Αγώνας είναι η ζωή μας

Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Ο άνθρωπος, εφόσον ζει, πρέπει πάντοτε να αγωνίζεται.
Και ο πρώτος αγώνας είναι να νικήσει τον εαυτό του.

Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης

Αν ο πόνος οι θλίψεις και οι δοκιμασίες αφαιρεθούν από την ζωή των ανθρώπων, η αγιότητα θα ήταν μόνο των αγγέλων κτήμα.

Συμφέρει η ασθένεια. Δεν παρακαλώ να γίνω καλά. Παρακαλώ να μου δίνει υπομονή ο Θεός. Είναι πιό απουδαίο να μου δίνει
υπομονή παρά να μου δώσει υγεία. Γιατί
η υπομονή θα μου βρεθεί και στην άλλη ζωή. Την υγεία τι να την κάνω; Η υγεία
είναι απαραίτητη μέχρι τον τάφο.

Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, έτσι και ο Θεός τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει εσάς, για να λευκάνει την ψυχή σας και να την ετοιμάσει για την Ουράνια Βασιλεία Του, όπου κανένας ακάθαρτος δεν θα μπεί.
Αυτή είναι η αλήθεια. Προσευχηθείτε να σας φωτίσει ο Κύριος, για να την αντιληφθείτε. Τότε με χαρά θα δέχεστε καθετί το δυσάρεστο σαν φάρμακο που σας δίνει ο επουράνιος Γιατρός. Τότε θα θεωρείτε όσους σας βλάπτουν σαν ευεργετικά όργανα Εκείνου. Και πίσω τους θα βλέπετε πάντα το χέρι του μεγάλου Ευεργέτη σας. Για όλα να λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!».
Να το λέτε, αλλά και να το αισθάνεστε.
Εσύ θα δέσεις την ψυχή σου στον βράχο της πίστεως. 

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Όσα κύματα κι αν έρχονται, θα σπάνε εκεί πάνω στον βράχο της πίστεως και θα κατανικώνται όλα τα εμπόδια.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Η παρούσα πρόσκαιρη ζωή μοιάζει με θά­λασσα και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλοιάρια. Και όπως τα πλοία πού ταξιδεύουν στη θάλασσα δεν συναντούν μό­νο γαλήνη αλλά πολλές φορές συναντούν ισχυρούς ανέ­μους και μεγάλες τρικυμίες και κινδυνεύουν, έτσι και ε­μείς, οι όποιοι ταξιδεύουμε στη θάλασσα της πρόσκαιρης ζωής, συναντούμε πολλές φορές ισχυρούς ανέμους και μεγάλες τρικυμίες, σκάνδαλα, πειρασμούς, ασθένειες, θλί­ψεις, στενοχώριες, διωγμούς και διάφορους κινδύνους.

Δεν πρέπει όμως να δειλιάζουμε.
Να έχουμε θάρρος, αν­δρεία, πίστη.

Και αν ως άνθρωποι ολιγόψυχοι και ολιγόπιστοι δειλιάσουμε στους κινδύνους, να φωνάξουμε στο Χριστό όπως ο Πέτρος και εκείνος θα απλώσει το χέρι του και θα μας βοηθήσει.

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Ο πόνος και αι θλίψεις εις την ζωή μας
Το μονοπάτι της ζωής είναι όλο πόνος και δάκρυ∙ όλο αγκάθια και καρφιά∙ παντού φυτρωμένοι σταυροί∙ παντού αγωνία και θλίψη. Κάθε βήμα και μία Γεθσημανή. Κάθε ανηφοριά και ένας Γολγοθάς. Κάθε στιγμή και μία λόγχη. «Αν μπορούσαμε να στίψουμε την γη σαν το σφουγγάρι θα έσταζε αίμα και δάκρυα».

«Άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει», λέγει ο ψαλμωδός.

Το τριαντάφυλλο βγάζει αγκάθι και το αγκάθι τριαντάφυλλο. Τα ωραία συνοδεύονται με πόνο, αλλά κι ο πόνος βγάζει στη χαρά. Συνήθως το ουράνιο τόξο υψώνεται ύστερα από την μπόρα. Πρέπει να προηγηθούν οι καταιγίδες για να ξαστερώσει ο ουρανός.

Η διάκριση – φωτισμένη από την χριστιανική πίστη και φιλοσοφία – βλέπει. Έχει την ικανότητα με την ενόραση να βλέπει πολύ βαθιά απ’ τα φαινόμενα. Μέσα από τον πόνο βλέπει την χαρά και την ελπίδα, όπως ο θρίαμβος του Χριστού βγήκε μέσα από τον πόνο του Πάθους και του Σταυρού.

