Άγιος Παΐσιος

Άγιος Παΐσιος. Βίος

Στα Φάρασα

Γενέτειρα του Αγίου Παϊσίου ήταν τα Φάρασα ή Βαράσιο, ένα κεφαλοχώρι της Καππαδοκίας. Βρισκόταν στα βάθη της Μικράς Ασίας, 200 χιλιόμετρα νότια της Καισαρείας, αποτελώντας ένα λίκνο ορθοδοξίας, ελληνικής συνείδησης και γλώσσας.

Τα χρόνια εκείνα εφημέριος στα Φάρασα ήταν ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Πατέρας του Αγίου Παϊσίου ήταν ο Πρόδρομος Εζνεπίδης και μητέρα του η Ευλογία Φραγκοπούλου, η οποία μάλιστα ήταν συγγενής του Αγίου Αρσενίου. Το ευλογημένο αυτό ζεύγος απέκτησε συνολικά δέκα παιδιά από τα οποία τα δύο πρώτα -η Αικατερίνη και η Σωτηρία- απεβίωσαν σε πολύ μικρή ηλικία. Τα ονόματα των υπολοίπων με ηλικιακή σειρά ήταν: Ζωή, Μαρία, Ραφαήλ, Αμαλία, Χαράλαμπος, Αρσένιος (ο Άγιος Παΐσιος), Χριστίνα και Λουκάς.

Ο Άγιος Παΐσιος λοιπόν ήταν το έκτο παιδί της οικογενείας. Γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1924 (με το πάτριο ημερολόγιο). Βαπτίστηκε Αρσένιος, κατ’ επιθυμία του Αγίου Αρσενίου, ο οποίος τέλεσε και το μυστήριο, όπως είχε κάνει άλλωστε και για τα υπόλοιπα αδέλφια του Αγίου.

Στην Κόνιτσα

Το έτος που γεννήθηκε ο Άγιος ήταν η χρονιά της ανταλλαγής των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Βρέφος ήταν ο Άγιος Παΐσιος όταν όλη η οικογένειά του έφτασε στην Ελλάδα. Πρωτοπάτησαν σε ελληνικό έδαφος στον Πειραιά και κατόπιν ακολούθησε η Κέρκυρα, η Ηγουμενίτσα και τελικά η Κόνιτσα.

Σε επαφή με τον Χριστιανισμό ήρθε -εξ’ αιτίας των ευσεβών γονέων του- από τα γεννοφάσκια του. Ως παράδειγμα προς μίμηση είχε τον Άγιο Αρσένιο, ο οποίος είχε ήδη παραδώσει την ψυχή του στον Κύριο ενόσω βρίσκονταν όλοι ακόμα στην Κέρκυρα. Από μικρός δε ο Άγιος Παΐσιος εξέφρασε την επιθυμία να γίνει μοναχός. Μικρό παιδί ήταν και νήστευε ήδη αυστηρά αλλά και διάβαζε ό,τι βιβλίο ή φυλλάδιο χριστιανικό έπεφτε στα χέρια του με μεγάλη λαχτάρα και ευλάβεια. Οι δε προσευχές του; Πολλές φορές διαρκούσαν όλη νύχτα, προσευχόμενος μάλιστα συνεχώς όρθιος.

Ήταν ακόμα μαθητής του Δημοτικού! Παρ’ όλο που ήταν έξυπνος και είχε καλές επιδόσεις στο σχολείο τα γράμματα τα άφησε μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό. Αμέσως άρχισε να εργάζεται ως βοηθός σε έναν ξυλουργό ούτως ώστε να μάθει την τέχνη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Έγινε καλός τεχνίτης, συνεπής, γρήγορος και τίμιος. Κατάφερε μάλιστα να ανοίξει δικό του ξυλουργείο με το οποίο έβγαζε τα προς το ζην, βοηθούσε την οικογένειά του και φυσικά έδινε ελεημοσύνη συντρέχοντας τους εν Χριστώ αδελφούς και αδελφές του.

Η βοήθειά του φρόντιζε να μην είναι μόνο υλική αλλά και πνευματική. Ιδιαίτερη φροντίδα έδειχνε στα μικρά παιδιά τα οποία συγκέντρωνε, τους διάβαζε βίους Αγίων και τα νουθετούσε να πορεύονται στη ζωή τους με φόβο Θεού.

