Με μια Ματιά όσα είπε ο π. Γεώργιος Μεταλληνός το 2017 για τη Σύνοδο της Φεράρας-Φλωρεντίας
Ο Άγιος Μάρκος γεννήθηκε και ετάφη στην Κωνσταντινούπολη και αναγνωρίστηκε ως ηγέτης σε μια κρίσιμη περίοδο. Ήταν ένας άνθρωπος που γνώριζε καλά τα γράμματα και η μόρφωσή του στα γράμματα δεν παραμελήθηκε, καθώς οι άγιοι συχνά επιδίωκαν την κοσμική μόρφωση όταν είχαν τη δυνατότητα. Ο Άγιος Μάρκος έμαθε από την αρχή και έμαθε τα πρώτα γράμματα κοντά στον πατέρα του, αποδεικνύοντας τη σημασία της οικογενειακής εκπαίδευσης τον 15ο αιώνα.
Η Σύνοδος της Φεράρας-Φλωρεντίας και ο σκοπός της
Η Σύνοδος της Φερράρας-Φλωρεντίας συγκλήθηκε το 1438-39 με σκοπό να δημιουργήσει μια ένωση μεταξύ της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας. Οι σύνοδοι που προηγήθηκαν είχαν πολιτικό χαρακτήρα, καθώς αποσκοπούσαν στην αποφυγή του κινδύνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στην ένωση των χριστιανών κάτω από μια ενιαία σημαία. Ωστόσο, η Σύνοδος σημαδεύτηκε από πολιτικές και θρησκευτικές εντάσεις, καθώς και από διαφορετικές ερμηνείες του χριστιανισμού.
Τα πολιτικά και θρησκευτικά κίνητρα πίσω από τη Σύνοδο για την Ένωση
Το Συμβούλιο της Φεράρας-Φλωρεντίας επηρεάστηκε από το πολιτικό και θρησκευτικό κλίμα της εποχής. Η Ανατολική Εκκλησία απειλούνταν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Δυτική Εκκλησία προσπαθούσε να επιβάλει την εξουσία της στην Ανατολή. Η Σύνοδος σημαδεύτηκε επίσης από θεολογικές διαφορές, καθώς η Ανατολική Εκκλησία απέρριπτε τη ρήτρα Filioque και το πρωτείο του Πάπα.
Ο ρόλος του Αγίου Μάρκου και άλλων βασικών προσωπικοτήτων της Συνόδου
Ο Άγιος Μάρκος ήταν μία από τις μορφές-κλειδιά της Συνόδου, μαζί με τον Πλήθωνα και τον Βησσαρίωνα. Αρχικά πήγε στη Σύνοδο με την πρόθεση να προωθήσει την ένωση με βάση την αλήθεια και τον Χριστό. Ωστόσο, τελικά αρνήθηκε να υπογράψει την Ένωση, όπως και η πλειοψηφία της Ανατολικής Εκκλησίας.
Η απόρριψη της Ένωσης και οι συνέπειές της
Η πλειοψηφία της Ανατολικής Εκκλησίας απέρριψε την Ένωση και όσοι υπέγραψαν αντιμετώπισαν σοβαρές συνέπειες. Ο Άγιος Μάρκος εξορίστηκε στην Πρωσία και αργότερα φυλακίστηκε από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο. Παρά τις προκλήσεις αυτές, οι ενέργειες του Αγίου Μάρκου και η απόρριψη της Ένωσης από την πλειοψηφία της Ανατολικής Εκκλησίας είχαν διαρκή αντίκτυπο στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό.
Ο διαρκής αντίκτυπος των ενεργειών του Αγίου Μάρκου στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό
Η άρνηση του Αγίου Μάρκου να υπογράψει την Ένωση και η επακόλουθη φυλάκιση και εξορία του θεωρήθηκαν ως πράξεις περιφρόνησης κατά της Δυτικής Εκκλησίας και των προσπαθειών της να επιβάλει την εξουσία της στην Ανατολή. Οι ενέργειές του αναγνωρίστηκαν αργότερα ως πράξεις αγιότητας και αναγνωρίστηκε επίσημα ως άγιος το 1734.
Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός. π. Γεώργιος Μεταλληνός 2017
Ο Άγιος Μάρκος συνδέεται περισσότερο με την Σύνοδο Φεράρας – Φλωρεντίας, 1438-39.
Δεν θα περιοριστώ ακριβώς μόνο σε κάποια ιστορικά δεδομένα, αλλά θα χρησιμοποιήσουμε κάποια από τα σημαντικότερα ιστορικά δεδομένα για να καταλάβουμε Πάμε να δούμε ποια σημασία έχει ο Άγιος Μάρκος και τότε, τον 15ο αιώνα και σήμερα.
Γεννήθηκε και κοιμήθηκε στη Κωνσταντινούπολη.
Γεννήθηκε το 1394 και κοιμήθηκε το 1445. 51 ετών πέθανε.
Κοιμήθηκε ο Άγιος Μάρκος.
διακρίθηκε ως ηγέτης σε μια κρίσιμο εποχή και ως ηγέτης διακρίνονται όλοι οι άγιοι της εκκλησίας μας όχι μόνο οι άνδρες αλλά και οι γυναίκες.
Το λέω για μια ακόμη μία φορά, μιλούμε περισσότερο για τους άνδρες διότι οι άνδρες ασκούν ποιμαντικό έργο ενώ οι γυναίκες μπορεί να κάνουν μεγαλύτερα έργα από κάποιους άλλους αγίους Αλλά συνήθως είναι στο παρασκήνιο οι γυναίκες Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μειώνουμε τη σημασία τους και την προσφορά τους Μεγάλος ηγέτης ήταν και άνθρωπος που ήξερε καλά γράμματα Οι Άγιοι ξέρετε δεν περιφρονούν την κοσμική παιδεία Αλλά όταν έχουν τη δυνατότητα μαθαίνουν γράμματα Ο Μέγας Αντώνιος δεν έμαθε γράμματα Μάλιστα ούτε ελληνικά ήξερε, μιλούσε κοπτικά Κοπτ, γκιπτ σημαίνει Αιγυπτιακά. Και έτσι μιλούσαν με τον Μέγα Αθανάσιο που ήταν πνευματικό του παιδί, του Μεγάλου Αντωνίου.
Ο Άγιος Μάρκος μαθήτευσε στην αρχή και έμαθε τα πρώτα γράμματα κοντά στον πατέρα του μαθητής του πατέρα του. Αυτό το σύστημα εκπαίδευσης κατ’ οίκον είχαμε τους λεγομένους οικοδιδασκάλους μέχρι τον 19ο αιώνα, ίσως και αργότερα.
Αυτός ο τρόπος σπουδής να μάθει κανείς τα πρώτα γράμματα κοντά σε εκείνους που ήξεραν, είτε ήταν ο πατέρας ή κάποιος άλλος συγγενής, είτε κάποιος ντόπιος.
Αυτοί μαθαίνανε γράμματα.
Το λέγω συνήθως ο Άγιος ο Μέγας μάλλον, δεν είναι Άγιος, ο Κωνσταντίνος ο Εξ Οικονόμων 14 ετών έγραφε ιεροελεγειακά ποιήματα σε αρχαία μέτρα και σε αρχαία γλώσσα, στη γλώσσα της τραγωδίας, 14 ετών.
Δεν μπορούμε να κάνουμε σύγκριση μεταξύ του τότε και του σήμερα.
Επίσης αργότερα, αφού πέρασε και από άλλα σχολεία της Κωνσταντινουπόλεως, έγινε μαθητής του Πλήθωνος, του Γεμιστού, εις τον Μυστρά.
Ξέρετε, ο Μάρκος, ο Βησσαρίων και ο Γεννάδιος Σχολάριος ήταν μαθητές του Πλήθωνος.
Μάθανε γράμματα κοντά στον Πλήθωνα.
Ο Γεννάδιος και κυρίως ο Μάρκος ήταν οι πρόμαχοι της Ορθοδοξίας, ο δε Βησσαρίων λατίνισε.
Έγινε παπικός, για λίγο θα γινόταν και Πάπας ο Βησσαρίων.
Αλλά καρδινάλιος έγινε.
Ξέρετε δεν τον κάμανε πάπα γιατί ήταν Έλληνας. Γιατί ως καρδινάλιος είχε τις προϋποθέσεις να εκλεγεί Πάπας.
Αλλά αφήνουνε κανένα Έλληνα και στο Βατικανό, αλλά και οι Ευρωπαίοι γενικότερα.
Μόνο αν σε δουν ότι ταυτίζεσαι απολύτως μαζί τους και είσαι έτοιμος να τα προδώσεις όλα τότε μπορεί να σε χρησιμοποιήσουν δίνοντάς σου κάποια θέση για να φανείς καλύτερος σύμμαχός τους.
Αυτές ήταν οι σπουδές του και ήταν γνωστός ως έχουν αρίστη παιδεία και μάλιστα θεολογική παιδεία.
Το 1438 επελέγει μεταξύ των θεολόγων εκείνων οι οποίοι θα εκπροσωπούσαν την Ορθόδοξη Ανατολή στην Σύνοδο της Φεράρας που μετά έγινε Σύνοδος Φλωρεντίας .
1437, 1438, 1439.
Ξέρετε μετά το σχίσμα είχαν αρχίσει οι Σύνοδοι.
Σύνοδοι φιλενωτικές, δεν θα πω ενωτικές.
