Η αφήγηση του Αγίου Κάρπου χρησιμεύει ως μαρτυρία για τη δύναμη της προσευχής και της θείας παρέμβασης. Επισημαίνει την πνευματική μεταμόρφωση που υπέστη ο Κάρπος, από το να αισθάνεται αρχικά αγανάκτηση μέχρι να ενσαρκώσει τελικά τη χριστιανική συμπόνια και συγχώρεση. Αυτό το επεισόδιο, έδειξε στον Άγιο Διονύσιο πόσο μεγάλη είναι η σημασία της πίστης, του ελέους και ότι όσο ζούμε, πάντα υπάρχει η ευκαιρία για λύτρωση.
Όταν ήμουν έτοιμος να πάω στην Κρήτη, γράφει ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, με εξέπληξε ο ιερομόναχος Κάρπος.
Ο Άγιος Διονύσιος είχε το προνόμιο να συναντήσει τον Άγιο Κάρπο κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του. Ο Κάρπος περιγράφεται ως ένας ευσεβής και δίκαιος άνθρωπος, γνωστός για την ακλόνητη πίστη του και τον αγνό τρόπο ζωής του. Η αφήγηση τονίζει ότι ο Κάρπος ήταν βαθιά αφοσιωμένος στην πνευματική του άσκηση και δεν πραγματοποιούσε τη θεία λειτουργία εάν προηγουμένως δεν είχε βιώσει όραμα ή πνευματική αποκάλυψη.
Ο Άγιος Κάρπος μοιράστηκε με τον Διονύσιο μια συναρπαστική ιστορία για έναν άπιστο που παρέσυρε έναν χριστιανό, με αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του από την πίστη. Ο Κάρπος, προβληματισμένος από αυτό, δεν αντέδρασε με θυμό ή αγανάκτηση. Αντίθετα, στράφηκε στον Θεό με προσευχή, ζητώντας όχι εκδίκηση αλλά την πνευματική αποκατάσταση και των δύο ατόμων.
Ωστόσο, ο Κάρπος πάλευε με αισθήματα αγανάκτησης προς εκείνους που παρέσυραν τον συμπολίτη του. Μια νύχτα, καθώς σηκώθηκε τα μεσάνυχτα για να απαγγείλει ιερούς ύμνους και προσευχές, βρέθηκε να μην μπορεί να συγκρατήσει τα συναισθήματά του. Άρχισε να προσεύχεται θερμά, εκφράζοντας την απογοήτευσή του για τις πράξεις εκείνων που διαστρέβλωναν τα ιερά μονοπάτια του Κυρίου.
Στην παθιασμένη προσευχή του, ο Άγιος Κάρπος παρακάλεσε τον Θεό να στείλει αστραπή από τους ουρανούς για να χτυπήσει τους παραβάτες. Καθώς προσευχόταν, συνέβη ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Ξαφνικά, ολόκληρο το σπίτι σείστηκε, χωρίζοντας στα δύο από την οροφή μέχρι τα θεμέλιά του.
Εν μέσω αυτού του δραματικού γεγονότος, ο Άγιος Κάρπος έγινε μάρτυρας ενός θεϊκού οράματος. Είδε ένα χάσμα να ανοίγει στη γη, αποκαλύπτοντας μια σκοτεινή και τρομερή άβυσσο. Μέσα σε αυτή την άβυσσο, ο Κάρπος μπορούσε να διακρίνει τα δύο άτομα για τα οποία προσευχόταν, να στέκονται στην άκρη, τρομοκρατημένα και στα πρόθυρα της πτώσης στο χάος.
Το προσευχητικό βλέμμα του Κάρπου στράφηκε προς τα πάνω, όπου είδε τους ουρανούς να ανοίγουν. Είδε τον Κύριο Ιησού να κάθεται ψηλά, περιτριγυρισμένος από αμέτρητους αγγέλους. Σε αυτό το όραμα, ο Ιησούς σηκώθηκε από τον θρόνο Του και κατέβηκε, συνοδευόμενος από τους αγγέλους που ήρθαν σε βοήθεια των δύο ατόμων, εμποδίζοντάς τους να πέσουν στην άβυσσο.
Στη συνέχεια, ο Κύριος Ιησούς στράφηκε προς τον Άγιο Κάρπο και του έδωσε εντολή στο όνομά Του να χτυπήσει τον ίδιο τον Χριστό, διότι ήταν πρόθυμος να υπομείνει επανειλημμένα τον πόνο και τον θάνατο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς τόνισε ότι δεν επιθυμούσε την καταστροφή των αμαρτωλών, αλλά τη μετάνοια και τη σωτηρία τους.
Αυτό το ισχυρό όραμα συγκίνησε βαθιά τον Άγιο Κάρπο, υπενθυμίζοντάς του το άπειρο έλεος και τη συμπόνια του Θεού. Άλλαξε την άποψή του και συνειδητοποίησε ότι ο θυμός, που αρχικά αισθανόταν, δεν ευθυγραμμιζόταν με τη στοργική φύση του Θεού.
Ο Άγιος Κάρπος ερμήνευσε αυτή την εμπειρία ως υπενθύμιση της ανάγκης πνευματικής επαγρύπνησης και των πιθανών συνεπειών που μπορεί να έχει η παρέκκλιση από το μονοπάτι της δικαιοσύνης. Διαμόρφωσε την κατανόησή του για τη δικαιοσύνη και το έλεος του Θεού και αφιέρωσε τη ζωή του στο να καθοδηγεί τους άλλους προς τη σωτηρία.