Στα χρόνια του Εμφυλίου -επειδή ο μεγαλύτερος αδερφός του ήταν στις τάξεις του Ζέρβα- οι κομμουνιστές φυλάκισαν τον Άγιο. Κατά την φυλάκισή του αυτή υπέστη αρκετές δοκιμασίες και κακουχίες μέχρι που τον άφησαν ελεύθερο εκτιμώντας το θάρρος και την ειλικρίνειά του.

Υπηρετώντας την πατρίδα

Το 1948 κλήθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα, αποκτώντας την ειδικότητα και τα καθήκοντα του Διαβιβαστού. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος οι διαβιβάσεις του ελληνικού στρατού έχουν ως προστάτη Άγιό τους τον Άγιο Παΐσιο. Κατά την διάρκεια της θητείας του υπήρξε υπόδειγμα στρατιώτη. Θαρραλέος, πρόθυμος, αγαπητός από όλους και πάντα βαδίζοντας τον δρόμο της νηστείας και της προσευχής. Αξιοθαύμαστο είναι ότι παρ’ όλο που έλαβε μέρος σε πολλές επικίνδυνες αποστολές (ακόμα ο εμφύλιος δεν είχε τελειώσει) ούτε τραυματίστηκε, αλλά και ούτε σκότωσε κάποιον άνθρωπο. Αυτή ήταν και η χάρη που είχε ζητήσει από την Παναγία πριν καταταχθεί στον στρατό· να μην αφαιρέσει ζωή ανθρώπου. Το απολυτήριό του το έλαβε τον Μάρτιο του 1950.

Μετά το στρατιωτικό

Μετά το στρατιωτικό ήρθε η πρώτη επίσκεψη του Αγίου Παϊσίου στο Άγιο Όρος. Σκοπός του, όπως προείπαμε, ήταν να γίνει μοναχός και έτσι να εκπληρώσει το παιδικό του όνειρο. Κάτι όμως η εμπειρία -με τις διάφορες δυσκολίες- αυτής της πρώτης επίσκεψης, κάτι η έκκληση του πατέρα του να επιστρέψει στο σπίτι για να τον βοηθήσει με τα της οικογενείας, τον έκαναν να επιστρέψει στην Κόνιτσα και να ξαναπιάσει στα χέρια του τα εργαλεία του ξυλουργού.

Ζούσε μέσα στον κόσμο, αλλά φρόντιζε ώστε η καθημερινότητά του να έχει όσο το δυνατόν περισσότερες συνήθειες αυτής της μοναστικής ζωής. Ο σκοπός του εξ άλλου παρέμενε σταθερός… θα γινόταν μοναχός. Έως ότου έρθει όμως εκείνη η στιγμή, θα τακτοποιούσε όλα τα ανθρώπινα και θα διευθετούσε κάθε εκκρεμότητα που απέρρεε από το γεγονός ότι ήταν μέλος μιας οικογένειας η οποία είχε ακόμη την ανάγκη του.

Ο Άγιος Παΐσιος στο Άγιο Όρος

Τον Μάρτιο του 1953 ξεκίνησε για δεύτερη φορά το ταξίδι στο όνειρο. Μετέβη στο Άγιο Όρος όπου έγινε δεκτός ως δόκιμος μοναχός στη Μονή Εσφιγμένου. Ένα μόλις χρόνο αργότερα εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Αβέρκιος. Αργότερα ακολουθώντας τις συμβουλές ενός γέροντα, εντάχθηκε στην ιδιόρρυθμη Μονή Φιλοθέου. Ήδη από το 1956 είχαν αρχίσει να γίνονται πιο σοβαρά τα προβλήματα με την υγεία του. Το όνομα Παΐσιος το έλαβε τον Μάρτιο του 1957 όπου εκάρη μικρόσχημος μοναχός.