Και ο σκοπός ήταν μέσω των Συνόδων να αποκατασταθεί ενότητα ανατολής δύσεως.
Διότι όλες αυτές οι Σύνοδοι έπαιρναν ένα πολιτικό χαρακτήρα και αυτό είναι το μειονέκτημα.
Όπως σήμερα γίνονται υπό την εποπτεία της νέας εποχής, όλες οι εκκλησιαστικές ενέργειες δυστυχώς, κυρίως οι Σύνοδοι, κατά ανάλογο τρόπο και τότε, οι Σύνοδοι είχαν πολιτικό χαρακτήρα, να αποφύγουμε τον κίνδυνο του Τούρκου, των Οθωμανών οι οποίοι πλησίαζαν.
Από τον 10ο αιώνα είχαν αρχίσει οι Σελτζούκοι, έναν αιώνα μετά θα αρχίσουν να φαίνονται οι Οθωμανοί Τούρκοι και ούτω καθεξής Επομένως οι προσπάθειες οι ενωτικές διεξήγοντο με την προοπτική της αποκρούσεως του εκ των Οθωμανών κινδύνου Και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι είχαμε ένα δικέφαλο θηρίο το ένα κεφάλι και ένα στόμα ήταν στην Ανατολή και το άλλο κεφάλι και στόμα ήταν στη Δύση.
Κάποιο κεφάλι, κάποιο στόμα θα μας καταβρόχθιζε.
Και εμείς προτιμήσαμε να μας καταβροχθίσει το κεφάλι της Δύσεως, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν ευλογία να πέσει κανείς και κάτω από τους Οθωμανούς προς Θεού.
Αυτές οι ενωτικές προσπάθειες είναι το μεγάλο πρόβλημα της Ορθοδοξίας.
Από το τέλος του 11ου αιώνα μέχρι την Σύνοδο Φεράρας Φλωρεντίας έχουμε μία σειρά συνόδων, 11, 12, 13 δεν είναι άλλοι, οι οποίες προσπάθησαν να επανενώσουν τους χριστιανούς, όχι όμως με βάση την φύση, εδώ είναι το πρόβλημα, αλλά με όλες τις υποχωρήσεις που μπορούσαμε να κάνουμε εμείς οι Ανατολικοί για να αποφύγουμε τον εκ των Οθωμανών κίνημα.
Ξέρετε πάντοτε ήταν βαρύ το όνομα Χριστιανός.
Λέγαμε Χριστιανοί οι Δυτικοί. Επομένως θα μας αγαπήσουν ως αδελφούς.
Το πρόβλημα είναι ποιος ήταν ο περισσότερο επικίνδυνος.
Μετά από την πείρα τεσσάρων – πέντε αιώνων γιατί αν πάμε μέχρι τον 20ο αιώνα που έχουμε ακόμα αγώνα να φύγουν οι Τούρκοι από την Θεσσαλονίκη και από την Βόρειο Ελλάδα κλπ η πείρα μας απέδειξε ότι πιο επικίνδυνη ήταν η Δύση από την Ανατολή.
Κίνδυνος και ο ένας, κίνδυνος και ο άλλος, αλλά πιο επικίνδυνη η Δύση.
Ξέρετε δε ότι εμείς οι Επτανήσιοι τα ζήσαμε αυτά σε όλο το βάθος τους.
Το κακό μας το έκαναν οι Φράγκοι, οι Δυτικοί.
εμείς δεν είχαμε Τούρκους διότι με την έννοια ότι οι άλλοι είναι Χριστιανοί είμαστε ανοικτοί πάντοτε και εύκολοι να υποχωρήσουν ενώ στην Ανατολή ξέρανε ότι ο Τούρκος είναι Μουσουλμάνος και δεν υπήρχε ανάγκη να υποχωρήσει ούτω κίνδυνος να υποταχθεί κανείς και να αλλάξει την πίστη του η σημασία της πίστεως ήταν πολύ μεγάλη διότι εκείνος ο οποίος έχανε την πίστη του έχανε και την εθνικότητά του. Δεν είχε αυτό που λέμε σήμερα εθνικότητα, καταγωγή κλπ Όχι ότι δεν το είχαν με αυτό και δεν το υπολόγιζαν, αλλά στις σχέσεις εκείνο που βάρυνε ήταν η Πίστη
Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έχουμε τέσσερις εθνότητες βασικές.
Είναι οι Τούρκοι, που σημαίνει Μουσουλμάνοι Τούρκοι. Γι’ αυτό σε ένα πρόσφατο συνέδριο της Εκκλησίας της Ελλάδος μια καθηγήτρια πανεπιστημίου που ήταν και πρόεδρος, να είναι καλά, είπε γιατί να λέμε Οθωμανοκρατία, το κράτος ήταν Οθωμανική Αυτοκρατορία όχι Τουρκική Αυτοκρατορία. Η λέξη Τούρκος σήμαινε και σημαίνει Μουσουλμάνος, γι’ αυτό ο κύριος Ερντογάν ξαναγυρίζει στα ίδια δεδομένα και λέγω ο Σουλτάνος, ο Ερντογάν και λοιπά.
Το δεύτερο Μιλλέτι, θρησκευτική εθνότητα ήταν οι Ρωμιοί, οι Ορθόδοξοι δηλαδή, κυρίως Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Αλβανοί και λοιπά.
Και η τρίτη ήταν οι Αρμένιοι, Χριστιανοί και αυτοί αλλά αιρετικοί και η τέταρτη εθνότητα ήταν οι Εβραίοι.
Αυτές οι τέσσερις εθνότητες ήταν θρησκευτικές εθνότητες.
Τα Μιλλέτια.
Μιλλέτι είναι θρησκευτική εθνότητα.
Η αλλοίωση του χριστιανισμού βέβαια στη Δύση είχε προχωρήσει.
Από τον 11ο μέχρι το τη σύνοδο της Φεράρας ή Φλωρεντία μετά, είχε προχωρήσει.
Απαριθμώ τις βασικότερες, όχι διαφορές, νοθεύσεις του χριστιανισμού.
Το πρώτο απ’ όλα είναι το πρωτείο του Πάπα .
Ο Πάπας, ο Παπισμός δηλαδή, έχει το κοσμικό προνόμια της εξουσίας, του πρωτείου εξουσίας.
Μαζί του πηγαίνει και το Αλάθητο, άλλο αν έγινε δόγμα επίσημα το 1870, άλλο σοβαρό είναι ο κοσμικός, κρατικός παπισμού, είναι κράτος.
Ο Μακαρίτης ο Σεραφείμ, αιωνία του η μνήμη, εγώ έμεινα 6 μήνες αλειτούργητος από τον Σεραφείμ γιατί με θεωρούσαμε όταν ήρθα από τη Γερμανία που μιλούσα για κοινωνισμό και λοιπά με θεωρούσαμε κομμουνιστή.
Άκουγε κομμουνιστής ο Σεραφείμ, 6 μήνες λοιπόν έμεινα αλειτούργητος ενώ ήμουν ακόμη αδιόριστος, με διώξαν από τον Άγιο Αντύπα τώρα να μην μιλώ για μένα για τον Μάρκο πρέπει να μιλήσω, αλλά σας το λέω. Ο Σεραφείμ λοιπόν μου ζήτησε δημόσια συγγνώμη ήταν λεβέντης, είπε λάθος μου και ζήτησε δημόσια συγγνώμη, αιωνία του η μνήμη όχι επειδή μου ζήτησε συγγνώμη επειδή είχε λεβεντιά.
Ο Σεραφείμ λοιπόν ήταν εκείνος ο οποίος συνεχώς τόνιζε τον κρατικό χαρακτήρα του Βατικανού μας έλεγε στους θεολόγους κυρίως τη γιορτή του Μεγάλου Φωτίου, ρε παιδιά έτσι όπως μιλούσε, ρε παιδιά είναι εκκλησία το Βατικανό εκείνος που για πρώτη φορά απάντησε ήταν Οικουμενιστής αλλά έντιμος άνθρωπος ο μακαρίτης ο Νίκος ο Νησιώτης καθηγητής και του λέει ρητορικό το ερώτημα μακαριότατε, δεν επιδέχετε δηλαδή απάντηση. Ο Σεραφείμ πού το καταλάβατε, είχε παιδεία και δεν φαινότανε, διότι δεν επιδείκνυε την παιδεία του.
Το κράτος λοιπόν, περί εκπορεύσεως Αγίου Πνεύματος τη διδασκαλία που είναι βλασφημία κατά του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος
Ξέρετε τι θα πει να λέει ο Χριστός στο 15:26 του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου το Πνεύμα, ο Παράκλητος, το πνεύμα όπαρα του πατρός εκπορεύεται και εμείς να λέμε όχι και εκ του Υιού!
Το καταλαβαίνετε;
θυμάμαι ένα γεροντάκι μοναχός στο Άγιον Όρος, όταν ήμουν νέος, και του λέμε γέροντα προσεύχεσαι, κάνεις νηστείες, κάνεις μετάνοια. Δεν στενοχωρέθηκε, δηλαδή και να μας πει τι λέτε τώρα παιδιά, με κοροϊδεύετε. Αλλά τι μας είπε, είμαστε 5-6 νεο-πτυχιούχοι της θεολογικής σχολής. Τι μας είπε;
Ο Χριστός μου είπε, ακούστε απάντηση του γνησίου μοναχού, του γνησίου ορθοδόξου, ο Χριστός μου είπε τούτο το γένος, ο διάβολος δηλαδή και τα δαιμόνια ουκ εκπορεύεται, ει μη εν προσευχή και νηστεία. Ευαγγέλιο: Ματθ΄ ιζ΄ 14 – 23.
