Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Βίος
Ο Άγιος Ευμένιος εκ Εθίας, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Σαριδάκης, ήταν Έλληνας ορθόδοξος μοναχός και ιερέας γνωστός για την ευσέβεια, την ταπεινότητα και τις θαυματουργές θεραπείες του.
Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Εθιά της Κρήτης και αφιέρωσε τη ζωή του στο να υπηρετεί τον Θεό και να βοηθάει τους άλλους.
Νεανικά χρόνια και οικογένεια
Ο Άγιος Ευμένιος γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1931 στο χωριό Εθιά, που βρίσκεται στα νότια του νομού Ηρακλείου της Κρήτης. Ήταν το όγδοο και τελευταίο παιδί του Γεωργίου και της Σοφίας Σαριδάκη, μιας πολύτεκνης και φτωχής οικογένειας.
Παρά την αντιμετώπιση της φτώχειας και των προκλήσεων της γερμανικής κατοχής, ο νεαρός Κωνσταντίνος επέδειξε βαθιά αγάπη για τον Θεό και έντονη επιθυμία να Τον υπηρετεί.
Η ζωή στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικήτα
Σε ηλικία δεκαεπτά ετών, ο Κωνσταντίνος εγκατέλειψε τον κόσμο και εισήλθε στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικήτα στην Κρήτη. Υποβλήθηκε σε τριετή δοκιμαστική περίοδο και στη συνέχεια χειροτονήθηκε μοναχός, λαμβάνοντας το όνομα Σωφρόνιος.
Ως μοναχός, ο Σωφρόνιος έζησε μια ζωή ταπεινοφροσύνης, υπακοής και εργατικότητας, αφιερώνοντας τον εαυτό του στην προσευχή και στην υπηρεσία των άλλων. Φρόντιζε δύο ηλικιωμένους και τυφλούς μοναχούς του μοναστηριού, δείχνοντας εξαιρετική αγάπη για τους συναδέλφους του.
Στρατιωτική θητεία και λέπρα
Το 1954, σε ηλικία είκοσι τριών ετών, ο Άγιος Ευμένιος κλήθηκε να υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό. Ενώ βρισκόταν στο στρατό, αρρώστησε σοβαρά και τελικά διαγνώστηκε με τη νόσο του Χάνσεν ή λέπρα.
Παρά τα καταστροφικά νέα, ο Άγιος Ευμένιος παρέμεινε πιστός και εμπιστεύτηκε το σχέδιο του Θεού για τη ζωή του. Συνέχισε να υπηρετεί τους άλλους στο στρατό, τηρώντας όλες τις νηστείες και βοηθώντας μάλιστα τους συναδέλφους του να διατηρήσουν τις νηστείες τους.
Η ζωή στον Αντιλεπρικό Σταθμό στην Αθήνα
Το Λεπροκομείο της Χίου έκλεισε το 1957. Ο Άγιος Νικηφόρος, και όσοι ασθενείς ήταν εκεί, μεταφέρθηκαν στην Αττική, στο Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας στο Αιγάλεω. Εκεί γνωρίστηκαν με τον πατέρα Ευμένιο.
Ο Άγιος Ευμένιος θεραπεύτηκε με φαρμακευτική αγωγή που βρέθηκε το 1947. Μετά την θεραπεία του παρέμεινε εκεί για να βοηθάει και να εξομολογεί τους λεπρούς. Διέκρινε τα χαρίσματα του Αγίου Νικηφόρου και έγινε υποτακτικός του.
Ο δαιμονισμός
Ο πατέρας Ευάγγελος Παπανικολάου μιλάει για μια πολύ δύσκολη στιγμή στη ζωή του Αγίου Ευμενίου.
Του φανερωνότανε σαν άγριο θηρίο, του φανερωνότανε σαν γουρούνι αγριόχοιρος. Αυτός με τη δύναμη του Θεού και με την προσευχή του τα νικούσε αυτά όλα. Τα έδισε μα σύ, τα πέρανε.