Επιστροφή στα πάτρια

Αν και ο ίδιος επιθυμούσε διακαώς να ασκητέψει σε κάποιον ερημικό τόπο οι εξ άνωθεν εντολές τον οδήγησαν για άλλη μια φορά στην Κόνιτσα και πιο συγκεκριμένα στη Μονή Στομίου τον Αύγουστο του 1958. Εκεί άρχισε την ανακαίνιση του καμένου μοναστηριού εκπληρώνοντας έτσι ένα τάμα του στην Παναγία. Με πολύ προσωπικό κόπο και δουλειά, αλλά και με την βοήθεια των κοντοχωριανών που τον λάτρευαν κατάφερε να ξαναδώσει ζωή στο Μοναστήρι. Εκείνο μάλιστα τον καιρό φρόντισε και για την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Αρσενίου από την Κέρκυρα στην Κόνιτσα. Καθ όλη τη διάρκεια της παραμονής του στο Στόμιο όχι μόνο φρόντιζε για την αποκατάσταση του μοναστηριού -μη παραλείποντας τα πνευματικά του καθήκοντα- αλλά συνέχιζε αδιάκοπα και το φιλανθρωπικό του έργο. Άξιο λόγου είναι το ότι εκτός από τις υλικές ανάγκες φρόντιζε και για την σωτηρία της ψυχής των ανθρώπων που βοηθούσε. Παροιμιώδης ήταν και η οικειότητα του Αγίου Παϊσίου με όλα τα ζώα και ιδιαιτέρως με τα άγρια, αδάμαστα κτήνη.

Στο Όρος Σινά

Ήταν Σεπτέμβριος του 1962 όταν ολοκλήρωσε την αποστολή του στο Στόμιο και έφυγε με προορισμό το θεοβάδιστο Όρος Σινά. Για μικρό διάστημα έμεινε στη μονή του Σινά και κατόπιν ασκήτεψε σε ένα ερημικό τόπο αρκετά μακριά από το μοναστήρι. Ζούσε ιδιαιτέρως ασκητικά επιστρέφοντας στη μονή μονάχα για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα. Το σημείο που ασκήτεψε ο Άγιος Παΐσιος ήταν το ασκητήριο των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το ότι ήταν ασκητής δεν τον εμπόδισε από το να συνεχίσει και το φιλανθρωπικό του έργο. Υπήρχαν πολλοί Βεδουίνοι στην έρημο τους οποίους και συνέτρεξε. Για τον Άγιο Παΐσιο η βοήθεια προς τον πλησίον ήταν στάση ζωής που τήρησε σε όλη την διάρκεια του βίου του.

Επιστροφή στο Άγιο Όρος

Για λόγους υγείας εγκατέλειψε με πόνο ψυχής το ασκητήριό του το 1964 και επέστρεψε στο Άγιο Όρος. Εκεί, τον Ιανουάριο του 1966 έλαβε το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα από τα τίμια χέρια του παπά-Τύχωνα.

Ένα χρόνο αργότερα και αφού είχε ήδη υποβληθεί σε ολική αφαίρεση του ενός πνεύμονα, έκανε υπακοή στον παπά-Τύχωνα και μετέβη στα Κατουνάκια όπου το κλίμα είναι ξηρό και θα τον βοηθούσε στην υγεία του. Σειρά μετά τα Κατουνάκια είχε η ιδιόρρυθμη Μονή του Σταυρονικήτα. Ήταν τότε Αύγουστος του 1968. Ακολούθησε η κοίμηση του παπα-Τύχωνα και η Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, από την οποία ο Άγιος Παΐσιος συνέχισε τους αγώνες του.

Τον Οκτώβριο του 1972 ταξίδεψε ως τα Φάρασα για να γνωρίσει τον γενέθλιο τόπο του. Είχε φύγει από εκεί μωρό και όλες οι μνήμες του προέρχονταν αποκλειστικά από τις διηγήσεις των δικών του. Επιστρέφοντας από αυτό το ταξίδι είχε φτάσει ο καιρός της Καλύβης της Παναγούδας η οποία μέχρι τότε ήταν αμπελικιά της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου, όχι πολύ μακριά από τις Καρυές.

…
Η Καλύβη της “Παναγούδας” βρίσκεται στην απόληξη λοφίσκου, ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση. Είναι κοντά στο μονοπάτι που συνδέει τις Καρυές με την Ιβήρων και απέναντι από την Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος. Το Εκκλησάκι κατέχει τη νοτιοανατολική γωνιά της Καλύβης και τιμάται στην Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου (γι’ αυτό είναι γνωστή ως “Παναγούδα”, δηλαδή μικρή Παναγιά). Είναι στα δεξιά του διαδρόμου, μόλις εισέρχεται κανείς από την είσοδο, ενώ αριστερά είναι το κελλί του Γέροντα. Στην συνέχεια το δεξιό κελλί το διαμόρφωσε σε Αρχονταρίκι και αριστερά έκανε το εργαστήριό του. Μια πόρτα βγάζει στην απλωταριά με θέα προς τις Καρυές.
…

Απόσπασμα από το βιβλίο «Βίος Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου» του Ιερομονάχου Ισαάκ.

