Άγιος Ραφαήλ
Πεντακόσια τόσα χρόνια
στα σωθικά της γης
πομείναν τα οστά σου.
Πήγαν – ήρθαν χελιδόνια
ήπιαν νεράκι της πηγής
πετάξανε, μα στάσου.
Όλοι σε λησμονήσανε.
Κανείς δε σε θυμάται.
Μονάχα ο Θεός.
Αγγέλοι αδημονήσανε
είπανε : «Κοιμάται.
Ήτανε μοναχός φαιός».
Νάσου γυναίκα απλοϊκιά
σε βλέπει στ’ όνειρό της
να την καθοδηγείς.
Τα είχε τα συλλοϊκά
και για οχυρό της
οι άγιοι της γης.
Ταχιά αποκαλύπτεται
τ’ άγιο σκήνωμά σου
το τέλος το μαρτυρικό.
Ο πόνος απαλύνεται
μαθαίνει τ’ όνομά σου
ο κόσμος κι είναι γιατρικό.
Ολόλαμπρη προβάλλει
η άγια ζωή σου
της Λέσβου θείο βλάστημα.
Αιώνια τα κάλλη
η αύρα της μορφής σου
Ορθοδοξίας καύχημα.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.