Μία μέρα ήταν στο αναρρωτήριο. Το αναρρωτήριο είναι ένας χώρος με σκαλιά. Είχε πάει να εξυπηρετεί στους αρρώστους, είχε βοηθήσει στους αρρώστους και κατέβαινε από τα σκαλιά. Και λέει, μωρέ σαν καλά πάω. Μόλις είπε σαν καλά πάω μόλις είπε σαν καλά πάω και δόξα σε ο Θεός είδα και το γέροντά μου να πετάει σαν καλά πάω εκείνη την ώρα τον πείραξε ο διάβολος ουσιαστικά όχι ως απέναντι ως μέσα σου ξέρω ότι πολλές φορές αυτό το κεφάλαιο δεν θέλουν να το πιάσουν εκείνοι οι οποίοι συγγράφουν τα βιβλία γιατί είναι πολύ βαρύ για μένα είναι πολύ ωραίο γιατί πρέπει να καταλάβετε ότι και ο διάβολος να μακριά από μας δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα γιατί εάν εσείς είστε δοσμένος στον Χριστό θα φύγει μια μέρα μην φοβόσαστε να μην φοβόσαστε. Να μην φοβόσαστε.
Και τι έπαθε; Έπαθε αυτό που λέτε εσείς δαιμονισμός. Έπεφτε στα τέσσερα. Γρύλιζε. Έκανε σαν το μοσχάρι. Έφτυνε. Τσίριζε. Αυτός ο άνθρωπος. Αυτός ο άνθρωπος. Ενώ ήταν καλά κάποιες ώρες, μετά τον έπιανε αυτό.
Ένα βράδυ πήγαινε στις καλόγριες αυτές να καθήσουν και μόλις πήγε και ο Σωφρόνιος μέσα, ρώτησανε οι γερόντισσες αυτές, Σοφρώνιε μόνος σου ήρθες, δεν μίλαγε. Σοφρώνιε αν ήρθες με τον αντικείμενο να σηκωθείς να φύγεις. Και σιγορότερα και έφευγε ο άνθρωπος. Σημεία, τότε οι συγγενείς του που τον είδανε που ταραζότανε λέει πρέπει να κάνουμε κάτι, να τον πάμε, σιώνα τα προσκυνήματα, μήπως προσκυνώντας αυτό εδώ, προσκυνώντας από εκεί, διαβάζοντας τον πάλι, πάρα πολλοί πατέρες, μπορεί να τον θεραπεύσουν.
Και φύγανε πραγματικά και πού πήγανε, εκεί που ξέρανε στην Κρήτη. Πήγαν στην Κρήτη και πού πήγανε, πήγανε σε ένα μοναστήρι που λέγεται Κουδουμάς, γύρω από τον Άγιο Νικήτα. Εκεί στην Παναγία του Κουδουμά τον πήγανε.
Εκεί υπήρχε ένας γέροντας πολύ αξιόλογος, πάρα πολύ αξιόλογος, τον έλεγαν νομίζω Νικόδημος. Αυτός ο Παπα-Νικόδημος ήτανε φημισμένος πνευματικός. Μετά πήγε στο Άγιο Όρος και έγινε πνευματικός του Αγίου Όρους. Λέγεται Νικόδημος ο Πνευματικός. Τον γνώρισα εγώ αυτόν και στο Άγιον Όρος. Καπό εκεί έμαθα…
Λοιπόν, αυτοί κάνουν προσευχές συνέχεια. Ένας Νικόδημος και ένας πατήρ Αναστάσιος. Και τον Αναστάσιο έχει γράψει τελευταία… Εκοιμήθη τελευταία και έχει γράψει αυτός ο δεσπότης εκεί που είναι στην Άκρα.