Μπορώ να μην νηστέψω αφού μου το είπε ο Χριστός; Αν μου έλεγε να χορέψω, θα χόρευα!
Αυτή είναι η Ορθοδοξία! Όχι ότι θέλω εγώ ως Ορθοδοξία, αλλά ότι είπαν ο Χριστός και οι Άγιοί Του.
Αποδεδειγμένα είναι πλέον ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα. Εμείς προσπαθούμε να τα ερμηνεύσουμε διαφορετικά, δεν είπε έτσι, το είπε διαφορετικά διότι θέλουμε να τα συγκαλύψουμε
Το Φιλιόκβε λοιπόν, μετά ο υποβιβασμός των συνόδων
Ο Πάπας υπεράνω των Οικουμενικών Συνόδων Συγκαλεί και είναι ο αλάθητος, ηγέτης, ο αντιπρόσωπος του Χριστού, άλλη βλασφημία λες κι ο Χριστός είναι εργοστασιάρχης και έχει αντιπροσώπους σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Γενικά είναι χριστιανισμός άλλου είδους που έλεγε ο Ντοστογιέφσκι.
Άλλος χριστιανισμός Θα μου πείτε εσύ παπα-Γιώργη τα καταλαβαίνεις οι άλλοι δεν τα καταλαβαίνουν;
Προσπαθούνε κάποιοι, και εγώ ίσως μαζί να μην τα καταλάβουμε. Συσκοτίζουμε τα πράγματα διότι αν τα καταλάβουμε δεν διευκολυνόμαστε σ’αυτό που κάνουμε Να είσαι κοντά στους αυστηρούς να παίρνεις βραβεία, να παίρνεις παράσημα, να παίρνεις χρήματα ξέρετε πως δίνονται τα χρήματα και στην Εκκλησία. Δεν λέω για της Ελλάδας μόνο, μπορεί και εδώ να συμβαίνει τέτοια να σου λέει θα πας στο τάδε συζήτηση, στο τάδε διάλογο και πάρε και ένα χαρτζιλίκι. Θυμάμαι όταν ήμουνα επί 25 χρόνια περίπου στο διάλογο με τους Λουθηρανούς και εκπροσωπούσαμε τον Χρυσανδρο Λεμεσού, Θεός σχωρέστον, την εκκλησία της Κύπρου ως θεολόγος, μου έλεγε ο Χρύσανδρος πάρε εδώ, μου έδινε μερικά δολάρια για να αγοράσω κανένα δώρο για την οικογένεια γιατί δεν είχα χρήματα, το χαρτζιλίκι μου.
Και δεν ντρεπόμουν για αυτό, δεν με πλήρωνε ήταν που θα κάνα και όλη την δουλειά, την γραφική εργασία, να συντάξω τις εκθέσεις και λοιπά και λοιπά. Αλλά μου έλεγε πάρε λίγα δολάρια για να πάρεις κάτι στην οικογένειά σου.
Με ρωτούσαν θέλω, όχι λέω δεν θέλω, δεν αισθάνομαι γα πληρωμή, δεν έρχομαι για να αμειφθώ.
Αντί λοιπόν να σου δώσει κάποια εκκλησία λίγα δολάρια, σου δίνει χιλιάδες δολάρια και σε έχει δεμένο στο χέρι.
Γι’ αυτό καταλαβαίνετε δημιουργούνται αυτές οι διαπλοκές ακόμη και στον εκκλησιαστικό χώρο. Και τα ξέρω και από τις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες διότι δόξα τω Θεώ η πείρα μου είναι τεράστια.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα του άλλου χριστιανισμού. Τα ξέρω κάτι αλλά έχουν φιμώσει δυστυχώς την αλήθεια μέσα τους και δεν αφήνουν τη συνείδησή τους να εκφραστεί
Ένα άλλο σοβαρό διαφοροποιητικό στοιχείο του κράτους που λέγεται παπισμός και της Ορθοδοξίας που παρά τις αμαρτίες μας δεν την αλλάξαμε. Ξέρετε τα πρόσωπα πέφτουν, η Ορθοδοξία δεν έχει πέσει. Στην εποχή του Αγίου Μάρκου όλοι πέφταν όλοι υποχώρησαν για να μην δυσαρεστήσουν και την εύνοια του Αυτοκράτορα και όταν ο Μάρκος δεν υπέγραψε, για έναν είπε ο Πάπας Ευγένιος φέτσιμους νίχυρ ντούμ κουε φέτσιμους νίχυρ λοιπόν εποιήσαμεν ουδέν, δεν κάναμε τίποτα, τον Μάρκο θέλαμε να υπογράψει.
Γι’ αυτό κοιτάξτε αυτό είναι το χρέος το δικό μας σήμερα εάν υποτεθεί εάν υποτεθεί ότι ο Μεταλληνός Μέσα στην αμαρτία του, στην ατέλειά του, ακολουθεί τα βήματα του Μάρκου, εγώ θέλουν να υπογράψω. Τους άλλους τους έχουν στο χέρι.
Να η ευθύνη που έχει.
Είχαμε μια συζήτηση στο σπίτι με αρκετούς αδερφούς και αδερφές, την περασμένη Κυριακή, υπενθυμίζω σ’ όσους ήταν παρόντες, να ποια είναι η ευθύνη.
Δεν είμαστε μεμονωμένα πρόσωπα, μονάδες, αλλά από μας περιμένει όλος ο κόσμος, σωστή απάντηση σε όλα τα θέματα.
Και λένε ο Τάδε… να μην πω Μεταλληνός, ο Ρωμανίδης υπέγραψε. Όχι, δεν κάμαμε τίποτα!
Μου έλεγε στην Γερμανία όταν σπούδαζα, ο καθηγητής και μον σινιόρε θα λέγαμε ο βοηθός επίσκοπος τότε, ο επικεφαλής του τμήματος υποτροφιών του παπισμού στο Ρέγγερντσμπορκ, ο Άλμπερτ Ράουφ, καπνός δηλαδή, Ράουφ είναι ο καπνός.
Μου έλεγε λοιπόν ο Ράουφ μια μέρα σε συζήτηση, γιατί μου έδινε κάποια εκτίμηση. Είχαμε έντιμες συζητήσεις.
Εγώ επί δύο χρόνια, έπαιρνα μια υποτροφία 400 μάρκων κατά το σύστημα ανταλλαγής φοιτητών, όχι για να πουλήσω την πίστη μου. Εμείς δίναμε υποτροφίες στους παπικούς και εκείνοι έδιναν στους Ορθοδόξους. Και με τη μεσολάβηση του τότε ακόμη στην Γερμανία εργαζομένου και μετέπειτα καθηγητού της Δογματικής του Μέγα, έτσι λέγεται, Φαράντου πήρα και εγώ μια υποτροφία για 1,5-2 χρόνια και μας καλούσαν κατά διαστήματα για να γνωριστούμε και λοιπά του know us better που λέει οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι, μας καλούσαν για συζητήσεις και τέτοια.
Εγώ καταλάβαινα ότι ήθελαν να μας εξοικειώσουν μαζί τους.
Μου λέει ο Ράουφ είμαστε ο Χρύσανθος ο Λεμεσού τότε ήταν αρχιμανδρίτης και ο Παπαγιώργης και συζητούσαμε μου λέει ακούστε να σας πω λέει, είμαι πλήρως απογοητευμένος από τους Ορθοδόξους και Ρουμάνους και Σέρβους και λοιπά, διότι οι περισσότεροι όταν είστε εδώ είστε δουλοπρεπείς στον παπισμό, όταν γυρίσετε στην πατρίδα σας τότε το παίζετε ορθόδοξοι. Kαι τότε μας έπλεξε το εγκώμιο και λέει οι μόνοι ειλικρινείς που λένε την αλήθεια είναι ο Χρύσανθος και ο Παπαγιώργης ο Μεταλληνός.
Το θεώρησα ως τον μεγαλύτερο έπαινο και έφερα στο νου μου το παράδειγμα του Αγίου Μάρκου, Θα επανέλθω σε αυτό πολύ σύντομα βέβαια.
Το 1215 θεμελιώθηκε η Ουνία.
Πήραν την απόφαση σε οικουμενική σύνοδο της Δυτικής, λεγομένης εκκλησίας, πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν το σώμα της Ουνίας, παράλληλα που υπήρχε ακόμη ιερά εξέταση, την οποία πήρε από την πολιτεία την ιερά εξέταση, Η Ιερά Εξέταση ξέρετε όλοι, την πήρε ο εκκλησιαστικός χώρος.
Η Ιερά Εξέταση ασκούσε πίεση και δίωκε εκείνους που ηρνούντο την εξουσία του πάπα μέσα εις τον παπισμό.
Γι’ αυτό λέγανε μάγισσες και τέτοια, ποιες μάγισσες; Η Ιερά Εξέταση ήταν ο πόλεμος εναντίον των αντιδρώντων.