Ασθένεια και Σουρωτή

Από την αρχή της μοναστικής του ζωής ταλαιπωρήθηκε από ασθένειες και πόνους, αποδεχόμενός αυτά ως μέρος της ασκήσεώς του. Τον Οκτώβριο του 1993 έφυγε από το Άγιο Όρος για να μεταβεί στη Σουρωτή. Δεν θα επέστρεφε ποτέ ξανά στο Περιβόλι της Παναγίας. Από το μοναστήρι της Σουρωτής οδηγήθηκε -εξ αιτίας της υγείας του- στο Θεαγένειο Νοσοκομείο. Εκεί υπεβλήθη σε εγχείρηση αφαίρεσης όγκου στις 4 Φεβρουαρίου του 1994. Ο καρκίνος όμως έκανε μεταστάσεις πολύ γρήγορα σε καίρια όργανα του Αγίου Παϊσίου.

…
Στην εορτή της αγίας Ευφημίας, 11 Ιουλίου (ν.η.) ημέρα Δευτέρα, κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός στο κρεββάτι του, αφού πλέον αδυνατούσε να μεταβή στην Εκκλησία.
Ο Γέροντας πέρασε την τελευταία νύχτα μαρτυρική. Επικαλείτο την Παναγία μέσα στους πόνους του: “Γλυκεία μου Παναγία”, έλεγε. Του έπαιρναν τον σφιγμό και ήταν ανύπαρκτος. Μόνο όταν ανάσαινε φαινόταν πως ζη. Μέχρι το τέλος αισθανόταν, καταλάβαινε τα πάντα και συνεχώς προσευχόταν. Μόνο για δύο ώρες έχασε τις αισθήσεις του, και όταν συνήλθε, με σβησμένη φωνή είπε: “Μαρτύριο, πραγματικό μαρτύριο”, και έπειτα εκοιμήθη ειρηνικά. Ήταν η 12η Ιουλίου του έτους 1994, ημέρα Τρίτη και ώρα 11η π.μ. και με το παλαιό εορτολόγιο η 29η Ιουνίου, μνήμη των πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Ενταφιάσθηκε πίσω από το ναό του οσίου Αρσενίου, χωρίς να μάθη και χωρίς να κληθή κανείς στην κηδεία του. Αυτό ήταν το θέλημα του Γέροντα. Να γίνει αφανώς η κηδεία του.
…

Απόσπασμα από το βιβλίο «Βίος Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου» του Ιερομονάχου Ισαάκ.

Άγιος Παΐσιος: κήρυγμα, διδαχές, σοφά λόγια και αποφθέγματα

Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει κι ο Θεός

Ο Θεός ότι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ο διάβολος, άλλα δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρό­κυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λόγου χάρη τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.

Να αντιδράτε όταν γίνεται κάτι κακό

Όποιος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ο διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνει κακό στον συ­νάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε.

Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί

Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθει η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήσει πολύ είναι να μπει μέσα μας η καλή ανησυχία: που βρισκόμαστε, τι θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη.

Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχόμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.

… Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τι χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τι θα γίνει – πολύ δύσκολη κατάσταση.

Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολύ προσευχή με πόνο, για να βάλει ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολύ στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα για να φύγει.

Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μια Βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την Βαβυλωνία.

Άγιος Παΐσιος: ο βίος του, παραγωγή Λύχνος TV

https://www.youtube.com/watch?v=sxdLq-NsyBs

Άγιος Παΐσιος: ο τάφος του στη Μονή του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Σουρωτή

Στη Σουρωτή, μόλις 28 χλμ από την Θεσσαλονίκη, βρίσκεται το Μοναστήρι στο οποίο έχει ταφεί ο Άγιος Παΐσιος. Το Μοναστήρι είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη.

