θεού μέσα μας.
Εμείς έχουμε αίσθηση, έχουμε καρδιά, αλλά αυτά είναι εικόνα θείων αισθήσεων μέσα μας.
Εμείς ζούμε σε αυτόν τον κόσμο, αλλά αυτό είναι εικόνα της ζωής του Θεού.
Εμείς είμαστε ωσάν εικόνες του Θεού αθάνατες, αλλά αυτό είναι εικόνα της αθανασίας του Θεού.
Ο Θεός μας έπλασε θεοειδείς, για να ζούμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο δι’ Αυτού, για να σκέπτεται πάντοτε ο νους μας: πρόσεχε από Ποιον είσαι, είσαι από τον Θεό, να κάνης καθαρές σκέψεις, σκέψεις θεϊκές.
Τότε το θέλημά μας είναι τέλειο και υγιές, όταν ευθυγραμμίζεται προς το θέλημα του Θεού, προς το πρωτότυπό του. Η αίσθησή μας τότε είναι καθαρή, υγιής, θεϊκή, όταν ευθυγραμμίζεται προς την αίσθηση του Θεού [σ. 87].
Ας μας καθαρίσει Αυτός από κάθε αμαρτία, από κάθε πάθος, από κάθε θάνατο. Ας μας ελευθερώσει από κάθε διάβολο, για να μπορούμε να είμαστε πραγματικά ζώσες εικόνες του Θεού, για να μπορεί ο άνθρωπος να είναι επί της γης ένα θείο μεγαλείο.
Άνθρωπε! Αδελφέ! Ποτέ μην ξεχνάς ότι είσαι μικρός Θεός μέσα στην λάσπη! Μέσα στην λάσπη του σώματός σου εσύ έχεις την ζώσα Εικόνα του Θεού. Πρόσεχε πώς ζης. Πρόσεχε τι κάνεις με την Εικόνα του Θεού που είναι μέσα σου. Πρόσεχε, -άνθρωπε! άνθρωπε! άνθρωπε! Διότι η ζωή μας ξεκινά από την γη και καταλήγει στο πάμφωτο πρόσωπο του Θεού, για να δώσουμε εκεί απολογία τι κάναμε με την Εικόνα του Θεού όσο ήμασταν σε αυτόν τον κόσμο.
Εύχομαι ο Αγαθός Κύριος να χαρίσει στην καρδιά του καθενός μας όλα τα ουράνια δώρα, όλες τις ευαγγελικές αρετές: την πίστι και την αγάπη και την ελπίδα και την προσευχή και την νηστεία και την υπομονή και την πραότητα και την ταπείνωσή ώστε να μπορέσουμε να αντέξουμε όλο αυτόν το φοβερό επίγειο αγώνα, να διαφυλάξουμε στην ψυχή μας την θεία μορφή και να μετατεθούμε από τον κόσμο αυτό προς τον Αναστάντα Κύριο σε εκείνο τον κόσμο.
Αλλά μέχρι τότε η αγία νηστεία ας μας οδηγεί προς το Άγιον Πάσχα, την Αγία Ανάσταση του Χριστού, για να προσκυνήσουμε, όσο είμαστε ακόμη με το σώμα μας, Αυτόν, τον Αναστάντα Κύριο, τον Νικητή της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου, Αυτόν που εξασφάλισε την Αιώνιο Ζωή για το σώμα μας και για την ψυχή μας.
Σε Αυτόν, μόνο σε Αυτόν, αποκλειστικά σε Αυτόν, ανήκει αιώνιος δόξα και τιμή, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Η ανθρώπινη σκέψη
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάσανο από τη σκέψη την ίδια. Δεν είναι κόλαση μεγαλύτερη από τη σκέψη η οποία είναι πλήρως αποκομμένη από τον Πλάστη και Θεό κάθε σκέψης, τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Θεό Λόγο. Η ανθρώπινη σκέψη χωρίς τον Κύριο και Χριστό δεν μπορεί να γνωρίσει μήτε τον εαυτό της μήτε και τον κόσμο γύρω της»