Ο Γαλιλαίος ήταν μάγισσα ή μάγος; Ακόμη και τον Γαλιλαίο κατεδίωξαν και πέρασε από την Ιερά Εξέταση
Η Ουνία είχε σκοπό να υποτάξει τους Έξω δηλαδή τους Ορθοδόξους
Αρχίζει 1215 ως ιδέα αυτό που είναι η Ουνία και θεμελιώνεται το 1254 σε Σύνοδο της Λυών και τότε κατοχυρώνονται δύο πράγματα. Για μεν την Ιερά Εξέταση το 1254 κατοχυρώνονται τα βασανιστήρια ως ανακριτικό μέσο, καταλάβατε, επιτρέπονται τα βασανιστήρια λες και είναι αστυνομία. Θα μου πείτε σήμερα υπάρχουμε, 1886 έχουμε κάψιμο κάποιου αιρετικού στην Νότιο Αμερική από την Ιερά Εξέταση.
Μέχρι σήμερα υπάρχει η Ιερά Εξέταση. Είναι η Congregation de Propaganda Fidel. Είναι το Υπουργείο θα λέγαμε το οποίο προπαγανδίζει την πίστη.
Ξέρετε ποιος ήταν αρχηγός της Ιεράς Εξετάσεως μέχρι να γίνει Πάπας Ο Βενέδικτος, ο Δέκατος Έκτος, δηλαδή ο Καρδινάλιος Ράτσινγκερ Αρχηγός της Ιεράς Εξετάσεως. Εν εικοστώ αιώναν και ακόμη σήμερα υπάρχει. Τώρα βέβαια δεν έχουμε πυρά, να σε ρίχνει στη φωτιά κλπ. Έχουμε άλλους τρόπους Διωγμού και καταδίκης. Δεν σταματάνε αυτά τα μέσα.
Από το 1254 λοιπόν Στην Ιερά Εξέταση έχουμε τα βασανιστήρια και οχυρώνεται, κατοχυρώνεται και αναπτύσσεται ο θεσμός της Ουνίας.
Τεράστια θέματα.
Αυτά αντιμετώπιζαν οι δικοί μας στη Σύνοδο Φεράρας Φλωρεντίας.
Και κάτι άλλο, μεταξύ 1431 και 1449 διαρκούσαν σε πολλά χρόνια και ακόμη και σήμερα διαρκούν σε μεγάλες περιόδους, είχαμε μία σύνοδο στην Δύση στο Βάζελ, στην Βασιλεία.
Στη σύνοδο αυτή μετ’ είχαν οι ηγεμόνες της Δύσης, οι οποίοι κατεδίκαζαν τον Πάπα και τον παπισμό δηλαδή κι αυτοί καταλάβαιναν που οδηγείται έτσι προέκυψε λίγες δεκαετίες μετά ο Προτεσταντισμός διότι έβλεπα που πηγαίνει το πράγμα.
Τότε λοιπόν μας κάλεσε τους Ανατολικούς και η Σύνοδος της Βασιλείας, του Βάζελ, αλλά και ο Πάπας ο Ευγένιος ο Τέταρτος. Εμείς πήγαμε στον Πάπα για να υπερασπιστούμε και να στηρίξουμε τον Πάπα.
Βλέπετε οι περισσότεροι είχαν γίνει ουνίτες, οι δικοί μας.
Και ο δάσκαλός μου ο (Νικόλαος) Τωμαδάκης, υποστήριζε ότι πρέπει να γίνει, να ανακηρυχθεί Άγιος ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος. Μα ήταν ουνίτης!
Παντρεύτηκε μία παπική και τότε δεν ήταν όπως σήμερα οι μικτοί γάμοι που μπορεί να παντρεύεσαι ή να νυμφεύεσαι κάποιον που δεν έχει ιδέα τι του γίνεται.
Αν και όποιος Ορθόδοξος νυμφεύεται Παπική ή Προτεστάντισσα αιχμαλωτίζεται από τη γυναίκα του και κυρίως οι Έλληνες.
Διότι οι Έλληνες δεν ενδιαφερόμασταν για την ουσία των πραγμάτων. Είναι τεράστιο θέμα, το έζησα πολλά χρόνια στο εξωτερικό, κυρίως στη Γερμανία.
Οπότε, πήγαμε να στηρίξουμε τον Πάπα εναντίον των ηγεμόνων της Δύσεως. Τι θα γινότανε αν πηγαίναμε στη σύνοδο της Βασιλείας; Υπήρχε περίπτωση μέσα στο πάθος που είχε ο κόσμος εναντίον του παπισμού, με τα όργια τα οποία γινότανε, πορνοκρατίες και λοιπά και λοιπά πολλά πράγματα γινότανε στη δύση.
Υπήρχε περίπτωση Να μας υποστηρίξουν περισσότερο οι ηγεμόνες Μολονότι και αυτοί ήθελαν την κεφαλή μας επί πίνακι. Κανείς δεν δίνει αν δεν πάρει Αυτό δεν καταλαβαίνουν και ούτε ξέρουν γιατί είναι αγράμματοι τελείως η πολιτική μας Μπορεί να ξέρουν γλώσσες, parlez-vous français, που άλλος μιλάει με το λάμδα Το λέει ποιος είναι ο νέος πρόεδρος τώρα της Αμερικής Το ρο, το λέει ο Τραμπ, ρε πες το Τραμπ ωραία, Τραμπάλας είναι Τράβο, καταλαβαίνετε μπορεί να μιλήσετε, αλλά αυτά δεν είναι γνώσεις, ούτε γνώσεις ξένων γλωσσών, άσχετα, απίστευτα, γράμματα, σωστά γράμματα δεν ξέρουμε Η αντιπροσωπεία μας είχε περίπου 100 πρόσωπα, ήταν ο Αυτοκράτορας Ιωάννης, ο Παλαιολόγος, ο Δεσπότης Δημήτριος, ξέρετε Δεσπότης ήτανε πολιτικός ηγέτης θα λέγαμε περιφερειάρχης σήμερα.
Γι’ αυτό μετά την άλωση ο επίσκοπος επειδή δεν είχαμε πολιτικούς είχαμε τουρκοκρατία ή ενετοκρατία πήρε ο επίσκοπος τον όρο δεσπότης.
Η μεγαλύτερη βλασφημία δεν κατηγορώ αλλά επικράτησε είναι να λένε και εγώ το λέω κάποια φορά στον δεσπότη τα σεβάσματά μου και λέω τι βλάκας είμαι άλλα διδάσκω και άλλα λέω.
Δεσπότης είναι πολιτικός όρος δεν είναι εκκλησιαστικό θα πεις εις τον σεβασμιότατο, τον μακαριότατο τα σεβάσματα μου.
Καταλαβαίνετε ο Δεσπότης Δημήτριος ήταν ο αδελφός του Αυτοκράτορα.
Ο Γεώργιος τότε και μετά Γεννάδιος Σχολάριος, ο Πλήθων (Γεώργιος και αυτός) Πλήθων ο γεμιστός ο δάσκαλος, ο Πατριάρχης Ιωσήφ, ο Άγιος Μάρκος, Ο Βησσαρίων Μητροπολίτης Νικαίας. Τον Άγιο Μάρκο, τον χειροτόνησαν λίγο πριν επίσκοπο για να έχει μεγαλύτερο κύρος, αλλά ως θεολόγο τον πήρανε.
Ο Βησσαρίων Νικαίας και ο μέγας εκκλησιάρχης, αυτό είναι ένα οφίκιο (αξίωμα), ο Σίλβεστρος Συρόπουλος, ο οποίος έγραψε και την ιστορία της Συνόδου Φεράρας Φλωρεντίας, ένα σπουδαιότατο κείμενο.
Και πολλά άλλα πρόσωπα, περί τα 100 πρόσωπα.
Ο Πλήθων ξέρετε, κρατήστε το από τώρα, δεν ήταν ειδωλολάτρης, ήταν νεοπλατωνικός φιλόσοφος, διότι ο πλατωνισμός και ο νεοπλατωνισμός είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα.
Ο Πλάτων μιλάει περί Θεού περισσότερο απ’ έναν θεολόγο.
είχαν θρησκευτική ουσία, θρησκευτικό χαρακτήρα και ο πλατωνισμός και ο τροποποιημένος πλατωνισμός, ο νέο πλατωνισμός του Πλωτίνου.
27 εντεκάτου του 1437, 27 Νοεμβρίου φύγαν από την Κωνσταντινούπολη και έφτασαν 8 Φεβρουαρίου στην Βενετία.
Πόσοι μήνες είναι, τρεις μήνες, τόσο κάμα με σταθμούς, Περιμένανε να μην βρέχει, να μην έχει ανέμους κλπ για να ξεκινήσω.
Προσέξτε, όποιος δεν ξέρει τον τρόπο επικοινωνίας των προηγουμένων αιώνων, ακόμη και του 19ου αιώνος, δεν μπορεί να υπολογίσει σωστά.
Το λέγω, οι παλαιότεροι το έχετε ακούσει, αλλά σας το θυμίζω.
Από την Βενετία εις την Κέρκυρα, ο Κωνσταντίνος Τυπάλδος Ιακωβάτος, που εξελέγει καθηγητής το 1825 της Ιονίου Ακαδημίας του πρώτου ελληνικού πανεπιστημίου, του πανεπιστημίου του Ιονίου Πανεπιστημίου θα λέγαμε στην Κέρκυρα, αλλά τότε λεγόταν Ακαδημίες, Academy, τα Πανεπιστήμια.
Ξέρετε πόσες μέρες έκαμε από την Βενετία στην Κέρκυρα, 86 μέρες.
Το καταλάβαμε, για σκεφτείτε τον 8ο, τον 5ο, τον 4ο αιώνα κλπ.
