Τρεις του Σεπτέμβρη που περνά
Σημαίνουν οι καμπάνες κι αυτιάζομαι.
Τρεις του Σεπτέμβρη που περνά, άλλη γιορτή δεν ξέρω για σήμερα πλην εκείνης των πασοκικών γενεθλίων. Λέτε; Κι ύστερα πάλι λέω μπα, ποιος χέστηκε, πίνω μια γουλιά καφέ κι ακουμπάω το μάτι μου σ’ έναν ανθό ιβίσκου κοκκινοκίτρινον.
Θαύμα! Άλλο επίσης θαύμα αυτό με τις τηλεοπτικές άδειες. Είμεθα ακόμη Ευρώπη; Η γεωγραφία τι λέει επ’ αυτού; Αγιούτο! Το διατυπώνω σε ποικιλία γλωσσών μιας και γίναμε χώρα πολυπολιτισμικιά, που επιτρέπει το τσεμπεράκι. Μιράκολο! Γενική του μιρακόλου. Δεν θα ξεστομίσω τίποτις περιπλέον περί αδειών και διαδικασίας, τα είπαν φίλοι μου εδώ μια χαρούλα (έχω και γαμώ τις επιλογές, ξέρετε) το απόλαυσα αυτές τις μέρες που λειτούργησε ο Μπιγκ Μπράδερ. Είναι και που παρακολουθούμε λιγότερο τις εξελίξεις, η αηδία βλέπεις…
Για τις πάνδημες εκδηλώσεις γενεθλίων του Πασόκ, θα εξαπολύσουμε το βράδυ δώθε-κείθε δυο λόγια πονεμένα, να δούμε τα παραλειπόμενα και τα πίσω από τις ειδήσεις…
Ανθοκομικά θα πούμε αναλυτικά άλλη στιγμή. Σήμερα δυο λόγια στο πόδι. Θα αποκτήσω ένα/μια (δεν ξέρω το γένος) Λακεστρέμια. Υπέροχο. Λέγεται και Στρατηγός. Παραγγελία. Το ζήτησα από φυτώριο της Μαραθώνος, εκεί που περνοδιαβαίνω για τα λουτροκοπανήματα και ψαχουλεύω τις βραγιές. Με έναν μόνο κλώνο, για να το κάνω δεντράκι με το κατάλληλο κλάδεμα. Μωβ-ροζ λελούδι, έφερα άλλο ένα, κόκκινο αυτό, από το ταξίδι της άδειας. Επίσης θα μεταθέσω σε θέσεις σκιερές τα δυο κιούπια που φιλοξενούν μια Λεμονογαρδένια και μια Διπλαδένια το καθένα. Προοδεύουν και στην σκιά, έμαθα εκεί που στήνω λακριντί στα φυτώρια. Οι καρίσσες μου μια χαρά, φετινή ανακάλυψη. Επίσης πολύ καλά πααίνει το αγιόκλημα, που έβαλα στη θέση κάτι αχάριστων καμελιών που δεν θα ξαναδρασκελίσουν το κατώφλι μου, τις αποκήρυξα. Στην άκρη του… κιγκλιδώματος, ανθεί και θέλει ένα φυτό μπλε λελουδακίων που λέγεται Σολάρουμ, το λέω Σολάριο για ευκολία, επίσης προτάσσω ένα π για πιο πιπεράτο. Σκέφτηκα να το ζευγαρώσω στο ίδιο κιούπι με Διπλαδένια πρόθυμη, έμαθα προοδεύει σε σκιά, να συνδυάσω κόκκινο με μπλε όλα έντονα. Ε; Σαν πίνακα του Τέτση θα το κάμω. Αυτά περί ανθοκομικής, εκκρεμεί η φωτογράφιση.
Ας ετοιμαστώ σιγά σιγά. Το σημερινό μπάνιο, λέω να είναι από τα ωραιότερα και μακρύτερα του φετινού καλοκαιριού. Να τα έχει όλα. Καφέδες, κολύμπι, ηλιοθεραπεία, μπύρες, ξανακολύμπι, διασκέδαση με τις μαλακίες που λένε οι διπλανές παρέες (εμείς θα τις έχουμε πει στο αυτοκίνητο). Και να κλείσει με κατασπάραξη σουβλακίων τούτη η σεμνή και πανηγυρική συγχρόνως εκδήλωσις. Λέτε να εισακουστώ; Μάλλον. Γιατί ως γνωστόν το γλέντι του φτωχού είναι ΚΑΙ το μπάνιο. Ερωτήσεις περί του πώς ακριβώς το διευκρινίζει η παροιμία, δεν θα απαντηθούν.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.