Τα πιο θαυμάσια αγάλματα έχουν τα περισσότερα κτυπήματα.. Οι μεγάλες ψυχές οφείλουν την μεγαλοσύνη τους στα κτυπήματα του πόνου. Τα χρυσά και βαρύτιμα κοσμήματα περνούν πρώτα απ’ την φωτιά.

Συγκλονίζει την ανθρώπινη ύπαρξη ο πόνος. Είναι φωτιά καμίνι που καίει και κατακαίει. Είναι καταιγίδα και τρικυμία. «Τα σπλάχνα μου και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν», λέει ο Σολωμός. Είναι στιγμές που οι δοκιμασίες έρχονται απανωτές, η μία μετά την άλλην ή και όλες μαζί. Πολύ βαρύς τότε ο σταυρός. Η αγωνία κορυφώνεται. Η ψυχή φορτίζεται τόσο, ώστε είναι έτοιμη να λυγίσει. Όλα φαίνονται μαύρα. παντού σκοτεινά. Παντού αδιέξοδα. Λέει ο αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Τα καλά φύγανε, τα δεινά είναι γυμνά και προκλητικά, το ταξίδι γίνεται μέσα στη νύχτα, φάρος δεν φαίνεται πουθενά και ο Χριστός φαίνεται να κοιμάται»

Καρφιά και μαχαίρια είναι της ζωής οι θλίψεις. Μαχαίρια και καρφιά που σκίζουν ανελέητα και τρυπούν τις καρδιές. Τις πυρακτώνουν και τις παραλύουν εξουθενωτικά.

Το μόνο που απομένει σε τούτες τις στιγμές είναι η κραυγή που σαν παράπονο ικεσίας απευθύνεται στο Θεό. «Ελέησον με Κύριε…. Η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα…εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου…εγενήθη η καρδία μου ωσεί κηρός τηκόμενος… Ελέησόν με Κύριε ότι θλίβομαι…εξέλιπεν εν οδύνη η ζωή μου και τα έτη μου εν στεναγμοίς…επελήσθην ωσεί νεκρός… εγενήθην τα δάκρυά μου εμοί άρτος ημέρας και νυκτός…ινά τι περίλυπος ει η ψυχή μου, και ίνα τι συνταράσσεις με;»

Ο άνθρωπος είναι ο βασιλιάς της δημιουργίας, αλλά το στεφάνι του είναι από αγκάθια. Η πορεία του είναι άλλοτε τραγούδι και συμφωνία χαράς, τις περισσότερες όμως, φορές είναι ένα θλιβερό και ασταμάτητο πένθιμο εμβατήριο.

Μεγάλο και αιώνιο το πρόβλημα του πόνου. Το μελέτησαν φιλόσοφοι και κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι και άλλοι πολλοί. Την αυθεντικότερη ωστόσο απάντηση τη δίνει ο χριστιανισμός, η πίστη, ο νόμος του Θεού. Και η απάντηση είναι διπλή. Θεολογικά είναι συνέπεια της πτώσεως, όπως όλα τα κακά.. Είναι αποτέλεσμα της κακής χρήσεως της ελευθερίας. Είναι καρπός της παρακοής. Ηθικά είναι ευκαιρία και μέσον αρετής και τελειώσεως.

Θα σέβομαι πάντα τον Θεό- λέγει ο Θεολόγος. Γρηγόριος – όσα ενάντια και αν επιτρέπη να με βρουν. Ο πόνος για μέσα είναι φάρμακο σωτηρία. Ο δε μέγας Βασίλειος λέγει: «Εφ’ όσον μας ετοιμάζει ο Θεός το στεφάνι της βασιλείας Του, αφορμή για αρετή ας γίνει η ασθένεια». Οι θλίψεις θα πει και ο ιερός Χρυσόστομος μας φέρνουν πιο κοντά στο Θεό. Και όταν σκεφτόμαστε το αιώνιο κέρδος των θλίψεων δεν θα στεναχωριόμαστε.

Ο άγιος Απόστολος Παύλος, ο όσο διωγμένος και πονεμένος και κατάστικτος από τα «στίγματα του Κυρίου», διδάσκει ότι, ο Θεός αφήνει τον άνθρωπο να πονέσει με τις θλίψεις, « επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού».
Χιλιάδες τρόπους έχει ο Θεός για να σε κάμει να ιδείς την αγάπη Του. Ο Χριστός μπορεί να μετατρέψει την δυστυχία, σε μελωδικό δοξολογητικό τραγούδι. «Η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται» είπε ο Κύριος.

Τέτοια μάχη, τέτοια νίκη. «Στην αγορά τ’ ουρανού δεν υπάρχουν φτηνά πράγματα». Οι στιγμές του πόνου και της θυσίας είναι στιγμές ευλογίας. Κοντά σε κάθε σταυρό, είναι και μια ανάσταση. Τι κι’ αν τώρα πονάμε και κλαίμε ασταμάτητα; «Το γαρ παραυτίκα ελαφρόν της θλίψεως ημών καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ημίν», λέει ο Παύλος.

