Δώσε μου καθαρή καρδιά
Μακάριοι οι πτωχοί στο πνεύμα
η πιο πλούσια ανηξεριά, ανώτερη
απ’ όλου του κόσμου τη γνώση
Δώσε μου, Θεέ μου καθαρή καρδιά
κερί τα μάτια να κλαίνε δάκρυα χαράς
για να Σε δουν όταν έρθεις μέσα στη Δόξα
Μακάρι να μην σε δω Πατέρα και να πιστέψω
μακάρι τα δάχτυλα να μην σε ψηλαφίσουν
αλλά την αγάπη Σου να κρατούν σαν φυλαχτό
Κι αν όλα μου τα πάρουνε μόνο ν’ αφήσουν Εσένα
όταν αναστηθούν τα σώματα να ιδώ το πρόσωπο Σου
στο φως το άκτιστο, Δεσπότη, να με λούζεις
Το ποίημα αυτό, της Σοφίας Κιόρογλου, δημοσιεύεται στη Ματιά με την άδεια της ποιήτριας για την οποία και την ευχαριστούμε πολύ!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.