Λοιπόν, ο Αναστάσιος και ο Νικόδημος τον διαβάζανε τον γέροντα και σιγά σιγά τον ηρεμούσανε. Ξέχασα να σας πω ότι όταν ήταν στο λοιμωδών και γρήγιζε, φέρανε έναν πατέρα Χρύσανθο, ο οποίος ήταν ο παπάς της Σπιναλόγκας. Ο δερευμένος λοιπόν όταν πήγε εκεί κάτω, στον πατέρα Νικόδημο και σ’ αυτούς, τον διάβασαν αυτό, τον διάβασαν και μια ωραία ημέρα τον επισκέπτεται η Παναγία έξω από την πόρτα της Μονής στο Κουδουμά και τον παίρνει μια ωραία εγκαλιά η Παναγία έτσι και τον τράβαγε προς το μοναστήρι και ο διάβολος τον τράβαγε προς τα έξω και έγινε μία μάχη ανάμεσα στην Παναγία και στον διάβολο με τις προσευχές των Αγίων Πατέρων και ελευθερώθηκε ο Άγιος τέλος, αυτό ήταν
Η χειροτονία του ως ιερέα
Το 1975 χειροτονήθηκε ιερέας και πήρε το όνομα Ευμένιος. Ως ιερέας, ο πατέρας Ευμένιος συνέχισε να υπηρετεί τους άλλους και έγινε γνωστός για την πνευματική καθοδήγηση και τις θαυματουργές θεραπείες του.
Επίσης, έφτιαχνε λιβάνι και το μοίραζε σε μοναστήρια και ναούς, και τοποθετούσε παντού εικόνες και πνευματικά βιβλία.
Θαύματα και πνευματική καθοδήγηση
Ο Άγιος Ευμένιος σε όλη του τη ζωή έκανε πολλά θαύματα, μεταξύ των οποίων την θεραπεία ασθενών, την εκδίωξη δαιμόνων και την παροχή πνευματικής καθοδήγησης σε όσους είχαν ανάγκη.
Είχε βαθιά αφοσίωση στην Παναγία και έζησε πολλά οράματά της καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ένα τέτοιο όραμα συνέβη όταν ήταν ακόμη μικρό παιδί, βλέποντας την Παναγία να εμφανίζεται στην εκκλησία και να του προφητεύει ότι στο μέλλον θα γίνει ιερέας.
Τελευταία χρόνια και θάνατος
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο πατέρας Ευμένιος αντιμετώπισε διάφορες προκλήσεις με την υγεία του, όπως διαβήτη, νεφρική ανεπάρκεια και προβλήματα όρασης.
Παρά τις δυσκολίες αυτές, συνέχισε να υπηρετεί τους άλλους και να κάνει θαύματα μέχρι το θάνατό του στις 23 Μαΐου 1999. Η εξόδιος ακολουθία του εψάλη στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων και κηδεύτηκε στη γενέτειρά του, το χωριό Εθιά του νομού Ηρακλείου Κρήτης.
Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε για τον Γέροντα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του Γέροντα Ευμενίου, γιατί είναι ο κρυμμένος Άγιος των ημερών μας. Σαν τον Γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια.»
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Γιορτή
Ο Άγιος Ευμένιος κοιμήθηκε στις 23 Μαΐου 1999, Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου.
Διδαχές και Ρήσεις
Το Ιερό Ευαγγέλιο
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο, ούτε στον Ουρανό, ούτε στη γη, ωραιότερο από το Άγιο Ευαγγέλιο.
Είναι ο ίδιος ο Λόγος του Θεού, το Άγιο Ευαγγέλιο. Τα ίδια τα λόγια που είπε ο Ίδιος ο Θεός γράφτηκαν μέσα στο Ιερό Ευαγγέλιο. Βγήκαν από το στόμα του Ίδιου του Θεού.
Δεν είναι ανθρώπινα λόγια, δεν τα είπαν άνθρωποι.
Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ουκρανία
Tου είπε μια φορά ο Γερο-Ευμένιος, ότι θα γινόταν Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος (ο οποίος δεν έγινε λόγω της παρέμβασης της Παναγίας, όπως αναφέρεται σε κάποιο άλλο σημείο του βιβλίου), εδώ στα μέρη της Ρωσίας, στην Ουκρανία δηλαδή και μας το είπε και αργότερα όταν πήγαμε στη Ρωσία (για προσκύνημα).
– Ήμασταν όλοι στο μέτωπο, μας λέει.
– Ποιοι όλοι; του λέω
– Όλοι, ήταν ο πατήρ Πορφύριος, ήταν ο πατήρ Ιάκωβος, ήταν ο πατήρ Παΐσιος, όλοι οι καλόγεροι πήγαμε στο μέτωπο. Άλλο μέτωπο (πιθανόν) εννοούσε, πνευματικό (?) “Κι εγώ έκλαια… έκλαια συνέχισε να μας λέει.
