https://www.youtube.com/watch?v=GzxyJGGYvwE
Όποιος αδικείται είναι δεύτερος Χριστός. Να το ξέρουμε αυτό. Γιατί μετά την άδικη σταύρωση του Χριστού και τον μεγάλο Του πόνο αγίασε και το άδικο και ο πόνος.
Έχουμε μεταποίηση των πραγμάτων· μεταστοιχείωση· αλλαγή.
Αυτό είναι το μεγάλο καλό που κάνει ο Σταυρός.
Και όποιος, λοιπόν, αδικείται και, όποιος πονά, ο Θεός τον βάζει με τον αδικοχαμένο Υιό Του.
Δεν αδικεί ο Θεός κανέναν. Τα φαινόμενα απατούν και ο κακός συνδικαλιστής μας πιλατεύει μέρα και νύχτα, ο αρχέκακος όφις εκείνος κατηγορεί τον Θεό σε εμάς και εμάς στον Θεό.
Παράδειγμα ο Ιώβ και τόσα άλλα.
Κατηγορεί. “Ημέρας και νυκτός”, λένε οι ιερές γραφές. Μας κατηγορεί. Γι’ αυτό και λέγεται και Διάβολος. Μας διαβάλλει.
Και η διαβολή είναι το χειρότερο κακό. Το μεγαλύτερο αμάρτημα.
Γι’ αυτό έλεγε ο αρχαίος Ισοκράτης: “Φοβοῦ ή εὐλαβοῦ τὰς διαβολάς, κἂν ψευδεῖς ὦσιν”.
Και ο ψαλμωδός: “Λύτρωσέ με Κύριε από συκοφαντίας ανθρώπων και φυλάξω τας εντολάς Σου”.
Η συκοφαντία σπάει κόκαλα. Η συκοφαντία σε φέρνει στον θάνατο. Η συκοφαντία σε δυσκολεύει πάρα πολύ.
Γι’ αυτό να παρακαλούμε τον Κύριο να μας λυτρώνει κι αν παρ’ ελπίδα Εκείνος κρίνει ότι χρειάζεται αυτό, τότε τουλάχιστον ας μας βοηθάει να το αντιμετωπίσουμε.
Και όταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καταδικάστηκε εις θάνατο σηκώθηκε πάνω όταν άκουσε την απόφαση έκανε τον σταυρό του και είπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου».
Και όταν βγήκε έξω, του είπε κάποιος από τον λαό:
-Άδικα σε δίκασαν στρατηγέ.
-Γιατί; Περίμενες να με δικάσουν δίκαια; Πού βρέθηκε το δίκαιο σε αυτή την πλάση;
Σκέψου να με είχαν δικάσει δίκαια. Τι ντροπή.