Άγιοι Θύρσος, Φιλήμων, Απολλώνιος, Αρριανός, Καλλίνικος και Λεύκιος. Βίος και Μαρτύριο
Οι άγιοι αυτοί έζησαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και περιοχές, αλλά μοιράστηκαν μια κοινή μοίρα: την ακλόνητη πίστη τους στον Χριστό και την προθυμία τους να θυσιάσουν τη ζωή τους για την πίστη αυτή.
Άγιοι Θύρσος, Λεύκιος και Καλλίνικος
Οι Άγιοι Θύρσος και Λεύκιος μαρτύρησαν κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Δεκίου, περί το 250
Ο Άγιος Λεύκιος
Ο Άγιος Λεύκιος ήταν ένας από τους πρώτους της Καισάρειας και, βλέποντας τα δεινά των Χριστιανών, αποφάσισε να παρρησιαστεί για την ευσέβειά του, αψηφώντας τον ηγεμόνα Κουμβρίκιο. Ο ηγεμόνας διέταξε να τον μαστιγώσουν άγρια, αλλά ο Λεύκιος άντεξε τις πληγές με καρτερία, ευλογώντας τον Κύριο. Τελικά, ο Κουμβρίκιος διέταξε την αποκεφάλισή του, και ο Λεύκιος πέθανε μαρτυρικά, με χαρά και γαλήνη στο πρόσωπό του.
Ο Άγιος Θύρσος
Ο Άγιος Θύρσος, με θείο ζήλο, αντιμετώπισε τον ηγεμόνα Κουμβρίκιο, ελέγχοντάς τον για την πίστη του στα είδωλα και προσπαθώντας να τον οδηγήσει στην αλήθεια. Ο Κουμβρίκιος τον βασάνισε με σκληρότητα: τον μαστίγωσαν, τον τέντωσαν, τον κάρφωσαν, τον έκαψαν με λιωμένο μόλυβδο, τον έριξαν σε καζάνι με βραστό νερό, τον έριξαν από ψηλό τείχος, αλλά ο Θύρσος έμεινε αβλαβής, ενισχυμένος από την χάρη του Θεού.
Η φήμη των μαρτυρίων του Θύρσου έφτασε στα αυτιά του κόμη Σιλβανού, ο οποίος ζήτησε από τον βασιλιά την εξουσία να εξετάσει τους ηγεμόνες που βασάνιζαν τους Χριστιανούς. Ο Σιλβανός, μαζί με τον Κουμβρίκιο, βασάνισε τον Θύρσο, αλλά πριν καν φτάσουν στην πόλη Απάμεα, ο Σιλβανός παράλυσε και ο Κουμβρίκιος πέθανε από πυρετό, εκπληρώνοντας την προφητεία του αγίου.
Ένας νέος ηγεμόνας, ο Βαῦδος, συνέλαβε τον Θύρσο και, αφού τον βασάνισε μάταια, τον έβαλε σε σάκο και τον πέταξε στη θάλασσα. Άγγελοι έσκισαν τον σάκο και ο Θύρσος γύρισε στην στεριά, ενώ ο Βαῦδος διέταξε να τον μαστιγώσουν μέχρι την Καισάρεια. Εκεί, ο Βαῦδος τον φυλάκισε, σκοπεύοντας να τον ρίξει στα θηρία.
Στην αρένα, ο Βαῦδος παρότρυνε τον Θύρσο να θυσιάσει στον Δία, αλλά ο άγιος προσποιήθηκε ότι δίσταζε, προκαλώντας τον ηγεμόνα να τον συνοδεύσει στο ναό του Δία. Εκεί, ο Θύρσος προσευχήθηκε στον Θεό, και ένας σεισμός έριξε το άγαλμα του Δία, τρομάζοντας τους Έλληνες.
Τελικά, ο Θύρσος ρίχτηκε στα θηρία, αλλά ο Θεός τα έκανε ήμερα, σαν αρνάκια, και ο άγιος προσευχήθηκε να γυρίσουν στις κατοικίες τους χωρίς να βλάψουν κανέναν.
Ο Βαῦδος φυλάκισε ξανά τον Θύρσο, ο οποίος προφητικά προείπε τον θάνατο του ηγεμόνα. Ο Βαῦδος, θέλοντας να καταπείσει τους υπόλοιπους στην Απολλωνία να προσκυνήσουν τα είδωλα, διέταξε να μαστιγώσουν τον Θύρσο μπροστά στο άγαλμα του Απόλλωνα. Καθώς ο Θύρσος προσευχόταν, ένας κεραυνός έριξε τα αγάλματα και παράλυσε τους δήμιους, ενώ ο Βαῦδος βασανίστηκε αόρατα.
Ο Άγιος Καλλίνικος
Ένας ιερέας των ειδώλων, ο Καλλίνικος, μαρτυρώντας τα θαύματα, πίστεψε στον Χριστό. Πλησίασε τον Βαῦδο και σαρκαστικά τον ρώτησε γιατί δεν βοηθούσε τους θεούς του. Ο Βαῦδος, μην καταλαβαίνοντας τον σαρκασμό, έστειλε τον Καλλίνικο να σηκώσει τα αγάλματα.