Χειμερινή ώρα:
Καθημερινές 10 πμ – 1 μμ και 3 μμ – 6 μμ
Κυριακές 3 πμ – 6.30 πμ , 8 πμ – 12 μ και 3 μμ – 6 μμ

Θερινή ώρα:
Καθημερινές 10 πμ – 1 μμ και 4 μμ – 7 μμ
Κυριακές 4 πμ – 7:30 πμ , 9 πμ – 12 μ και 4 μμ – 7 μμ

Πρωί μετά από τις αγρυπνίες ανοίγει 11 πμ – 1 μμ

Απόγευμα πριν από τις αγρυπνίες ανοίγει 4 μμ – 5 μμ

Κλειστή είναι: Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή

Τα τηλέφωνα της Μονής είναι:
23960 41320
23960 41315

Άγιος Παΐσιος: γιορτή. Πότε γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου Παϊσίου

Η μνήμη του Αγίου Παϊσίου εορτάζεται στις 12 Ιουλίου.

Ύμνοι

Απολυτίκιο του Αγίου Παϊσίου

Των Φαράσων τον γόνον, και του Άθωνος κλέισμα, και των απ’ αιώνος οσίων, μιμητήν και ισότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, το σκεύος χαρισμάτων το μεστόν, ως φυλάσσοντα εκ πάντων των λυπηρών, τους πίστει ανακράζοντας, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.

Έτερο απολυτίκιο του Αγίου Παϊσίου

Ώσπερ άγγελος, φανείς εν κόσμω, εν τοις έτεσι, τοις τελευταίοις, χριστομίμητε Παΐσιε όσιε, ασκητικώς γαρ βιώσας εν Άθωνι, ως παμφαέστατος ήλιος έλαμψας, και κατηύγασας, πιστών τα πλήθη τη χάριτι, τοις ρήμασι σημείοις και τοις θαύμασι.

Έτερο απολυτίκιο του Αγίου Παϊσίου

Παΐσιε γέγονας, των ασκητών η κρηπίς, του Άθωνος κλέισμα, και Σουρωτής ο τροφός, Κονίτσης το καύχημα, συ γαρ επί τα ίχνη, Αρσενίου οδεύσας, είληφας χαρισμάτων, την πληθύν Παρακλήτου, αφθόνως τοις σε τιμώσιν, παρέχων τα πρόσφορα.

Έτερο απολυτίκιο του Αγίου Παϊσίου

Τον πανεύφημον άνδρα, του όρους Άθωνος, τον επ’ εσχάτων των χρόνων, καθάπερ φάος λαμπρόν, την σκοτίαν των πιστών διασκεδάσαντα, και νοσήματα ψυχών, και σαρκός επιφοράς, ιώμενον υπέρ φύσιν, της προοράσεως λύχνον, νέον Παΐσιον τιμήσωμεν.

Κοντάκιο του Αγίου Παϊσίου

Αγίου Όρους ασκητήν τον περιάκουστον, και Εκκλησίας τον φωστήρα τον νεόφωτον, επαινέσωμεν εν ύμνοις ολοκαρδίως, ποδηγών γαρ τους πιστούς προς βίον άριστον, ποταμών των δωρημάτων τούτους έπλησας, διο κράζουσι· Χαίροις πάτερ Παΐσιε.

Κάθισμα του Αγίου Παϊσίου

Τη χάριτι Χριστού, ως οι πάλαι Πατέρες, συνέζησας σεμνέ, τοις αλόγοις θηρίοις, και φίλος ετέλεσας, πτερωτών και των όφεων, όθεν άπαντες, οι σε ειδόντες θεόφρον, εξεπλάγησαν, και Παντοκράτορα Λόγον, ανύμνησαν Όσιε.

Έτερο κάθισμα του Αγίου Παϊσίου

Τον πολυθαύμαστον, σεμνόν Παΐσιον, τον καθαιρέσαντα, οφρύν του δράκοντος, και ηδονάς τας σαρκικάς, συντρίψαντα τη ασκήσει, Άθωνος το κλέισμα, και Φαράσων εκβλάστημα, τον ευεργετήσαντα, πολυτρόπως τοις θαύμασι, τα πλήθη των πιστών ορθοδόξων, πάντες τιμήσωμεν ενθέως.

