Πιστές στο ραντεβού, που μας είχαν κλείσει τον Σεπτέμβρη του 2008, οι εκδόσεις Πλατύπους, κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες (στις 3 Μαρτίου 2009) το τρίτο βιβλίο του Έπους του Λυκόφωτος της Στέφενι Μέιερ, που φέρει τον τίτλο «Έκλειψη». Κοινά στοιχεία με τα προηγούμενα (το «Λυκόφως» και το «Νέα Σελήνη»), εκτός από τους κεντρικούς ήρωες, η πολύ προσεγμένη έκδοση καθώς και η άριστη μετάφραση από την αγγλική γλώσσα στην ελληνική, την οποία υπογράφει η Βασιλική Λατσίνου.
Η «Έκλειψη» υπό τον τίτλο «Eclipse» έχει κυκλοφορήσει "εις την αλλοδαπήν" το 2007, και είναι το προτελευταίο βιβλίο της τετραλογίας της συγγραφέως το οποίο και έχει αφιερώσει στον σύζυγο της Πάντσο και στα παιδιά της Γκέιμπ, Σεθ και Ίλαϊ.
Όπως είπαμε και παραπάνω, οι κεντρικοί ήρωες παραμένουν οι ίδιοι όπως και στα δύο προηγούμενα. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Μπέλλα Σουάν, μια κοπέλα στην δύση της εφηβείας, που είναι ερωτευμένη με ένα βρικόλακα -έφηβο επίσης, τουλάχιστον φαινομενικά- τον Έντουαρντ Κάλεν. Τα δύο παιδιά, μετά τις συγκλονιστικές περιπέτειες τους στην Ιταλία (τις γνωρίσαμε στο δεύτερο βιβλίο, το «Νέα Σελήνη») έχουν επιστρέψει στο Φορκς. Μια μικρή πόλη στην πολιτεία Ουάσινγκτον, όπου εκεί ζει η Μπέλλα με τον πατέρα της Τσάρλι και ο Έντουαρντ με την θετή του οικογένεια τους Κάλεν.
Ο Τσάρλι συνεχίζει να γίνετε εκνευριστικός, αφού αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα γονιού που αγωνιά συνεχώς για την κόρη του. Που προσπαθεί να της αφήσει χώρο να «αναπνεύσει» και να «εξελιχθεί», αλλά που τις περισσότερες φορές φέρετε σαν να είναι εκείνη ακόμα μικρό παιδί.
Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, και μεγαλύτερο από τα προηγούμενα βιβλία, αποκτά στο «Έκλειψη» ο Τζέικομπ Μπλακ. Ο λυκάνθρωπος, και καλύτερος φίλος της Μπέλλα, τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που εκείνη αποφάσισε να γίνει το κορίτσι του Έντουαρντ και να "ενταχθεί" (με όλη την σημασία της λέξεως) στην οικογένεια των Κάλεν.
Λίγες εβδομάδες έχουν μείνει μέχρι την αποφοίτηση της Μπέλλα από το Λύκειο και το πέρασμα της από την ανθρώπινη φύση σε αυτή των βρικολάκων. Ήδη πάνω από το κεφάλι της ηρωίδας μας, κρέμεται όχι μια «Δαμόκλειος σπάθη» αλλά δύο. Η Βικτόρια, η θηλυκιά βρικόλακας, που κυνηγάει την Μπέλλα για να την σκοτώσει και οι Βολτούρι, η αριστοκρατική οικογένεια των βρικολάκων της Ιταλίας, που απαιτούν είτε να γίνει εκείνη βρικόλακας είτε να πεθάνει.