Ο Καλλίνικος ξύρισε τα μαλλιά του, έσκισε τα ρούχα του και τα πέταξε στα πόδια του Βαῦδου, ομολογώντας την πίστη του στον Χριστό. Ο Βαῦδος προσπάθησε να τον πείσει να επιστρέψει στην παλιά του πίστη, αλλά ο Καλλίνικος τον προκάλεσε να πάνε στο ναό του Ασκληπιού .
Στο ναό, ο Καλλίνικος προσευχήθηκε στον Χριστό, και το άγαλμα του Ασκληπιού έπεσε στα πόδια του, ενθαρρύνοντας τον ηγεμόνα να πιστέψει στον αληθινό Θεό.
Η καταδίκη του Θύρσου και του Καλλινίκου
Οργισμένος, ο Βαῦδος καταδίκασε τον Καλλίνικο σε αποκεφαλισμό και τον Θύρσο σε θάνατο με πρίονο. Ο Καλλίνικος αποκεφαλίστηκε, ενώ ο Θεός εμπόδισε τους δήμιους να πριονίσουν τον Θύρσο. Ο Θύρσος, ακούγοντας φωνή από τον ουρανό, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.
Άγιοι Φιλήμων και Απολλώνιος
Οι Άγιοι Φιλήμων και Απολλώνιος μαρτύρησαν στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού περί το 290.
Χρόνια αργότερα, επί Διοκλητιανού, ο Απολλώνιος, φοβούμενος τα μαρτύρια, πλήρωσε τον αυλητή Φιλήμονα να θυσιάσει στα είδωλα στη θέση του. Ο Φιλήμων, φορώντας τα ρούχα του Απολλώνιου, πίστεψε στον Χριστό και ομολόγησε την πίστη του.
Ο ηγεμόνας Αρριανός, προσπαθώντας να πείσει τον Φιλήμονα να αρνηθεί τον Χριστό, του θύμισε τα μαρτύρια άλλων Χριστιανών, αλλά ο Φιλήμων δήλωσε έτοιμος να πεθάνει για τον Χριστό.
Ο Αρριανός, μη μπορώντας να τον μεταπείσει, κάλεσε τον (δήθεν) Απολλώνιο να παίξει αυλό, αλλά κανείς δεν μπορούσε να βρει τον Φιλήμονα. Έφεραν τον αδελφό του, Θέωνα, αλλά ο Αρριανός αναγνώρισε τον Φιλήμονα. Ο Φιλήμων ομολόγησε ξανά την πίστη του, και ο ηγεμόνας ρώτησε τους παρευρισκόμενους αν έπρεπε να τον θανατώσουν αμέσως. Το πλήθος, αγαπώντας τον Φιλήμονα, παρακάλεσε τον Αρριανό να δείξει επιείκεια.
Ο Αρριανός, προσπαθώντας να φοβίσει τον Φιλήμονα, του θύμισε τα μαρτύρια του Ασκλᾶ και του Λεωνίδη, αλλά ο Φιλήμων αντέτεινε ότι το θαύμα που είδε στους δύο αυτούς αγίους τον οδήγησε στην πίστη . Ο Αρριανός, ενοχλημένος από την άρνηση του Φιλήμονα, υποστήριξε ότι δεν θα θεωρούνταν μάρτυρας επειδή δεν είχε βαπτιστεί.
Ο Φιλήμων, ευχαριστώντας σαρκαστικά τον Αρριανό που του θύμισε το βάπτισμα, ζήτησε δημόσια να τον βαπτίσει κάποιος Χριστιανός. Κανείς δεν τόλμησε, και ο Φιλήμων, προσευχόμενος στον Θεό, βαπτίστηκε από ένα νέφος νερού που κατέβηκε από τον ουρανό** . Ο Φιλήμων, ενθαρρύνοντας τους Χριστιανούς να δείξουν παρρησία, επιπλήττει τον Αρριανό.
Ο Αρριανός, αγνοώντας τον, παρότρυνε ξανά τον Φιλήμονα να παίξει αυλό, υποσχόμενος πλούσια ανταμοιβή, αλλά ο Φιλήμων αρνήθηκε, λέγοντας ότι το δείπνο του ήταν έτοιμο στον ουρανό .
Ο Αρριανός διέταξε να τρυπήσουν τους αστραγάλους του Φιλήμονα και του Απολλώνιου και να τους σύρουν σε όλη την περιοχή. Ο Αρριανός, ερωτώντας σαρκαστικά γιατί ο Θεός τους δεν τους ελευθέρωνε, εισέπραξε την απάντηση του Φιλήμονα ότι ήταν προφανές ότι αντε withstand all this pain and torture.