Τον είδε ο Άγιος Πορφύριος και του είπε: “Μην κλαις πάτερ Ευμένιε έτσι, δεν θα γίνει τίποτε. Η Παναγία θα κάμει έλεος”.
Δηλαδή καταλαβαίνεις ότι ο Γέροντας Ευμένιος, ανήκε σε μια συντροφιά Αγίων ανθρώπων. Γνωρίζονταν μεταξύ τους αυτοί…
(βλ. Σίμωνος μοναχού, π. Ευμένιος – Ο κρυφός άγιος της εποχής μας, Αθήνα 2010)
Να μην βάζεις ποτέ κακούς λογισμούς στο νου σου
Οι άνθρωποι ενεργούν περισσότερο με τη λογική και λιγότερο με την πίστη. Γι’ αυτό και πελαγώνουν πολλές φορές.
Από την μια μεριά η χαρά και από την άλλη η λύπη. Και λέει ο άνθρωπος: Τί συμβαίνει; Και γιατί; Με την πίστη στον Θεό όλα ξεπερνιούνται, γιατί τα αφήνεις όλα σ’ Εκείνον και αναπαύεσαι.
Μετά την καταιγίδα έρχεται η γαλήνη. Μετά τη λύπη η χαρά και πρέπει να λέμε: «Ει ο Θεός μεθ’ ημών τις καθ’ ημών;».
Αυτός που θέλει ν’ αποκτήσει αρετές, να ξεκινά από την ταπείνωση. Χωρίς ταπείνωση θα γίνει περίγελος των δαιμόνων.
Ο ταπεινός έχει μέσα του τον Χριστόν και ο υπερήφανος το διάβολο.
Όσο ταπεινώνεται ο άνθρωπος, τόσο αγιάζεται.
Να αγαπούμε τον Θεό τόσο πολύ, που να μην χορταίνομε να τον αγαπούμε και να μην φοβόμαστε τίποτα.
Αδιαλείπτως προσεύχεσθε
Να προσευχόμαστε μέρα και νύχτα χωρίς διακοπή!
@matiagr #ΑγιοςΕυμενιος #Θρησκεία #Χριστιανισμός Ορθοδοξία, Πίστη, #Θεός Χριστός, Ιησούς, #Παναγία Θεοτόκος, #Εκκλησία #Θεος Χριστος, Ιησους, Παναγια, #Θεοτοκος #εκκλησια #βιοι_αγιων #ορθοδοξια
Γεννηθήτω το θέλημά Σου και όχι το δικό μου
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το θέλημα του Θεού γιατί δεν μας αφήνει το θέλημα μας και γιατί βλέπουμε τα λάθη των άλλων και όχι τα δικά μας.
Για το διορατικό χάρισμα
Για το διορατικό χάρισμα τον ερώτησα κάποτε που καθόμαστε στην τράπεζα. «Τι είναι αυτό το διορατικό που λένε έχει ο ένας και ο άλλος. Πώς ενεργεί, αυτό το διορατικό χάρισμα;»
Με μια ευγλωττία και αφέλεια μου λέει: «Α, αυτό το κατέχω καλά, μπορώ να στο πω». «Είμαι όλος αυτιά», του λέω. «Βλέπεις τι υπάρχει εδώ άπ’ έξω στην αυλή;», με ρωτάει. «Δεν βλέπω», του απαντώ.
«Τώρα», μου λέει, «περνάει μια γάτα με μια μεγάλη μαύρη βούλα εδώ στον λαιμό. Εμένα, βλέπεις, με έχει αξιώσει ο Θεός να βλέπω και πίσω από τον τοίχο».
‘Εμένα μου φάνηκε αστείο και πολύ απλοϊκό. Όταν συνήλθα και ενώ έπινα τον καφέ μου, αμέσως μετά την κουβέντα εμφανίσθηκε στην πόρτα μια γάτα με μαύρη βούλα στον λαιμό. Κι αυτός κατάλαβε την έκπληξί μου και άρχισε να γελά ακατάσχετα. Τότε, κατάλαβα ότι είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο που κατείχε καλά αυτό το χάρισμα. Και το έκρυβε, όμως, όσο μπορούσε, για να μην προκαλή, για να μη θαυμάζεται, διότι είπαμε, ήταν ένας άνθρωπος πολύ κεκρυμμένης εργασίας.»
