Έ-ε-έρχεται!
Το καλοκαίρι, ρε κουτά. Τι έμεινε; 70-80 μέρες. Προετοιμαστείτε. Ένας Γενάρης λειψός, ο Φλεβάρης (λειψός από τα γεννοφάσκια του) κι ο Μάρτης ο πονηρός και παραπλανητικός, ο συχνά καπριτσιόζος πλην ό,τι και να κάμει με την κακία του μένει κι ύστερα τον αποχαιρετάμε γνέφοντάς του πρόστυχα. Μετά πάει, πετάμε πέρα παπλώματα, κουβέρτες και μπουφάν. Στο δε σπίτι κυκλοφορούμε μισοξεβράκωτοι (είπαμε, μισο- μην το παραξεφτιλίζουμε κιόλας).
Και με αυτές τις σκέψεις τις …(γαμώτο, όλο άσεμνες εκφράσεις, σόκιν απολύτως μου έρχονται), έβαλα να κάνω ένα ρόφημα μετά τον καφέ. Ρόφημα έξτρα ανεβαστικό. Λέω τα υλικά: Κουρκουμές, Τζίντζερ, Κάρδαμο, Πιπέρι Καγέν & Μέλι. Ε, πρέπει κάπως να βοηθήσω την κατάσταση, μην με παρασούρει εντελώς η χιονοστιβάδα.
Ο Πέτρος έφυγε από τον Σύριζα ρίχνοντας πίσω μια πιστολιά (αλλιώς θα το έλεγα, μα…), ο γιος του τέως Νικόλαος κάνει κόμμα, ο κ. Βενιζέλος απολαμβάνει την αγάπη και την εμπιστοσύνη των στελεχών του, το κόμμα της λεγόμενης δεξιάς κοπανάει ανελέητα εμάς τα μικροϊδιοκτησιούχα, η μάνα μου ρωτάει τι να ψηφίσει μεθαύριο, εγώ σήμερα λέω να φτιάξω παστίτσιο, τα λάστιχα του αυτοκινήτου θέλουν αλλαγή μα θέλουν και 260 ευρώ μαζί, στα ΕΛΤΑ σου λέει γινόταν της πουτάνας με τα θαλασσοδάνεια, μια κ. Σακελλαρίου είναι αθώα παντελώς, έξω ο καιρός κλείνει το μάτι για βόλτα μετά καφεδακίου στη λιακάδα, τα λελουδικά μου μάδησαν εντελώς και θέλουν κλάδεμα, η ζαρντινιέρα πανέμορφη όλο μπορδοροδοκόκκινα κυκλάμινα και τριανταφυλλιές μικροκαμμωμένες (τις ταναγραίες μου, όπως τις λέω εγώ, εις ανάμνησίν ενός προσώπου που προσφωνούσα έτσι παλιά κι ας μου γύρισε πλάτη). Τότε τραγουδούσα μανιωδώς το “γι’ αυτό φεύγω απ’ τα όνειρά σου και καλή τύχη όπου κι αν πας…” Και πού πήγες δηλαδή, βήμα δεν κούνησες, το σκουλήκι θα το φάει, (αυτό προσέθετα σε πρόζα μόλις τέλειωνε με μια κορώνα σπαραχτική το τραγούδι).
Τελικά έφυγε ο κ. Τατσόπουλος από τον Σύριζα, αφήστε τα. Από την μισάνοιχτη πόρτα τον μουντζώνουν οι σύντροφοι, που άλλοτε παρόμοιες συμπεριφορές αστών πολιτικών τις περιγελούσαν. Γι’ αυτό το διασκεδάζω, ο σαρδόνιος ο τύπος. Είναι που δεν παραδίνει και την έδρα, έξαλλος ο κ. Πρωτοσάλτε του Σκάϊ, έξαλλος.
Μωρέ Τράγκας που σας χρειάζεται, να σας περιλούζει καθημερινά με το κατρουλοκάνατο, συγγνώμη κιόλας… Εντάξει, δεν λέω άλλα πικρά.
Η μέρα είναι υπέροχη, το ρόφημα που απολαμβάνω είναι απολαυστικό, ελπίζω να βοηθήσει στα της διαθέσεως, ας σκεφτούμε κάτι πιο σοβαρό. Τελικά τα βατραχοπέδιλα δεν τα έχω μαζέψει ακόμα από το αυτοκίνητο, μαζί και μια πετσέτα θαλάσσης εμπριμέ. Πού να τα ανεβοκατεβάζω! Έρχεται το καλοκαίρι, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση… Κάνετε σχέδια, φτωχικά για να είναι πραγματοποιήσιμα. Αλλά κάνετε σχέδια, αλλιώς η χιονόμπαλα δεν ξέρω τι σκατά θα παρασύρει…
Καλημέρα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.