Περιμένανε να έρθουν οι αλκυονίδες μέρες ο Απόστολος Παύλος και λυπάμαι τους Ρωμαίους που τον είχαν αιχμάλωτο για να τον δικάσουν εις την Ρώμη Φτάσανε 20 Οκτωβρίου ημέρα του Αγίου Γερασίμου μετά Η Κεφαλονιά ξέρετε έγινε χριστιανική από τον Απόστολο Παύλος Εκεί έγινε το ναυάγιο του Παύλου, αυτή είναι η Μελίτη, όλος ο κόσμος το έλεγε και φύγανε για τη Ρώμη τα τέλη Ιανουαρίου με τις αλκυονίδες μέρες, όταν έκαμε λίγο μπουνάτσα, καλό καιρό.
Η σύνοδος άρχισε στην Φεράρα, διότι εκεί έμενε ο Πάπας.
Προσέξτε πόσο μεθοδικά αρχίζουν οι πιέσεις, φανερές και αφανείς πιέσεις.
δεν είπανε πάμε όλοι μαζί σε μια άλλη πόλη να κάνουμε τη Σύνοδο για να λάβει επίσημο χαρακτήρα, στο σπίτι του Πάπα, κάτω από τα διαμερίσματα του Πάπας, στην Φεράρα και το τραγικότερο.
Ο Πάπας με την αρχή της Συνόδου ζήτησε να προσκυνήσουν οι Ανατολικοί τα πόδια του και ο Πατριάρχης και όλοι οι επίσκοποι και όλοι οι λαϊκοί που συμμετείχαν και ο Αυτοκράτορας.
Βέβαια δώσανε ένα καυγά στην αρχή, τα χάσανε οι Ανατολικοί και δεν έγινε αυτό να προσκυνήσουν τα πόδια του Πάπα.
Αυτές οι πιέσεις ασκούνται μέχρι σήμερα.
Σήμερα δεν είναι ανάγκη να προσκυνήσεις τα πόδια του Πάπα, αλλά προσκυνείς διαφορετικά Άλλαξαν οι τρόποι δουλείας και δουλοπρέπειας Ένα παράδειγμα Από το 1986 Γίνονται οι σύνοδοι της Ασίζης Στην Ασίζη, σας θυμίζει από το Άγιο Φραγκίσκο, όπως λένε αυτοί της Ασίζης Ο οποίος έλεγε, όποιος δεν σφάξει ορθοδόξους δεν σώζεται Ο Άγιος, ο Φραγκίσκος της Ασίζης.
Εκεί στην Ασίζη άρχισαν οι συναντήσεις της Ασίζης.
Θα σας περιγράψω με δύο λόγια πως γίνονται αυτές οι συναντήσεις.
Υπάρχει ένα κεντρικό βάθρο, συμπροσευχές δηλαδή, όλων των θρησκευμάτων μέχρι οι Ερυθρόδερμοι με τις πίπες. Κρατούν τις μεγάλες πίπες οι ερυθρόδερμοι είναι και αυτοί εκεί
Σε έναν θρόνο που υψώνεται 3-4 σκαλοπάτια πάνω από την γη είναι ο Πάπας Δίπλα του, στο δεξιά του αλλά στο έδαφος πατάει η πολυθρόνα ειδική το Οικουμενικός Πατριάρχης Αριστερά κάποιος άλλος μεγάλος ίσως του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών δεν είμαι βέβαιος γι’ αυτό.
Πάλι στο έδαφος. Άρα ο Πάπας είναι υπερυψωμένος.
Και τι γίνεται, αφού ο Πάπας καθίσει στο θρόνο, τα ξέρω από πρώτο χέρι, γιατί γίνεται κάθε μερικά χρόνια, επαναλαμβάνεται η συνάντηση της Ασίζης, όπως λέγεται, έστω και εάν γίνεται σε άλλα μέρη.
Αφού λοιπόν ο Πάπας καθίσει, ο Πατριάρχης ο Οικουμενικός, οδηγείται από έναν Επίσκοπο του Πάπα, μπροστά από τον Πάπα. Βάζει μετάνοια βαθιά ο Πατριάρχης μας, για να πάει στη θέση του δίπλα στον Πάπα, στο έδαφος!
Και στο ίδιο ύψος με τον Πατριάρχη είναι ο καημένος ο Ερυθρόδερμος με την πίπα της ειρήνης και πολλοί άλλοι, οι εκπρόσωποι όλων των γνωστών θρησκευμάτων του κόσμου.
Να πιέσεις!
Μπορούσε να πει ο Πατριάρχης, όχι κύριε δεν έρχομαι έτσι. Εκπροσωπώ την Αποστολική και Πατερική Παράδοση. Αλλά σου λέει εμείς δεν ήρθαμε εδώ για να μαλώσουμε, ήρθαμε για να προσκυνήσουμε
Το καταλαβαίνετε γιατί φωνάζουμε;
Δεν είναι αυτό μα εμείς είμαστε καλύτεροι, αυτοί είναι χειρότεροι. Δεν είναι το πρόβλημα έτσι
Εγώ ή ο Οικουμενικός Πατριάρχης ή ο Αρχιεπίσκοπος μας, να είναι καλά οι άνθρωποι, εκφράζουμε με την ιεροσύνη μας τον Ιησού Χριστό. Κάνουμε τον Χριστό λοιπόν να προσκυνήσει!
Όχι διότι εγώ είμαι καλύτερος, μπορεί εγώ να είμαι άθεος, μασόνος, να έχεις έναν Πατριάρχη, μιλώ γενικά και να είναι μασόνος και να βλασφημεί τον Χριστό.
Αλλά η ιεροσύνη που φέρω δεν είναι ούτε του πατριάρχη ούτε δική μου ούτε του αρχιεπισκόπου ούτε του πατρός Νικόλαου Η Ιεροσύνη είναι Ιησούς Χριστός, κουβαλώ όπως σας έχω πει πολλές φορές, αναξίως, είμαι αχθοφόρος της Ιεροσύνης.
Δεν σέβομαι τον εαυτό μου αλλά τον Ιησού Χριστό, τον οποίο αναξίως με την Αγία Ιεροσύνη ή Αρχιεροσύνη έχω επί τον ώμο μου.
Αυτή είναι η ουσία του πράγματος.
Καλά ένας λαϊκός μπορεί να μην το λάβει υπόψη, υπάρχουν λαϊκοί ξεφτέρια καλύτεροι από μας. Αλλά ένας κληρικός και θεολόγος και καθηγητής είναι δυνατόν; Δεν τα ξέρουν αδελφοί μου, ούτε τα ξέρουν ούτε τους νοιάζουν!
Προχθές έφυγα από την θεολογική σχολή, συνταξιοδοτήθηκα. Και εμείς ψηφίσαμε κάποιους για να γίνουν μαθητές μας και διάδοχοί μας στις θεολογικές σχολές.
Ειλικρινέστεροι είναι κάποιοι πάπες σήμερα.
Ο Ράτσιγκερ, ο καρδινάλιος Ράτσιγκερ τον οποίο σας ανέφερα, ως Πάπας Βενέδικτος 16ος το 2007 πήγαινε στην Κωνσταντινούπολη για να συναντήσει στο πλαίσιο του διαλόγου τον Οικουμενισμό Πατριάρχη. Και στο Φιουμιτσίνο αν δεν κάνω λάθος, στο αεροδρόμιο το μεγάλο της Ρώμης, οι δημοσιογράφοι που ήταν βαλτοί από κάποιους του λένε, Άγιε Πατέρα οι Προτεστάντες είναι Εκκλησία; Και τι είπε; Όχι δεν έχουν το χαρακτήρα της Εκκλησίας. Πρέπει να ενωθούν μαζί μου, μαζί μας για να γίνουν Εκκλησία
Το καταλάβατε αδερφοί μου; Αυτός μιλάει από θέσεως ισχύος!
Εμείς λέμε ο καλός Πάπας, ο καθηγητής και λοιπά. Από εμάς τους καθηγητές έρχονται όλα τα κακά. Δυστυχώς. Γιατί δεν χρησιμοποιούμε τα γράμματά μας όπως ο Μάρκος και οι Άγιοι τρεις Ιεράρχες, αλλά χρησιμοποιούμε τα γράμματά μας για να εγκληματούμε και να κερδίζουμε
Ρωτήθηκε μετά ο Πάπας, ο Βενέδικτος, οι Ορθόδοξοι είναι εκκλησία; Λέει ναι, είναι εκκλησία, αλλά ελλειμματική εκκλησία. Τους λείπει κάτι, δεν αναγνωρίζουν το πρωτείο. Το 2007!
Ε, εμείς λέμε τότε για να μην μας κατηγορεί ο Πάπας θα αναγνωρίσουμε το πρωτείο του Πάπα να μην έχει παράπονο.
Καταλάβατε πώς ασκούνε τις πιέσεις;
Οι πιέσεις παραμένουν.
Τους λέει θα προσκυνήσετε την Παντούφλα.
Αυτό ήταν από τους Πάπες του 11ου αιώνας όπου ο Πάπας απαιτούσε από τότε να του προσκυνούν το πόδι και οι άλλοι εκκλησιαστικοί αλλά και οι άρχοντες.
Αυτά ακούγανε και βλέπανε οι ηγεμόνες της Δύσεως και επαναστάτησαν μετά.