Μιλάει για τον Άγιο Ευμένιο η ανηψιά του
Κυρίες και κύριοι φίλες και φίλοι του Βήματος Ορθοδοξίας, καλησπέρα σας από την Εθιά, το χωριό που γεννήθηκε μεγάλωσε να τράφηκε ο γέρον Ευσία του Γοριού και είμαστε εδώ με την ανιψιά του. Ο πατέρας της κυρίας με τον Άγιο Ευμένιο ήταν αδέρφια, στενή συγγενής. Στενή συγγενής.
Αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι εγώ γνώρισα ένα ταπεινό και χαρισματικό άνθρωπο. Τον διέκρινε πάρα πολύ η ταπεινότητα, η διορατικότητα.
Είχε διόραση;
Ναι, ήταν πολύ διορατικός.
Σας έλεγε πράγματα για τη ζωή σας.
Ναι, έλεγε πράγματα που δεν είχα συζητήσει με κάποιον και όμως τα ήξερε. Μία συγκεκριμένη φορά που δεν ένιωθα καλά και πήγα και του λέω «Σε παρακαλώ να με σταυρώσεις γιατί δεν είμαι καλά», ένιωθα ένα πολύ μεγάλο φορτίο στην ψυχή μου και με το που με σταύρωσε αυτά είχαν εξαφανιστεί και ένιωθα ότι πετούσα. Διέκρινα έναν άνθρωπο με πολλά προβλήματα που ήξερα σίγουρα ότι είχε υγείας.
Ταλαιπωρήθηκε για 59 χρόνια με…
Ναι, ξεκίνησε με τη νόσο του Χάνσεν, μετά με τα δαιμόνια, ψυχολογικές παθήσεις τέλος πάντων, μετά απέκτησε το ζάχαρο. Το ζάχαρο ήταν πολύ υψηλό, του δημιούργησε προβλήματα και στα νεφρά και αυτός ήταν και ο λόγος που έκανε αιμοκάθαρση στα τελευταία χρόνια, τα τρία τελευταία χρόνια, στον Ευαγγελισμό στην Αθήνα.
Όλη τη βδομάδα τις περισσότερες φορές νοσηλευόταν, το Σαββατοκύριακο πήγαινε και λειτουργούσε στους Αζίους Αναργύρους. Ένα χρόνο πριν πεθάνει είχα πάει με τη μαμά μου, την αδερφή μου και τις ανοιχτιάς μου και τα παιδιά μου, με το που μπήκα στην εκκλησία, ένιωσα, τον είδα στην ωραία πύλη, ένιωσα έναν δέος και μια αγιότητα. Τό ‘νιωσα αυτό το πράγμα. Δηλαδή αντίκρισα πραγματικά ένα άγιο.
Και δεν τα λέω εγώ που είμαι συγγενής. Οι ομολογίες είναι και στον ξένο κόσμο. Πολλές θυμαρτυρίες. Τα πνευματικά παιδιά από την Αθήνα, από όλη την Ελλάδα και από εξωτερικό έχουν έρθει και από Γερμανία. Τώρα που ξέρω ότι έχουμε συζητήσει. Θυμάμαι που ερχότανε στη γιαγιά μου και της έφερνε τρόφιμα, έφερνε λιβάνιο που έφτιαχνε ο ίδιος, κεριά. Έφτιαχνε ωραίο λιβάνι. Έφτιαχνε πολύ ωραίο λιβάνι, μυρωδάτο, το οποίο όταν το ανακάτευε τέλος πάντων, έσταζε ο ιδρώτας σαν νερό. Είχε πολύ κόμπος για να το κάνει αυτό.
