Αγιορείτικη αγρυπνία

Αγιορείτικη αγρυπνία

Ξεχνάς το χρόνο…
Ή μάλλον τον προσπερνάς.
Ο χρόνος αλλάζει προοπτική.
Συστέλλεται μπροστά στην απεγνωσμένη προσπάθεια
της ψυχής σου να πιάσει επικοινωνία με τον άυλο κόσμο.

Μέσα στην καρδιά σου τον ζητάς.
Του μιλάς.
Αισθάνεσαι.
Ζεις. Ζεις!
Ο χρόνος περνάει.
Εσύ εκεί.
Προσεύχεσαι.
Ευχαριστείς. Κουράζεσαι.
Παίρνεις μια ανάσα,
ξανά το κομποσκοίνι.
Ρέει η ευχή.
Κυλάει σε όλο τον κόσμο.
Μέχρι που -χωρίς να το καταλάβεις-
η αγρυπνία τελειώνει.

Και εσύ;
Εσύ πλέον έχεις ζήσει.
Έχει η καρδιά σου εμπειρίες.
Εμπειρίες χαραγμένες βαθιά.
Μία απέραντη, απέραντη γλύκα.
Μια ελπίδα που άλλη της καμμιά.
Δεν σε νοιάζει τίποτε άλλο.
Τίποτε άλλο… Αμήν.

Ελισαίος Καπαδόπουλος