Στο τέλος επικράτησε στη μέση να είναι το Ευαγγέλιο, γιατί ο Πάπας ήθελε να είναι αυτός το κέντρο και τα πάντα αναφέρονται στον Πάπα.
Βέβαια εδώ κλώτσησαν λίγο οι Ανατολικοί, έτσι τοποθετήθηκε στο μέσο του Ευαγγελίου, αλλά δεξιά ο Πάπας με όλους τους παπικούς εκπροσώπους στη Σύνοδο και αριστερά ο Αυτοκράτορας, μετά ο Πατριάρχης και όλοι οι Ανατολικοί.
Δουλεύτε το αυτό μέσα σας και θα καταλάβετε.
Η έναρξη έγινε 9 Απριλίου του 1438 μεγάλη Τετάρτη.
Οι Λατίνοι αντιπρόσωποι ήσαν ο Καρδινάλιος Ιουλιανός Τσεζαρίνι, μεγάλος Θεολόγος των Δυτικών, ο Ιωάννης Τορπού Εμάδα και πολλοί άλλοι.
Τώρα θα μου πει κανείς, ο πλήθος τι δουλειά είχε στη Σύνοδο.
ξέρετε από την πρώτη οικουμενική σύνοδο έπαιρναν και γραμματισμένους λόγιους κλπ.
για να χρησιμοποιηθούν στην σύνταξη κειμένων κλπ.
βέβαια οι πατέρες ξέρανε γράμματα περισσότερα από τους λόγιους.
Αλλά εν πάσει περιπτώσει δεν ήταν περίεργο αυτό το φαινόμενο.
Λίγα πήρανε και τον Πλήθωνα που ήταν ογδόντα και αλλά τον χρησιμοποίησαν ως δάσκαλο της παλαιογραφίας.
Μπορούσε να διαβάσει χειρόγραφες.
Και μάλιστα ο Πλήθων, Θεός σχωρέστον υπεστήριξε την Ορθοδοξία.
Δεν ήταν οι ειδωλολάτρες σαν τους σημερινούς νεοπαγανιστές.
Ο Πλήθων ήταν νεοπλατωνικός και ήθελε να προωθήσει τον νεοπλατωνισμό ως θρησκεία για να ενώσει, να ενοποιήσει το ελληνικό στοιχείο.
Αυτή ήταν η φιλοδοξία.
Αξίζει τον κόπο κάποια μέρα να μιλήσουμε γι’ αυτό.
Ο πλήθος λοιπόν ήξερε να διαβάζει χειρόγραφο διότι δεν είχαμε έντυπα ακόμα.
Είχαμε χειρόγραφα.
Λίγο αργότερα θα αρχίσει το πρώτο έντυπο η Αγία Γραφή με τον Γουτεμβέργιο κλπ.
Ο πλήθος λοιπόν έσωσε την Ορθοδοξία.
Βλέπετε ότι όταν υπάρχει ευσυνειδησία και ειλικρίνεια Έσωσε σε κάποιες δύσκολες στιγμές την Ορθοδοξία με τα χειρόγραφα Δηλαδή ο Καρδινάλιος Τσεζανίνη όταν μιλούσαν περί του Φιλιόκβε έλεγε είναι αρχαία παράδοση της Εκκλησίας. Μην κοιτάζετε σήμερα που πας στο κομπιούτερ και βρίσκεις όλη τη σχετική φιλολογία. Τότε έπρεπε να έχεις τους κώδικες. Γιατί η έκδοση ήταν με την αναπαραγωγή με τους αντιγραφείς.
Ο Πλήθων λοιπόν πήρε τον κώδικα λέει δώστε μου τον κώδικα να τον δω. Παίρνει τον κώδικα και λέει ραζούρα! Υπόδειξε ξύσιμο στον κώδικα. Τι είχαν κάνει; Σβήσανε κάτι άλλο και βάλανε το Φιλιόκβε. Αλλά ένας εξασκημένος, ένα εξασκημένο μάτι στην επιστήμη της παλαιογραφίας που διάβαζε δηλαδή άνετα τα παλαιά χειρόγραφα δεν μπορούσε να απατηθεί και αυτός ήταν ο Πλήθων.
Άρα ο Πλήθων προσέφερε βοήθεια στην Ορθοδοξία.
Και θα δούμε και πάλι παρακάτω πολύ γρήγορα θα προχωρήσω την συμβολή του.
Οι Ορθόδοξοι ομιλητές ήσαν ο Άγιος Μάρκος, ο Βησσαρίων και ο Ρόδο Ανδρέας.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν παθιασμένοι κυρίως ο Μάρκος δεν πήγε με προκατάληψη μάλιστα πήγε με την καλή διάθεση να προχωρήσουν την ένωση την ένωση όμως με βάση την αλήθεια με βάση το Χριστό εκεί ήταν το εμπόδιο της αληθινής ενώσεως οι άλλοι όμως εργαζόντουσαν πολιτικά να πάρουμε την υποστήριξη του Πάπα Ε όσο μας υποστήριξε εσάς ο Πάπας, τόσο υποστήριξε και την Ανατολή όταν έπεσε στα χέρια των Τούρκων χωρίς Χριστό, Συ μου ισχύς Κύριε, συ μου και δύναμις, συ Θεός μου, συ μου αγαλλίαμα.
Η δύναμής μας είναι ο Ιησούς Χριστός, ο ολόκληρος Χριστός της Αλήθειας, ο Χριστός της Ορθοδοξίας ο Χριστός των Αγίων Πατέρων, των Αποστόλων, των Προφητών και των Αγίων Πατέρων και Μητέρων όλων των αιών Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου, ο Πλήθων έσωσε σε ορισμένες περιπτώσεις την Ορθοδοξία με το φιλότιμο που είχε Σας είπα δεν ήταν ειδωλολάτρης ο Πλήθων, αλλά ακολουθούσε την θρησκευτική φιλοσοφία του νεοπλατωνισμού Η μία πίεση ήταν η μεταφορά λόγω πανώλης, η μεταφορά από την Φεράρα στην Φλωρεντία στις 26 Φεβρουαρίου του 1439, ένα χρόνο μετά.
Εκεί ήταν το σπίτι του Πάπα, Σαγκτα Μαρία Νοβέλα, η νέα Αγία Μαρία, εκεί έχω πάει και έχω δει και τον τάφο του Πατριάρχου Ιωσήφ, Πέθανε ο Πατριάρχης μας και εκεί μέσα στην παπική εκκλησία του κάμανε τιμή, και ο Πάπας από πάνω έμενε, από κάτω γινόταν η Σύνοδος.
Η μέθοδος της Συνόδου με δύο λόγια δεν αποστασιοποιείται από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται σήμερα.
Είναι ο τρόπος της υποταγής που εξαναγκασμού να δεχτείς το παπικό, την παπική βουλή.
τα ίδια ακριβώς γίνονται σήμερα όπως γινόντουσαν τότε.
Όλα έπρεπε να τα κάνουμε δεκτά, περί φιλιόκβε, περί μακαριότητος των Αγίων και λοιπά και λοιπά ήτανε πέντε διαφορές που συζητήθηκαν και έπρεπε όλα να τα κάνουμε δεκτά, όπως θα έλεγαν οι Παπικοί.
Κάποιοι δικοί μας, κάνανε αυτό που κάνουν και σήμερα.
Λένε είναι δύο παράλληλες παραδόσεις. Εκείνοι βλέπουν τον Χριστιανισμό έτσι. Εμείς τον βλέπουμε αλλιώς και βγαίνουμε παράλληλα.
Αυτά τα έλεγε ο Αθηναγόρας, όμως το μεγάλο κακό άρχισε επί Αθηναγόρα. Όταν πήγανε στα Ιεροσόλυμα ο Αθηναγόρας, ο Πάπας Παύλος … και τα λέει δημόσια. Τα έλεγε δημόσια ο Αθηναγόρας. Έχω δημοσιεύσει κείμενα του δυο σχολές, και έλεγε πήγαμε στο ιδιαίτερο διαμέρισμα του Πάπα και ανοίξαμε τα χέρια και αγκαλιάσαμε ο ένας τον άλλον. Τι είπαμε, τι λέγουν δύο καρδιές όταν αγαπιούνται έγραφε αυτόν η ερωτική εξομολόγηση, δεν είναι οι Ορθόδοξοι απειλή, τι λέγουν οι καρδιές όταν αγαπιούνται; Βέβαια ήθελε να δώσει ένα αγαπητικό τόνο σε όλα αυτά, αγαπολογικό καλύτερα, επομένως τότε και έως τότε κατασκευάστηκε όλο το σχέδιο σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Πάπα.
Ο Αθηναγόρας θα έδινε όλο!
Ήταν πολιτικός ο Αθηναγόρας θα μπορούσε να είναι πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, όποιος τον ασπαζόταν, δεν μύριζε λιβάνι. Έμεινε και 7 χρόνια Μητροπολίτης Κερκύρας και ο πνευματικός μου, αυτός είναι πολιτικάντης μου λέγανε οι γεροντότεροι και οι παπάδες όταν ήμουν μαθητής.
Καταλάβατε ήταν γνωστό αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία.
Δηλαδή, το Φιλιόκβε , το σύμβολο και με την προσθήκη και χωρίς την προσθήκη.
Και να βλαστημάς τον Χριστό; Μπορεί να λες εσύ ό,τι θέλεις; Βλακείες λες Χριστέ, διότι εμείς θα βάλουμε και το εκ του Υιού, εκπορεύεται.