Ο άνθρωπος του πόνου είναι ο άριστος αθλητής της ζωής με τις ένδοξες νίκες. Θ’ ακριβοπληρωθεί με τα αιώνια βραβεία, «α οφθαλμός ουκ οίδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν», λέει προς Κορινθίους ο Παύλος.
Όποιος ατενίζει και αντιμετωπίζει τον πόνο με το πρίσμα της αιωνιότητος, είναι ήδη από τώρα νικητής.

Είναι ο εκλεκτός που με την ακατάβλητη πίστη στον Θεό έφθασε στην χαρά. Γεύτηκε την χρηστότητα του Κυρίου και είναι υποψήφιος στεφανηφόρος. Μπορεί να επαναλάβει του Απ., Παύλου την νικηφόρα κραυγή: «τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα, λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα».

Με τέτοιες μεταφυσικές διαστάσεις η υπέρβαση του πόνου και η μεταμόρφωση του σε χαρά λυτρωτική, είναι πραγματικότητα, Είναι αλλοίωση που οφείλεται στη δύναμη του Θεού. Είναι μετακαίνωση – παράλογο για τον άνθρωπο του ορθού λόγου – φυσική συνέπεια της χριστιανικής πίστεως. Είναι για τον άνθρωποι της πίστεως, το μέγα θαύμα της αλλοίωσης του Θεού. Η μεταφυσική βίωση του πόνου οδηγεί στη λύση του μεγάλου προβλήματος. Οδηγεί από το σκοτάδι στο φως.

Οφείλουμε λοιπόν, ν’ αποδεχόμαστε τον πόνο που μας επισκέπτεται, σαν μια ευλογία του Θεού. Το σιτάρι συμπιέζεται και λιώνει μέσα στη γη, αλλά τότε καρποφορεί την ζωή. Πλούσια και ευλογημένη του πόνου η συγκομιδή. Μεγάλη η ευλογία του Θεού στον αγρό των δακρύων. Ευλογία που την βιώνουν όσοι με το χάρισμα της διακρίσεως αληθινά πιστεύουν.

Ευλογία Θεού και έλεος όσοι διήλθαν το καμίνι του ποικίλου πόνου με θεϊκή δύναμη και επίγνωση. Τους περιμένει η αιώνια, η αθάνατη, η πανευτυχής ανάπαυσις εν τω Θεώ. Αμήν.

Και από άλλη συζήτηση.

Μην απελπιζεσθε. Έχετε την ελπίδα εις τον Θεόν και εις την Παναγία μας. Ποτέ, ποτέ δεν θα εγκαταλείψει ψυχές πονεμένες, που ζητούν σωτηρία!
Ο διάβολος ελύσσαξε, διότι του εχάλασαν τα σχέδια. Πόσα είχε σκοπό να κάνει!
Δόξα Σοι ο Θεός πάντων ένεκεν. Βαστάξατε, Παιδιά μου, τον Σταυρό. Σταυρωθέντες με τον Χριστό μας, και εις ολίγον θα έλθει και η λαμπρά Ανάστασις. Όσον τώρα θλίβεσθε, τόσο πιο πολύ θα αισθανθείτε την χαρά της ελευθερίας!
Ούτως εχαράχθη η ζωή των Χριστιανών. Με θλίψεις και στενοχώριες.
Θαρσείτε και μη φοβήσθε. Πίστη στερεά εις τον Χριστό μας. Αυτός είναι Παντοδύναμος. Όσον και αν αγριευει ο σατανάς, έμπροσθεν εις τον Χριστό μας, εις την δύναμή Του, όλες οι μηχανές του καταστρέφονται.

Άγιος Γαβριήλ Ο Δια Χριστόν Σαλός Και Ομολογητής

Εάν ήξερε ο άνθρωπος την ψυχική ωφέλεια που δίνουν οι πόνοι, θα εύχετο σε όλη του την ζωή να υποφέρει ποικίλους πόνους, για να κατατίθεται στην τράπεζα του Θεού, στην την Άνω Πόλιν, χρήμα πνευματικόν, χρήμα πόνων, για να λάβει χρήμα μακαριότητος, εν καιρώ που θα λαμβάνουν όλες οι ψυχές τους μισθούς, των κόπων και πόνων και θλίψεων.

Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Όσον πιο πολλαί είναι αι οδύναι μας τόσο περισσότεραι αι επισκέψεις του Θεού…

“Τίποτε δεν είναι τυχαίον εις τον κόσμο.Την ζωή μας και όλα τα της ζωής μας τα διοικεί ο Δεσπότης Χριστός.