Για να αποδείξει ότι δεν τον έβλαπταν οι βάναυσες τιμωρίες, ο Φιλήμων ζήτησε να δοκιμάσουν σε αυτόν ένα χάλκινο όργανο βασανιστηρίων . Τοποθέτησαν ένα παιδί μέσα στο όργανο και το τόξευσαν, αλλά τα βέλη δεν πλησίαζαν το παιδί. Ο Φιλήμων τότε υποστήριξε ότι ο Χριστός τον προστάτευε με "τείχος αδαμάντινο".
Ο Αρριανός, θέλοντας να τον διαψεύσει, διέταξε να τον κρεμάσουν σε ένα δέντρο και να τον τόξευσαν, αλλά και πάλι τα βέλη δεν τον πλησίαζαν . Ενώ ο Αρριανός παρατηρούσε το θαύμα, ένα βέλος κατέβηκε από τον ουρανό και τον τύφλωσε.
Η τύφλωση αυτή του Αρριανού έγινε "ψυχής φώτισις", καθώς αναγνώρισε τον Χριστό ως αληθινό Θεό και παρακάλεσε τον Φιλήμονα να τον θεραπεύσει . Ο Φιλήμων του είπε να χρησιμοποιήσει χώμα από τον τάφο του, επικαλούμενος τον Χριστό .
Ο Αρριανός, θέλοντας να διαπιστώσει αν ο Φιλήμων έλεγε αλήθεια, διέταξε τον αποκεφαλισμό του, όπως και του Απολλώνιου . Μετά τον θάνατό τους, ο Αρριανός θεραπεύτηκε από το χώμα του τάφου τους και πίστεψε στον Χριστό, βαπτίζοντας και όλους στο παλάτι του . Ενταφίασε τα λείψανα των αγίων με τιμές και έκανε πολλές ελεημοσύνες** .
Όταν ο βασιλιάς Διοκλητιανός έμαθε ότι ο Αρριανός είχε γίνει Χριστιανός, έστειλε τέσσερις απεσταλμένους να τον συλλάβουν . Ο Αρριανός, προσευχόμενος στον τάφο του Φιλήμονα, άκουσε φωνή που τον ενθάρρυνε και προφήτευσε ότι και οι απεσταλμένοι θα μαρτυρούσαν .
Στη συνέχεια, ο Αρριανός προφήτευσε στα παιδιά του τον θάνατό του και τους οδηγίες για την ανάκτηση του λείψανου του .
Συνάντησε τον Διοκλητιανό, αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα και καταδικάστηκε σε θάνατο σε ένα βαθύ χάσμα .
Ο Διοκλητιανός, επιστρέφοντας στο παλάτι, είδε τον Αρριανό να κοιμάται στην κλίνη του . Ο Αρριανός του εξήγησε ότι ο Χριστός τον είχε σώσει και ο Διοκλητιανός, τρομοκρατημένος, τον έριξε στη θάλασσα, μαζί με τους τέσσερις απεσταλμένους, οι οποίοι είχαν εν τω μεταξύ πιστέψει στον Χριστό.
Ένας δελφίνι μετέφερε τα σακκιά με τα λείψανά τους στην Αλεξάνδρεια, όπου τα παρέλαβαν οι υπηρέτες του Αρριανού . Καθοδηγούμενοι από φωνή Θεού, τα μετέφεραν στη Μητρόπολη των Αντινοητών, όπου ενταφιάστηκαν με τιμές .
Άγιοι Θύρσος, Φιλήμων, Απολλώνιος, Αρριανός, Καλλίνικος και Λεύκιος. Γιορτή
Τη μνήμη των Αγίων Θύρσου, Φιλήμονα, Απολλώνιου, Αρριανού, Καλλινίκου και Λεύκιου τιμούμε στις 14 Δεκεμβρίου.
Απολυτίκιο των Αγίων Θύρσου, Φιλήμονα, Απολλώνιου, Αρριανού, Καλλινίκου και Λεύκιου
Tην εξαστέλεχον μαρτύρων φάλαγγα, ασμάτων άνθεσιν ανευφημήσωμεν, ως καθαιρέτας του εχθρού και στύλους της ευσεβείας· Θύρσον και Φιλήμονα και στερρόν Απολλώνιον, Αρριανόν Καλλίνικον και τον ένδοξον Λεύκιον· αυτοί γαρ ουρανίων χαρίτων κόσμω πυρσεύουσι την αίγλην.
Άγιοι Θύρσος, Φιλήμων, Απολλώνιος, Αρριανός, Καλλίνικος και Λεύκιος. Κοντάκιο
ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον
Τους φωστήρας άπαντες, της Εκκλησίας, συνελθόντες σήμερον, εν εγκωμίοις ιεροίς, ανευφημούντες υμνήσωμεν, ως Αθλοφόρους Χριστού του Θεού ημών.
Άγιοι Θύρσος, Φιλήμων, Απολλώνιος, Αρριανός, Καλλίνικος και Λεύκιος. Μεγαλυνάριο
Δήμος αγιόλεκτος και σεπτός, πρόκειται εις αίνον, Αθλοφόρων θεοστεφών, ών τας αριστείας, πνευματικώς τιμώντες, την τούτων μυηθώμεν, θείαν ανάβασιν.