κάποιος μου έλεγε καθηγητής στη Θεσσαλονίκη πριν από χρόνια, έλα τώρα για μία λεξούλα θα μαλώσουμε παράλληλες δικών μέθοδοι όπως και σήμερα είναι του Καραγκιόζη αυτό τι λέει, και εσύ έχεις δίκιο και αυτός δεν έχει άλλο ακριβώς τα ίδια πράγματα και τότε στη μεθοδολογία ξέρουμε ότι ο Μάρκος αρνήθηκε να υπογράψει σας το είπα, λοιπόν δεν κάναμε τίποτα λέει ο Πάπας τον άκουγε.
Σε κάθε εποχή, γι’ αυτό είναι η ευθύνη η δική μας.
Μου μήνυσε ένας παπάς, που έχει και αρκετά παιδιά να του ζήσουν, μου λέει, είπε πες τον παπα Γιώργη, γι’ αυτός είναι ο συνταξιούχος, να σταματήσει αυτό, εμείς έχουμε παιδιά και θέλουμε το μισθό μας.
Του μήνυσα και εγώ, και ο Πάτερ μου να σου ζήσουν τα παιδιά σου, δεν απαιτώ να με χειροκροτήσεις, αν τολμώ να πω μια λεξούλα, Θέλω να πω μια λεξούλα τι κάνει.
Γυφτωσί.
Δεν μπορώ όμως να θυμώσω τη συνείδησή μου.
Το μόνο που θέλω από σένα να λες, Κύριε Ιησού Χριστέ δώσε δύναμη σ’ αυτόν τον Σίσυφο που λέγεται Ζήσης, που λέγεται Παπαγιώργης, που λέγεται Παπασαράντης και λοιπά, να λένε το σωστό.
Αυτό ζητάω.
Καταλάβατε.
Έχουμε και σήμερα αυτές από τους συναδέλφους.
μου διαμηνύουν πες τον παπα Γιώργη να πάψει διότι εμείς έχουμε παιδιά, αλλιώς κι εγώ δεν έχω παιδιά Εμάς και εγγόνια Α, συγγνώμη, δεν είναι μόνο ο Μάρκος που έπρεπε όλοι οι Ορθόδοξοι να υπογράψουν Πρώτα οι Πατριάρχες δεν είχαν, πέθανε Αλλά όλοι οι επίσκοποι μας όπως ο Καρδινάλιος, ο Βησσαρίων που έγραψε μεταλαμπάδου έπρεπε και οι επίσκοποι να υπογράψουν Αλλά έπρεπε να υπογράψουν και οι λαϊκοί που ήσαν παρόντος Ο Πλήθων δεν υπέγραψε Ακολούθησε τον μαθητή του τον Μάρκο Αιωνία του η μνήμη και μόνο γι’ αυτό Δεν το λένε Διάβασα ένα άρθρο ενός μεγάλου καθηγητού Λευτέρη Θεσσαλονίκης Ε όχι θεολόγου, φιλολόγου της φιλοσοφικής σχολής Ζει ακόμα, υπέργηρος Και δεν λέει, λέει μόνο για τον Μάρκο, φανατικός Ο Μάρκος δεν υπέγραψε.
Ο Πλήθων τι ήτανε; Φανατικός;
Τι περίμενε ο Πλήθων; Να τον παντρέψουν, να του δώσουν προίκα, να του δώσουν χρήματα;
Η συνείδησή του!
Αιωνία του η μνήμη.
Δεν υπέγραψε και ο Πλήθων.
Και τότε οι Παπικοί, το μάθανε ο Αυτοκράτορας, οι Παπικοί θέλανε να τους δολοφονήσουν.
Βάλανε ομάδα γκανγκστερική να δολοφονηθεί ο Μάρκος και ο Πλήθων.
είναι μαρτυρίες αυτές, ντοκουμέντα, τα λέει και ο Συρόπουλος και τότε ο Αυτοκράτορας, ο Ιωάννης ο Παλαιολόγος, τι έκανε;
Τους φυγάδεψε με ένα καραβάκι αβόζο αβόζο και σιγά σιγά τους έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη Γιατί αυτό, διότι είναι αυτό που λέει μια παροιμία και το χρησιμοποιεί ο Γρηγόριος ο Θεολόγος για το Μέγα Βασίλειο Θαυμάζει ανδρός αρετήν και πολέμιος Ο παναιρετικός που άλλης έβαζε μετάνοια παρόλο που δεν ήταν Ορθόδοξος στο Μέγα Βασίλειο Θαυμάζει ανδρός αρετήν, τη λεβεντιά του ανθρώπου την θαυμάζει ακόμη και ο εχθρός ο πολέμιος Να κρατήσετε λοιπόν και ο πλήθος, δεν υπεγράψατε, αιωνία του η μνήμη και μόνο για αυτό που έκανα.
Η συνέχεια 5 Ιουλίου έγινε το τέλος της Συνόδου και στις 6 Ιουλίου, ένα μήνα πριν είχε πεθάνει ο πατριάρχης Ιωσήφ, 6 Ιουλίου γιορτάστηκε η Ένωση.
Η Ένωση ήταν εφαρμογή του συστήματος της Ουνίας.
Σ’ όλη τη διάρκεια της δουλειάς, η προσπάθεια ήταν να γίνει δεκτή η Σύνοδος Φεράρας Φλωρεντίας.
Το λέγω ως δάσκαλος, ως ερευνητής, δεν μπορώ να προδώσω τουλάχιστον την επιστήμη μου.
Αν είμαι ανάξιος να είμαι κληρικός με δύο δοκτορά και ένα σωρό άλλα διπλώματα δεν μπορώ να προδώσω την επιστήμη.
Ξέρετε αγαπητοί μου αδελφοί ότι ό,τι γινόταν τότε γίνεται ακριβώς και σήμερα.
Σ’ όλη τη διάρκεια της δουλειάς ο στόχος ήταν να γίνει δεκτή η Σύνοδος της Φλωρεντίας.
Να γίνει δεκτή η Ουνιτική Σύνοδος της Φλωρεντίας.
όλα δεκτά, αυτό έγινε στην Κρήτη και αυτό το λέω.
Τον Ιούνιο του παρελθόντος έτους, αυτό έγινε στην Κρήτη.
Συ είπες στον Πάπα, όλα δεκτά.
Εάν εμείς σιωπήσουμε, οι λίθοι και κεκράξονται.
Θα σηκωθούν οι πέτρες να μας χτυπάνε μόνες τους στο κεφάλι.
Είναι θέμα συνειδήσεις.
Αν θυμώσουμε τη συνείδησή μας όλα τα κάνουμε.
Δεν κατηγορώ πρόσωπα.
Είναι η μέθοδος η οποία και τότε και σήμερα εφαρμόζεται.
Οι Ανθενωτικοί επικράτησαν στην Κωνσταντινούπολη διότι είχαν γύρω τους και το λαό.
Το σώμα, το ευρύ σώμα, σώμα είμαστε όλοι.
Ξέρετε κάτι που δεν μπορούσε να το περιμένει κανείς.
Όταν φύγανε με τα καραβάκια, με κατεβασμένο το κεφάλι γιατί μετά έλεγαν υπογράψαμε να μας κοπεί το χέρι.
Πώς κάνουμε στις εκλογές εμείς.
Έτσι δεν λέμε να μου κοπεί το χέρι, κοψοχερίτης .
Το ίδιο κάνανε και αυτοί.
Υπογράψαμε να μας κοπεί το χέρι.
Ναι αλλά εσείς σφάξατε την πίστη και το έθνος μας και το γένος μας και όλη την Ορθοδοξία.
το να σας κοπεί το δικό σας χέρι δεν λέει τίποτα, αφού σφάξατε εσείς τα πάντα.
Ξεκινήσαμε με τα καραβάκια, ηττημένοι, κατηφείς, διότι τότε ήτανε φρέσκα τα πράγματα και συνειδητοποιούσαν την προδοσία που έκανα.
Σήμερα έχουμε συνηθίσει να είμαστε στην προδοσία και δεν την αντιλαμβανόμαστε.
Λέγω συνήθως ένα παράδειγμα το λέγατε στη σχολή, μία νύφη που είναι με ολόλευκο νυφικό, εάν της πέσει ένα χνούδι λέει πω πω λερώθηκα!
Ένας μηχανικός αυτοκινήτων που είναι όλος βουτηγμένος στα γράσα, ότι και να του ρίξεις πάνω δεν το καταλάβεις.
Σήμερα γεννήσαμε με γράσα στη συνείδησή μας και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη βρωμιά την οποία επιθέτουμε στη συνείδησή μας.
πρώτος εγώ.
Ο πρώτος σταθμός που είχαμε μετά από μέρας ταξιδιού ήταν η Κέρκυρα.
Εκεί πηγαίνανε αβόζο-αβόζο, που σημαίνει ακτή-ακτή, τα πανιά.
Όταν φτάσανε στην Κέρκυρα οι Κερκυραίοι που ήταν κάτω από τους Βενετσιάνους τους περιμέναμε οι πρόγονοί μου, αιωνία τους η μνήμη, και τους εμήνυσαν να μην κατεβούν διότι θα τους ρίξουν στη θάλασσα, τον αυτοκράτορα και τους μεγάλους επισκόπους, μητροπολίτες κλπ.
Μη κατεβείτε θα σας ρίξουμε στη θάλασσα και δεν σταμάτησαν, έφυγαν.