Εις τον πόνον και τας πικρίας μας έρχεται εις συνάντησιν το Άγιο Πνεύμα και εξάγει χαράν θεοδώρητον.

Δεν αντιλαμβανόμεθα πολλάκις την παρουσίαν του, διότι είμεθα απερροφημένοι από την καθημερινότητα των μεριμνών μας.

Όμως Aυτό, πνέον όπου θέλει, πνέει και εις την καρδίαν μας κα την δροσίζει. Ως βάλσαμον χύνεται επάνω μας η θεία παράκλησις.

Το έλεος του Θεού κατέρχεται από τον ουρανόν κα πλημμυρίζει την ζωήν μας. Όσον πιο πολλαί είναι αι οδύναι μας τόσο περισσότεραι αι επισκέψεις του Θεού.

Ανοίγεις τα πνευματικά βιβλία και βλέπεις να σου μιλά ο Θεός. Νοιώθεις αμέσως το φτερούγισμα του Πνεύματος. Νοιώθεις να απαντά ο Θεός στις απορίες σου.

Βλέπεις να διαλύη τα σκοτάδια σου, να ανοίγει τους δρόμους σου, όταν υπάρχει μπροστά σου αδιέξοδο.

Βλέπεις να μην αφήνει κανένα σημάδι σκοτεινό μέσα στο πέρασμά σου

Τότε γεμάτος χαρά φωνάζεις “νυν ηρξάμην λαλήσαι προς τον Κύριo μου. Εγώ δε ειμί γη και σποδός”.

Άρχισα να κουβεντιάζω με τον Θεό μου, με τον Χριστόν μου. Και τι είμαι εγώ που μιλάω μαζί του;

Στάχτη είμαι, πηλός είμαι. Μου κάνει όμως αυτήν την χάρι ο Θεός.

Άγιος Πορφύριος. Το θαύμα της μετανοίας

«Για να μετανοήσει η ψυχή, πρέπει να ξυπνήσει. Εκεί, στο ξύπνημα αυτό, γίνεται το θαύμα της μετανοίας. Κι εδώ βρίσκεται ή προαίρεση του ανθρώπου. Το ξύπνημα, όμως, δεν έγκειται μόνο στον άνθρωπο, επεμβαίνει ό Θεός. Τότε έρχεται η θεία χάρις. Χωρίς την Χάρη δεν μπορεί να μετανοήσει ό άνθρωπος. Η αγάπη του Θεού θα κάνει το παν. Μπορεί να μεταχειρισθεί κάτι, μια ασθένεια ή κάτι άλλο, εξαρτάται, για να φέρει τον άνθρωπο σε μετάνοια. Απλά και απαλά εμείς θα κάνουμε μια κίνηση προς τον Θεό κι από εκεί και πέρα έρχεται η χάρις».

Καλή και ευλογημένη ημέρα.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Όταν η σάρκα σου δοκιμάζεται από αρρώστειες, να θυμάσαι, ότι αυτό που υποφέρει και εξασθενεί, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της σωτηρίας σου. Για αυτό πρέπει να υπομένεις τις αρρώστειες με γενναιότητα, στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος για χάρη μας, υπόμεινε Σταυρό και θάνατο. Να θυμάσαι ακόμα, πως όλες οι αρρώστειες είναι κολασμός που επιτρέπει ο Θεός για τις αμαρτίες μας, μάς καθαρίζουν, μάς συμφιλιώνουν με τον Θεό και μάς οδηγούν πίσω στην Αγάπη Του. Να θυμάσαι τέλος, πως τον καιρό της αρρώστειάς σου, ο ίδιος ο Κύριος είναι μαζί σου.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πολύ συγκινείται ο Θεός, όταν πονάμε για τον πλησίον μας και Τον παρακαλούμε να βοηθήση, διότι τότε επεμβαίνει ο Θεός, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Εδώ βλέπει κανείς και τη μεγάλη Πνευματική Αρχοντιά του Θεού, που ούτε στον διάβολο δίνει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθή. Γι’  αυτό θέλει να Τον παρακαλούμε, για να επεμβαίνη – και θέλει να επεμβαίνη αμέσως ο Θεός, για να βοηθάη το πλάσμα Του. Φυσικά, εάν θέλη ο Θεός, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση τον διάβολο, αλλά μας τον αφήνει πάλι για το καλό μας, διότι με το χτύπημα της κακίας του που μας κάνει, διώχνει και όλες τις σκόνες μας.

Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος

Είναι αδύνατο να μη δοκιμάζει λύπη εκείνος που παιδαγωγείται με πειρασμούς. Αλλά ύστερα γεμίζουν με μεγάλη χαρά και γλυκά δάκρυα και θεία νοήματα οι άνθρωποι αυτοί που καλλιέργησαν τον πόνο και τη θλίψη μέσα στην καρδιά τους.