Ο π. Στυλιανός Καρπαθίου παίρνει ξεκάθαρη θέση ενάντια στη σχεδιαζόμενη Ένωση Εκκλησιών – ενώ Πάπας Φραγκίσκος και Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχουν ξεκινήσει ήδη τις διεργασίες για Κοινό Πάσχα και Κοινό Ποτήριο
Πατέρα Στυλιανέ, υπάρχει ένα δημοσίευμα που επιβεβαιώνει την παρέμβαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου για κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους Καθολικούς, Ορθόδοξοι και Καθολικοί μαζί. Θα θέλαμε πολύ να μας το σχολιάσετε.
Κοιτάξτε, είναι γνωστό ότι στην αρχή του μηνός Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, δηλαδή με την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους, αλλά και του φυσικού έτους, του σχολικού έτους, του ακαδημαϊκού έτους, διότι τώρα αρχίζει η σπορά, τώρα θα αρχίσουν τα πρωτοβρόχια για να ολοκληρωθεί το έτος στο τέλος του Αυγούστου.
Συνήλθε η Ιερά Σύνοδος όλων των Ιεραρχών του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εκεί ακριβώς είχαμε ένα ανακοινωθέν στο τέλος, υπογραφόμενο από όλους τους Μητροπολίτες, μεταξύ αυτών και Μητροπολίτες του Ελλαδικού χώρου, οι οποίοι μετά το 1928 και το σχετικό τόμο υπάγονται βέβαια στην Εκκλησία της Ελλάδας, πλην όμως μνημονεύουν και τον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Το πρόβλημα του κοινού εορτασμού του Πάσχα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας προέκυψε ακόμη όταν υπήρχε ενότητα της πίστεως μεταξύ του Αγίου Πολυκάρπου και του Ρώμης Αγίου Ανικήτου.
Συναντήθηκαν, ήταν άλλες οι εποχές, άλλες οι περίοδοι, άλλες οι δυνατότητες επικοινωνίας των ανθρώπων, διαφώνησαν και είχαν ξεχωριστό εορτασμό στη Δύση και στην Ανατολή.
Πέρασαν χρόνια ολόκληρα.
Και από εκεί και πέρα, δύο περίπου αιώνες πέρασαν, μέχρι που έχουμε την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, η οποία ρυθμίζει τελεσίδικα το θέμα του εορτασμού του Πάσχα, που είναι η εορτή των εορτών, η κατεξοχήν εορτή του αψευδούς σημείου της ενότητας των εις Χριστόν πιστευόντων, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει κοινή πίστη.
Εδώ τώρα συζητάμε τον κοινό εορτασμό με ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν κοινή πίστη με την ευθεία της αποστολικής διαδοχής και διδασκαλίας. Αφενός μεν, αλλά από εκεί και πέρα, για να ξεφύγουμε και από τους Ρωμαιοκαθολικούς, θα πάμε και στους Προτεστάντες.
Μεταξύ αυτών υπονοείται μέσα στο ανακοινωθέν ότι έχουμε τη χριστιανοσύνη, τη δυτική, δηλαδή όλο τον ορυμαγδό των Προτεσταντών και την Παπική Εκκλησία, δυτική και ανατολική χριστιανοσύνη.
Στην ανατολική χριστιανοσύνη έχουμε βεβαίως κυρίως και κατεξοχήν την Ορθοδοξία και πολλούς Μονοφυσίτες.
Όταν έγινε η αλλαγή ή μάλλον η διόρθωση του Ιουλιανού ημερολογίου κατά τον 15ο-16ο αιώνα, αν δεν απατώμαι, τότε άλλαξε και το Πάσχα.
Ενώ λοιπόν έχουμε, σύμφωνα με την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, στην οποία συμμετείχε η Παπική Εκκλησία, η Δυτική Εκκλησία επισήμως και συνυπέγραψαν τις αποφάσεις της, να εορτάζεται το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη Πανσέληνο της εαρινής ισημερίας.
Το πρώτο.
Αυτό το οποίο τηρούν οπωσδήποτε αυτή τη στιγμή και οι Παπικοί.
Η Δυτική Χριστιανοσύνη.
Όμως, ουδέποτε να συμπίπτει το Πάσχα ή να προηγείται το Χριστιανικό Πάσχα με το Πάσχα των Εβραίων.
Συνεορτάζουν λοιπόν σήμερα με την αλλαγή του ημερολογίου οι Παπικοί ή νωρίτερα ή ταυτόχρονα πολλές φορές με τους Εβραίους το Πάσχα, κάτι το οποίο απαγορεύεται πλήρως από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο και όχι μόνο, αλλά και από τη Σύνοδο της Αντιοχείας και τους Αποστολικούς Κανόνες. Φέτος, για παράδειγμα, το νομικό Φάσκα (όπως λέγεται· το Φάσκα είναι μια έκφραση την οποία χρησιμοποιεί ο Ιώσηπος — αυτός ήταν ελληνιστής Ιουδαίος και εννοεί Πάσχα, το π το αντικαθιστά με το φ), δηλαδή το Πάσχα των Ιουδαίων, εορτάστηκε στις 25 Απριλίου.