Καταλαβαίνετε τι παράδειγμα έδωσαν στον κόσμο.
Δεν κάμανε οτιδήποτε εναντίον τους, αλλά τους ειδοποίησαν να μην κατεβούν στο νησί.
Ο λαός περίμενε για να τους ανταμείψει καταλλήλως.
Ο Βησσαρίων και ο Ισίδωρος της Μόσχας, Χιώτης ήταν ο Ισίδωρος, τότε παντού και τα πάντα τα είχαν στα χέρια τους οι Έλληνες.
Ο Βησσαρίων Έλληνας. Έγινε καρδινάλιος στη Δύση και πατριάρχης Βενετίας. Απέτυχε να γίνει Πάπας, σας είπα το λόγο, και ο Ισίδωρος ο Χιώτης έγινε Μητροπολίτης Μόσχας και Καρδινάλιος μετά.
Το 1443 η Ανατολή αποκήρυξε την Ένωση, αλλά στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, έξι μήνες πριν από την Άλωση, Έγινε με τον Ισίδωρο που σας ανέφερα, ουνιτική λειτουργία μέσα στην Αγιασοφιά, στην οποία συμμετείχε και κοινώνησε ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος.
Να γιατί δεν μπορούμε να τον πούμε Ισάγιο.
Εάν είχε μετανοήσει και είχε θαύματα, τότε θα πούμε ο Θεός τον συγχώρεσε και τον αγκάλιασε.
Αλλά είναι ένας Ουνίτης αυτοκράτορος, δεν ζήτησε μετάνοια, δεν μετανόησε.
Ήταν ένας πολιτικάντης που πέθανε ως πολιτικάντης, ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος που διαδέχτηκε τον αδερφό του τον Ιωάννη.
Σ’ όλη τη δουλειά λοιπόν, τον αγώνα να επιβληθεί η Σύνοδος Φεράρας Φλωρεντίας, η οποία όμως επανειλημμένως απορρίφθηκε.
Σήμερα την κάναμε δεκτή.
Το επαναλαμβάνουμε.
Αυτό που δεν έγινε επί 500 τόσα χρόνια, από τον 15ο μέχρι τον 20ο αιώνα, έγινε σήμερα στη διάρκεια της ζωής μας!
Ξέρετε, μπορεί να λένε, έχω διαβάσει ένα κείμενο, ότι η Σύνοδος κάτω αναφέρει την ογδόη, την ενάτη οικουμενική, αλλά αναφέρεις τα λόγια και δεν ακολουθείς το παράδειγμα τους;
Καταλαβαίνετε ποιο είναι η θεομπαιξία και η απάτη η οποία εκτοξεύεται εναντίον πάντων ημών.
Το λέγω καθαρά δεν με απασχολεί αν θα ξανακάμουν κύριοι μας σε εκκλησία, γενικά το λέω.
Δεν με απασχολεί.
Και ας πεθάνω απόψε και μόνο αυτό που είπα καταθέτω την ομολογία της καρδιάς μου.
Δοξάζω τον Θεό που ήρθα σε αυτό το σημείο.
Οπότε στην Κρήτη αναγνωρίστηκε επισήμως η Σύνοδος Φεράρας Φλωρεντίας.
Τι σημαίνει αναγνωρίζουμε τον παπισμό ως εκκλησία του Χριστού.
Αυτό δεν έγινε στην Κρήτη.
Έχουμε Μητροπολίτες και λοιπά και όταν τόλμησε ο Ιερόθεος , ο Ναυπάκτου να μπει μέσα στη Σύνοδο ότι δεν πρόκειται για Εκκλησία, πήγαν να τον φάνε.
Γι’ αυτό πολύ καλά έπραξε ο Αρχιεπίσκοπος, η Σύνοδος προ ημερών έβγαλε μια επαινετική απόφαση υπέρ του Ιεροθέου.
Πιστεύω ότι ο έπαινος δεν θα μείνει μόνο στα χαρτιά, αλλά θα ακολουθηθεί και η ομολογία του να Ναυπάκτου του Ιεροθέου και όλων εκείνων που αγωνίζονται μαζί του.
Δεν είναι θέμα φανατισμού, είναι θέμα απομάκρυνσης έως βλασφημίας. Θα βλασφημούμε ή θα λέμε δόξα σοι Κύριε δόξα σοι;
Ξέρετε σε λίγο θα έχουμε ήδη άρχισε να λέμε αυτό μέσα ή στις ακολουθίες μας θα λέμε βλασφημίες, οι βλασφημίες πάσης μορφής και ύβρις θα θεωρούνται ότι είναι ορθόδοξοι. Σήμερα τις βλασφημίες ξέρουμε διαφορετικά.
Διάβασαν οι ψάλτες μας, έψαλαν του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου, μεγάλος ασκητής, μοναχός, αγωνιστής της αληθείας και του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.
Αυτοί λοιπόν είναι οι αυταπάτη μας.
Νομίζουμε ότι δοξολογούμε τον Θεό, ας αλλάξουμε δουλειά βρε παιδιά, ας αλλάξουμε επάγγελμα μην εκπορνεύουμε την πίστη μας. Είναι σαν να έχει κάποιος μία θυγατέρα και την βγάζει στο κλαρί.
Καταλαβαίνετε.
Εκπορνεύουμε την πίστη μας.
Ο Μάρκος είχε περιπέτειες, ενενήντα ενός ετών έτους πέθανε.
Πως μπορεί να μην έχει περιπέτειες.
Όλα μίγμα.
Ο νέος πατριάρχης Μητροφάνης ήταν φίλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και υπέρ της συμφωνίας.
Αρχίζουν οι πιέσεις κατά των Ανθενωτικών.
Ο Μάρκος εξορίζεται στην Προύσα και μένει για ένα διάστημα στην Έφεσο, αλλά είδε τον κίνδυνο των Τούρκων που ερχόντουσαν, κάλπαζαν οι Τούρκοι, και ο Μάρκος αποφασίζει να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος.
Αλλά βγαίνοντας για το Άγιον Όρος, συνελήφθη και κρατήθηκε στην Λήμνο δύο χρόνια με εντολή του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
Να γιατί πάλι δεν μπορεί να γίνει να αναγνωριστεί Αγιότητα όταν διώχνουν τους ανθρώπους που αγωνίζονται για την αλήθεια.
Ή το παίρνουμε πατριωτικά το πράγμα.
Ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος τον κρατάει επί δύο χρόνια στην Λήμνο.
Το 1442 μπόρεσε να πάει στην πόλη και τρία χρόνια μετά εκοιμήθη.
Από τους Αγώνες εξασθενημένος οργανισμός, λίγο πρώτης εκδημίας του, είχε πνευματικό παιδί τον Γεώργιο Γεννάδιο Σχολάριου, τον μετέπειτα Πατριάρχη και τον όρισε αρχηγό του Ανθενωτικού Αγώνα, ο Μάρκος.
και έχουμε λοιπόν συνεχιστεί, παίρνει τη σπιτάλια από τον Άγιο Μάρκο και συνεχίζει τον αγώνα ο Γεννάδιος Γεώργιος, καθηγητής Πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη, μαθητής του Μάρκου που δεν υποτάχθηκε στον παπισμό και γίνεται οικουμενικός πατριάρχης μετά.
Τιμήθηκε αμέσως ως Άγιος ο Άγιος Μάρκος.
Όλος ο λαός δημιούργησε ακολουθίες, τιμούσε τον Μάρκο, τον Ευγενικό.
Ξέρετε πότε έγινε η επίσημη αναγνώριση του Αγίου Μάρκου, το 1734.
Μέχρι τότε η εκκλησία, εμείς σήμερα σε μια εβδομάδα λέμε Άγιος, Άγιος, Άγιος.
Δεν κατηγορώ κανένα, υπάρχουν ο πατήρ Παΐσιος και ο πατήρ Πορφύριος, εντάξει.
αλλά υπάρχουν και άλλοι και τώρα συνεχώς με καλούν κάποιος μητροπολίτης θέλει τον Αθανάσιο Διάκο να τον ανακηρύξει Άγιο.
Ξέρετε νοούμε την αγιότητα ως παρασημοφόρηση.
Ο Πάπας που έχει την εξουσία του Χριστού μέσα στον κόσμο λέει Παπαγιώργη με υπηρέτησες πολλά χρόνια, σε ανακηρύσσω Άγιο.
Τι λες Άδη μου.
Που είναι το λείψανο μου, που είναι τα θαύματα μου, που είναι η απόδειξη του Θεού ότι είμαι Άγιος.
Και μου λέει κάποιος να έρθει στο συνέδριο συνάδελφος της χωρίς διότι θέλουν να ανακηρύξουν Αθανάσιο Διάκο και θέλουν κάποιον να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Τα πίδη δηλαδή τα ορθόδοξα.
Ε, υπάρχουν και μερικοί τρελοί, δόξα τον Θεό.
Γιατί αν ήμασταν όλοι γνωστικοί θα τα έκαμε πουλήσει όλοι.
Το 1734 αναγνωρίζεται η Αγιότης την οποία ο λαός συνεχώς δεχόντανε μετά το θάνατό του, μετά την κοίμηση η Αγιότηση του Μάρκου Ευγενικού.
Δηλαδή επισήμως η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, μετά από δύο-τρεις αιώνες, προχωρεί στην αναγνώριση, όχι αγιοποιήσει, αναγνώριση αγιότητας.