Πώς αισθάνεστε ότι έχετε έναν θείο Άγιο; Εγώ να σας πω και όλοι οι συγγενείς πιστεύω δεν ξέραμε την πραγματική του αξία όσο ζούσε. Το βλέπαμε εννοείται το βλέπαμε αλλά Περιμένατε την Αγιο Κατάκτη Όχι δεν περιμέναμε ότι θα συμβεί τόσο σύντομα Το βλέπαμε, εννοείται το βλέπαμε, αλλά αυτό που… Περιμένατε την Αγιοκατάταξη. Όχι, δεν περιμέναμε ότι θα συμβεί τόσο σύντομη η Αγιοκατάταξη. Και ούτε τόσο πίστη από τον κόσμο, είχε πολλά πνευματικά παιδιά. Αλλά εντάξει, εγώ τον έβλεπα προσωπικά ότι ο άνθρωπος ήταν…
Και ο παιδί της, ο κύριος Καλεντάκης. Ναι, και εκείνος είναι από εδώ. Και το σπούδασε ο Άγιος Ευμένιος και τον αγαπάει ιδιαίτερα. Ξέρω ότι ο θείος από μικρός είχε αυτό το χάρισμα της αγιότητας, γιατί όλα τα παιδιά παίζανε μαζί και ο θείος έτρεχε τις εκκλησίες. Ο πατέρας σας, ο αδερφός του Αγίου Ευμενίου, τι σας έχει πει για το παιδί σας. Ο πατέρας μου έχει πει ότι ήταν ένα παιδί χαρισματικό από μικρό, πάντα με τις εκκλησίες, δεν ήθελε παιχνίδια και πολλές παρέες. Παππούς και έβαλε 12 χρονών, δεν ήσαι, πήρε πολύ φτώχεια στην οικογένεια του πατέρα μου. Και όταν του δίνανε λίγο ψωμί στο θείο, δεν το έτρωγε ενώ πεινούσε, το πήγαινα και το μοιραζόταν με τα αδερφια του.
Τον αποκαλείτε θείο
Ε! Ναι θείο!
Είναι πολύ συγκινητικό αυτό.
Ναι, ναι. Θείο γιατί αυτό μου χει μειίνει, θείος. Είχε έρθει στο Ροτάσι που μέναμε παλιά γιατί είχαμε μετακομίσει όταν έκλεισε το σχολείο και αγοράσαμε σπίτι στο Ροτάσι και μέναμε. Και είχε έρθει μια φορά τη μαμά μου στην Κριμένα και να λέει να φάμε και μετά λέει να κάνουμε απόδειπνο Εντάξει, πόση ώρα θέλει Πήγε 5 το πρωί από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 5 το πρωί Μια άλλη φορά πάλι που ήθελε πάλι στο Ροτάσι του φωνάζει η μαμά είχε έρθει πάλι στο ροτάζι Του φωνάζει η μαμά μου για να έρθει να φάμε Και της λέει κουνιάδα, γιατί έτσι την αποκαλούσε Αν ήξερες από πού με πήρες αυτή τη στιγμή Ήτανε προφανώς με αγίους
Μίλαγε με αγίους;
Ναι, μίλαγε με αγίους. Μα είχε και τη μορφή Και κάποια παιδιά στην Αθήνα, που είναι αθώα τα παιδιά, τον βλέπανε και δεν πατούσε κάτω. Και αυτός, γιατί λέγανε… Δεν έπαιρναν να ίπταται. Ναι, ναι, ναι. Και λέγανε, ο παππούλης δεν πατάει κάτω. Λοιπόν, πάρτε τα παιδιά από εδώ. Δεν ήθελε. Καταρχήν να λέμε καλά λόγια για τον θείο. Τόσο ταπεινό. Ναι, έλεγε στον πατέρα μου, Βασίλη, εγώ θέλω να με κατηγορούν, όχι να με επαινούν, γιατί μου κάνετε κακό όταν με επαινούν.
Στον αδερφό του τέλειε. Ναι, ναι, στον πατέρα μου τα έλεγε. Και όταν ήταν άρρωστος, είχε μεγάλη χαρά. Και ερχόταν, είχε πολύ πυρετό, 40, και ερχόταν ένα δροσερό αεράκι τον αρρώστησε. Μετά ήταν να του κόψουν το πόδι και έφυγε ο πατέρας μου και πήγε η Αθήνα και έκλαιγε και του λέει «Βασίλη μη στενεχωριέσαι, δεν θα μου το κόψουν το πόδι». Μπήκε στο χειρουργείο κανονικά για να κοπεί το πόδι, τελικά δεν κόπηκε. Γιατί το πρόβλημα διορθώθηκε, ναι. Του είχε δώσει από τον Θεό σου το χάρισμα και την γνώριση.