Όταν μια τρίτη απειλή εμφανίζεται στον ορίζοντα, η δραματική κατάσταση των δύο ερωτευμένων παιδιών παίρνει γιγαντιαίες διαστάσεις. Το μοναδικό πράγμα που μπορεί, ίσως, να τους βοηθήσει είναι μια πέρα ως πέρα απίστευτη -και για πολλούς αδύνατη- συμμαχία. Να όμως που… η συνέχεια επί των σελίδων του βιβλίου… μην με περάσετε και για μαρτυριάρη…
Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης καθώς αρχίζει να διαβάζει το «Έκλειψη» είναι η εξαιρετική πλοκή του, κάτι που χαρακτηρίζει βεβαίως και τα υπόλοιπα βιβλία της συγγραφέως τόσο εντός όσο και εκτός του Έπους του Λυκόφωτος. Το αμέσως επόμενο είναι ότι οι σελίδες "φεύγουν" σε εκπληκτικά γρήγορο ρυθμό που το τέλος του βιβλίου έρχεται πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι επιθυμεί.
Κάτι που διαφοροποιεί -ευχάριστα- το τρίτο αυτό βιβλίο από τα προηγούμενα, είναι το πόσο βαθιά μας οδηγεί η Στέφενι Μέιερ στους χαρακτήρες των ηρώων της. Μας τους γνωρίζει καλύτερα και εκτενέστερα με αποτέλεσμα, εκείνοι να μας γίνονται πιο συμπαθείς, πιο κοντινοί, πιο ανθρώπινοι και έτσι η ιστορία φαντάζει στα μάτια μας πέρα ως πέρα αληθινή. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό μιας και ενώ μας περιγράφει φανταστικά πράγματα, μας κάνει εντέχνως να τα νιώθουμε τόσο αληθινά, τόσο οικεία και κυρίως (αυτή είναι η έκπληξη) εντελώς φυσιολογικά.
Η Μπέλλα, ο Έντουαρντ και οι άλλοι "σύντροφοι" μας σε αυτό το ταξίδι βιώνουν (και μαζί τους κι εμείς) στιγμές τρυφερές, καθημερινές, γεμάτες ένταση, ευχάριστες, δυσάρεστες, στιγμές γεμάτες αγωνία, ερωτικό πόθο, απογοήτευση, θυμό, αλλά και -ίσως πάνω απ’ όλα- απέραντη και ανιδιοτελή αγάπη.
Το αν αξίζει να διαβάσετε αυτό (και φυσικά και τα προηγούμενα) το βιβλίο της Στέφενι Μέιερ δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας το πω. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις την πρώτη βδομάδα κυκλοφορίας του, βρίσκεται στην πρώτη θέση των Best Seller σε μεγάλα βιβλιοπωλεία της Αττικής, κάτι που διαπίστωσα ιδίοις όμμασι.
Ένα μόνο μένει να σας πω… το «Έκλειψη» κυκλοφόρησε και θα βρείτε στα ράφια των βιβλιοπωλείων να σας περιμένει το δικό σας αντίτυπο. Αν δεν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα σπεύσατε. Δίπλα στο «Έκλειψη» θα βρείτε το «Λυκόφως» και το «Νέα Σελήνη», και μόλις τα διαβάσετε ελάτε να κάνουμε παρέα για να περάσει ο καιρός μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2009 όπου θα κυκλοφορήσει το τελευταίο βιβλίο του Έπους με τίτλο «Χαραυγή».
Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Μέσα στην απόλυτη σιωπή, όλες οι λεπτομέρειες ξαφνικά συμπλήρωναν το παζλ με ένα ξέσπασμα διαίσθησης. Κάτι που ο Έντουαρντ δεν ήθελε να ξέρω. Κάτι που ο Τζέικομπ δε θα μου είχε κρατήσει κρυφό. Κάτι που είχε κάνει τους Κάλεν και τους λύκους να μπουν στο δάσος, κινούμενοι σε επικίνδυνα κοντινή απόσταση μεταξύ τους…
Κάτι που το περίμενα, ούτως ή άλλως. Κάτι που ήξερα ότι θα συνέβαινε ξανά, όσο κι αν ήθελα να μη συμβεί ποτέ.
Δε θα τελείωνε ποτέ. Σωστά;