Οι Λατίνοι και γενικώς η Δυτική Χριστιανοσύνη εόρτασαν το Πάσχα, αν δεν απατώμαι, στο τέλος του Μαρτίου.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν την ακραία διάσταση η οποία υπάρχει από την απόφαση την ιεροσυνοδική του 325 με τη σύγκληση της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου.
Στη συνέχεια, ερχόμαστε στο 1900 — έτσι ένα πολύ αδρό σχεδίασμα ιστορικό. Ερχόμαστε στο 1902, αν δεν απατώμαι, όταν Πατριάρχης ήταν ο Ιωακείμ ο Τρίτος, ο οποίος σπέρνει το σπόρο του ενδεχόμενου κοινού εορτασμού του Πάσχα μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών. Στη συνέχεια, το 1902 ο Ιωακείμ, το 1920 ο Δωρόθεος, τοποτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου. Μόλις είχαμε πάρει αυτές τις περιοχές της Μικράς Ασίας.
Χάσαμε τις περιοχές αυτές και ερχόμαστε στο 1924 με τον Μελέτιο Μεταξάκη, ο οποίος επίσης εισάγει το διορθωμένο Ιουλιανό ή Γρηγοριανό ημερολόγιο, αλλά μόνο για τις ακίνητες εορτές, δηλαδή τα Χριστούγεννα, τον Δεκαπενταύγουστο και ούτω καθεξής και όχι για τις κινητές εορτές, όπως είναι το Πάσχα. Οι Σλαβικές χώρες, κυρίως η Ρωσία, έχουν κρατήσει και για τις ακίνητες και για τις κινητές εορτές το Πάσχα με το Παλαιό Ημερολόγιο δηλαδή με το διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο.
Άρα έχουμε μια μικρή διάσταση δυστυχώς και σε αυτό το θέμα.
Είναι απαράδεκτο από εκεί και πέρα να δημιουργήσουμε άλλο παλαιοημερολογίτικο σχίσμα, είναι απαράδεκτο να δημιουργήσουμε άλλο ουκρανικό σχίσμα. Είναι απαράδεκτο να δημιουργήσουμε και για τον κύριο Γάκη, ο οποίος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα, ένα σχίσμα το οποίο θα αφορά την Εκκλησία μας. Μιλάτε για σχίσμα Πατέρα Στυλιανέ; Μιλάτε για νέο σχίσμα 100%; Από τη στιγμή που υπάρχει άμεση προσβολή όρων που οι Οικουμενικές Σύνοδοι έχουν ορίσει ότι δεν μπορούν να αλλάξουν.
Και κάτι άλλο. Ποιος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης;
Ποιος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης;
Υπάρχουν τόσοι άλλοι Πατριάρχες. Η Εκκλησία δεν έχει πρώτον. Έχει τον πρώτον μεταξύ ίσων. Πώς εκ τούτου, εάν δεν συνέλθει σύνοδος των πατριαρχών και των αρχηγών των τοπικών εκκλησιών δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει. Γιατί είναι ιδιαίτερα σημαντικό το θέμα. Βλέπει κανείς ότι η μεθόδευση των πραγμάτων αυτή χρησιμοποιείται ως όχημα για μια πανχριστιανική ενότητα ανεξαρτήτως των ουσιωδών διαφορών, δογματικών και ηθικών διαφορών μεταξύ των ομολογιών και στη συνέχεια μια πανθρησκειακή ενότητα.
Πατέρα Στυλιανέ, ξεκινήσατε μια αναφορά από τον δεύτερο αιώνα, τον Άγιο Πολύκαρπο, τον Επίσκοπο Σμύρνης. Ήταν, ειλικρινά, είναι σαν να άκουγα μια φωνή από τη Σύνοδο της Φλωρεντίας και της Φεράρας το 1439, από ένα σημείο και ύστερα.
Έχουμε σαφείς δογματικές, θεολογικές και λειτουργικές διαφορές με τους παπικούς. Από το φιλιόκβε και τα αγάλματα στις εκκλησίες μέχρι το άζυμο και την αγαμία των ιερέων.
Πατέρα Στυλιανέ είναι συγκλονιστικά αυτά που μας λέτε σας παρακαλώ να κάνουμε μια ξεχωριστή εκπομπή γιατί εδώ μας αναλύσατε ένα νήμα από ένα θέμα που ξεκινήσαμε με τον κοινό εορτασμό που ο κόσμος εντάξει, κάποιοι μπορεί να μην καταλαβαινουν.
Εσείς μας δώσατε ακριβώς τις δομικές διαφορές τις υπαρξιακές διαφορές της πίστης μας. Ήταν εκπληκτική ανάλυση.
Κύριε Χριστόπουλε, ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα.
Να ευχαριστήσουμε για άλλη μια φορά τον πατέρα Στυλιανό για τον καθάριο εθνικό, πατριωτικό και ορθόδοξο, πραγματικά ορθόδοξο λόγο.