Ναι και μια φορά που ο πατέρας μου τέλος πάντων ήταν στενοχωρημένος γιατί λέει δεν πήρα τη σύνταξη και θα έρθουν τα παιδιά και τι να τους δώσω που μας έκανε καλές σέρες. Και λέει και την παραμονή της πρωτοχρονιάς του έρχεται επιταγή από τον θείο. Δεν του είχε ζητήσει βέβαια, εννοείται ποτέ, ποτέ.
Του είσαι λατρεία. Και ο ένας τον άλλο. Μεγάλη λατρεία. Αγαπημένα, δε. Ναι, ναι, ναι. Και όταν είχε αρρωστήσει και τον πήγαν στον Κουδουμά, δεν μπορούσαν να τον πάνε. Ήταν ένα βήμα μπρος και δέκα πίσω. Και λέει, θα τον δέσουμε. Λέει, μην τον δέσετε, λέει, γιατί τον λυπάμαι, λέει ο πατέρας μου. Ποιος είχε να τον δέσουν, γιατί… Να τον δέσουν με σχοινί για να τον πάνε στον Κουδουμά, γιατί είσαι τα δαιμόνια. Είχε αγριεύσει τόσο πολύ. Ναι, είχε πολύ αγριεύσει και ο πατέρας δεν ήθελε να τον δέσουν.
Τελικά τα καταφέρανε και όταν μπήκε μες στην εκκλησία την Παναγία τον Κουδουμά λέει αυτή η Χανούμα με έφερε μέχρι εδώ, αλλιώς σύλληνα είστε δεν θα με φέρνετε. Η Χανούμα, η Μαρία και εννοούσε την Παναγία. Την Παναγία. Ναι, ναι. Αυτά. Φοβερές. Έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή. Ήρθε στο γάμο μου και πολλές φορές μάλιστα να το πω σε στυλ χιούμορ, λέω ο γάμος μου δεν θα διαλύσει ποτέ γιατί ο θείος με ευλόγησε. Α, ευλόγησε. Α ευλόγησε το γάμο σου. Ναι, ναι. Την τελευταία στιγμή ήρθε που περνούσε ο κόσμος να ευχηθεί σταματήσαν όλοι οι κόκαλο, ήρθε, μου ευχήθηκε και έφυγε. Μεγάλη ευλογία.
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Απολυτίκιο
Παρακλήτορα θείον των εν τοις κλύδωσι, τον αρωγόν εν ανάγκαις και ποδηγόν απλανή προς ευσέβειαν λαού εγκωμιάσωμεν ύμνοις, Ευμένιον, παθών ως ομόζηλον Ιώβ, πνευμάτων κακών διώκτην και ευμενέστατον πρέσβυν ημών προς Κύριον τον εύσπλαγχνον.
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Έτερο απολυτίκιο
Θεία χάριτι και ευμενεία, φλόξ εισήλθέ σου, εν τη καρδία, πυρπολούσά σε θεόφρον Ευμένιε, και καταθέλγουσα όθεν εχώρισας, προς βιοτήν μοναζόντων ισαγγέλον, αλλά πρέσβευε Κυρίω υπέρ των πίστει σε, και πόθω ανυμνούντων παναοίδιμε.
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Κοντάκιο
Τον ανεξίκακον, ησύχιον, εχέφρονα, απλούν τε πράον, ταπεινόν και ευσυμπάθητον, ευλαβή ιερομόναχον μελιρῥύτοις ανυμνήσωμεν ωδαίς, ως απλανέστατον κατευθύντορα πιστών προς βίον κρείττονα, πόθω κράζοντες· Χαίροις, μάκαρ Ευμένιε.
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Κάθισμα
Ως άστρον νεαυγές εν Αθήναις εκλάμψας ελάμπρυνας βολαίς, πάτερ, νουθεσιών σου και σου παραδείγματος αστραπαίς, χαριτόβρυτε, τους προστρέχοντας σή θεία ποδηγεσία και χρηστότητι σών τρόπων, πνευματοφόρε, τρισμάκαρ Ευμένιε.