Έτερο κάθισμα του Αγίου Παϊσίου

Της νεότητος ώφθης παιδαγωγός, και ακέστωρ ανθρώπων ναρκομανών, τοις σχούσι δυσίατα, πορνικά αμαρτήματα, ταις σαις ευχαίς εφάνης, θεράπων πανάριστος, και εκ των εκζητούντων, οδόν την σωτήριον, Πάτερ επεγνώσθης, ακριβής ποδηγέτης, και πάντων Παΐσιε, βακτηρία γεγένησαι, ασκητά θεοφώτιστε, διο εν Σουρωτή οι πιστοί, τον σον τάφον, προσκυνούντες χαίρουσι, και σεμνώς την σην μνήμην, κατά χρέος προσμέλπουσι.

Έτερο κάθισμα του Αγίου Παϊσίου

Ευχής εργαστήριον, η ση αγία ψυχή, Παΐσιε γέγονε, τη συνεχεί προσευχή, και θείαις δεήσεσι, συ γαρ μακροχρονήσας, εν τη κέλλῃ σου πάτερ, ώφθης καθάπερ στήλη, φωτεινή ικετεύων, Χριστόν τον πάντων Κτίστην, και Παντοκράτορα.

Οίκος του Αγίου Παϊσίου

Άγγελος ώσπερ άλλος, εν εσχάτοις τοις χρόνοις, Παΐσιε εφάνης εν Άθω, οσίως γαρ ζήσας εν γη, ασκητών των αρχαίων ισοστάσιος, εφάνης τοις συνούσι σοι, βοώσι σοι θερμώς τοιαύτα·

Χαίρε Φαράσων ο θείος γόνος·
χαίρε του Άθωνος μέγας όλβος.

Χαίρε της Κονίτσης το ένθεον καύχημα·
χαίρε Σουρωτής κοινοβίου καλλώπισμα.

Χαίρε βρύσις η πολύκρουνος υπέρ φύσιν δωρεών·
χαίρε ρεύμα ακατάσχετον ιαμάτων σωστικών.

Χαίρε ότι κλεΐζεις την Μονήν Εσφιγμένου·
χαίρε ότι οικείς εν τω όρει Σιναίου.

Χαίρε βροτών ατύφων ο έξαρχος·
χαίρε πολλών χαρίτων ο κάτοχος.

Χαίρε δεινώς αλγουμένων ο ρύστης·
χαίρε ανδρών μοναστών υποφήτης.

Χαίροις πάτερ Παΐσιε.

Μεγαλυνάριο του Αγίου Παϊσίου

Χαίροις των Φαράσων θείος βλαστός, Άθωνος του Όρους περιάκουστος ασκητής, χαίροις της Ελλάδος ο φωτιστής ο νέος, Παΐσιε των νέων μέγιστε σύμμαχε.

Έτερο μεγαλυνάριο του Αγίου Παϊσίου

Χαίροις ο διδάσκαλος Σουρωτής, του Σιναίου όρους ο σεμνότατος ασκητής, χαίροις εν Κονίτση των συμπατριωτών σου, κατοίκων όντως τύπος Πάτερ προς μίμησιν.

Έτερο μεγαλυνάριο του Αγίου Παϊσίου

Άνδρας και γυναίκας ναρκομανείς, και πληθύν ανθρώπων, δαιμονώντων ταις σαις λιταίς, και τους ασθενούντας, πολυειδώς θεόφρον, Παΐσιε μη παύση, σώζων εκάστοτε.

Έτερο μεγαλυνάριο του Αγίου Παϊσίου

Μοναζόντων όσιε τον χορόν, ταις ικετηρίαις, προς Δεσπότην διηνεκώς, όσιε βοήθει, ως παρρησίαν έχων, Παΐσιε κρατίστην, θεομακάριστε.

Έτερο μεγαλυνάριο του Αγίου Παϊσίου

Έχοντες ως μέγιστον θησαυρόν, τον σον τάφον Πάτερ, αρυόμεθα οι πιστοί, δύναμιν και θάρσος, εν τοις δεινοίς του βίου, Παΐσιε παμμάκαρ, άνερ της χάριτος.

Έτερο μεγαλυνάριο του Αγίου Παϊσίου

Πάτερ οσιώτατε τους βροτούς, τους υμνολογούντας, πολιτείαν σου την σεπτήν, τη επισκοπή σου, προστάτευσον εκ βλάβης, βελίαρ του αρχαίου, του πολεμήτορος.

Νεκτάριος Παπασπύρου

Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι έργο του αγιογράφου Μανόλη Ζαχαριουδάκη. Δημοσιεύεται στη Ματιά με την άδειά του, για την οποία και τον ευχαριστούμε θερμά.