Της Κρήτης εκβλάστημα και μοναστά ιερέ Νικήτα του μάρτυρος της σπηλαιώδους Μονής, θεόφρον Ευμένιε, έλαμψας ιωβείου ώσπερ πάμφωτος στύλος υπομονής και βέλη πλάνου πεπυρωμένα συνέτριψας τη σή αγωγή και ταπεινότητι.
Εξευμενίζοντα ημίν τον Κύριον αυτού δεήσεσι λαμπρώς υμνήσωμεν Νοσοκομείου Λοιμωδών ως Νόσων, του εν Αθήναις, οικιστήν και έφορον και πιστών αντιλήπτορα τρυχομένων πάντοτε εν του βίου τοις κλύδωσι βοώντες εν ψυχής κατανύξει· Χαίροις, Ευμένιε τρισμάκαρ.
Τον κενώσαντα εν τη αγάπη προς τους κάμνοντας και τρυχομένους εαυτόν ως της αγάπης επόμενον του εαυτόν επί Ξύλου κενώσαντα Λόγου Θεού, ευφημήσωμεν κράζοντες· Πάτερ όσιε, Χριστόν ακλινώς, Ευμένιε, δυσώπει πέμψαι πάσι θείον έλεος.
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Μεγαλυνάριο
Χαίροις, ο εκλάμψας αρτιφανώς αρωγή προς πέλας, εν τοις πόνοις υπομονή, άκρα ταπεινώσει και αρετή, εχέφρον Ευμένιε, πατέρων νέων υπόδειγμα.
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Οίκος
Άνθρωπος ουρανόφρων και ισάγγελος ώφθης, Ευμένιε, αρτίως εν κόσμω, Λοιμωδών Νόσων στύλε λαμπρέ του Νοσοκομείου και πιστών άριστε ιθύντορ προς τελείωσιν· διό σοί εκβοώμεν ταύτα·
Χαίρε, της Κρήτης ο θείος γόνος·
χαίρε, αγάπης αστράπτων λύχνος.
Χαίρε, Νικηφόρου αγώνων ομόζηλε·
χαίρε, φιλαρέτου βιώσεως πρόμαχε.
Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον θεοσδότων δωρεών·
χαίρε, ῥόδον ευωδέστατον συμπαθείας των λεπρών.
Χαίρε, των Αθηναίων τον λαόν ο ευφράνας·
χαίρε, των χριστωνύμων την πληθύν ο στηρίξας.
Χαίρε, ηθών αμέμπτων κειμήλιον·
χαίρε, σεπτόν της χάριτος έσοπτρον.
Χαίρε, πιστών απλανής ποδηγέτης·
χαίρε, ημών προς τον Κτίστην μεσίτης·
Χαίροις, μάκαρ Ευμένιε.
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Στίχος
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου Αυτού.
Χαίροις, υπομονής λαμπηδών, Νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων σέμνωμα, θειότατε υπηρέτα του εν οσίοις λεπρού Νικηφόρου κλέους, ον σοι έστειλε εκ Χίου ο Άνθιμος, ο νεώτατος άγιος της Εκκλησίας, και ου Κύριος βίωσιν την ισάγγελον μετά πότμον ετίμησε δι’ ευωδίας, όσιε, λειψάνων, Ευμένιε, πιστώς βοώντες λιτάς σου τας εκτενείς εκδεχόμεθα προς τον Ζωοδότην, τον παρέχοντα τω κόσμω το μέγα έλεος.
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Ιδιόμελον
Τον κεκρυμμένον άγιον των ημερών των εσχάτων τον προορατικόν και σημειοφόρον Ευμένιον αξίως καταστέψωμεν ασμασι και ολοθύμως αυτώ βοήσωμεν· απλότητος αμάρυγμα και χρηστότητος σκήνωμα, ως παρρησίαν έχων προς Κύριον μη παύση Αυτού δεόμενος υπέρ ειρήνης του κόσμου και σωτηρίας των τιμώντων την αεισέβαστον μνήμην σου.
Άγιος Ευμένιος (Σαριδάκης) ο νέος. Στίχοι
Λεπρών και νοσούντων λοιμικώς ακέστωρ
πιστών, Ευμένιε, ποδηγέτα, ώφθης.