Το πραξικόπημα, η αριστερά και… το στικάκι!
Απόπειρα πραξικοπήματος στη γείτονα; Δεν παραξενεύτηκα. Ηρεμήστε. Εμείς έχουμε πρωθυπουργό που τα παίζει στα δάχτυλά αυτά τα στρατιωτικά και εθνικά θέματα, έχουμε υπουργό Αμύνης που μπορεί να ρίχνει καμμιά παπαριά απερίσκεπτα, αλλά… κρατιέται (που έλεγε και το νούμερο παλιά). Επίσης κρατά τα μπόσικα. Θα βάλουν κι οι δυο από ένα τζάκετ παραλλαγής, θα οπλίσουν, θα ρίξουν καμμιά μπαρούφα εσωτερικής κατανάλωσης, θα πάρουν φόρα και… θα κλάσουν πατάτες, συγγνώμη κιόλας.
Αλλοίμονο από εσάς τα άμοιρα που τους ψηφίσατε τρεις φορές και παραμένετε αμετανόητοι ξεστομίζοντας κάτι ανοησίες τύπου Όλοι ίδιοι είναι…. Γιατί, οι άλλοι είναι καλύτεροι… τέτοια. Ναι, γίδι μου καλό και ακοινώνητο που σκιάζεσαι την Εσπερία μην σε τσιμπήσει έτσι που θα σε δει μες τα σαλβάρια και την αξουρισιά. Ναι. Είναι τελικά καλύτεροι. Γιατί θα πουλούσαν την Τραινοσέ αντί για 300 εκατ. αλλά τους σταμάτησαν οι εκλεκτοί σας τότε που κατέβαζαν στο δρόμο τις ορδές. Και τώρα ήρθαν τούτοι οι σκιτζήδες για να την δώσουν με 45. Οι των σκληρών διαπραγματεύσεων!
Δεν θα πω κάτι άλλο να σε πείσω γιατί ξέρω πως ματαιοπονώ κι είναι Σάββατο, μέσα Ιουλίου με Υψηλόν βαρομετρικόν! Άει καλό μου, να πλυθείς στη θάλασσα. Πάρε και τον Κουλουμπή μαζί, να μην τον βλέπω στα κανάλια. Και πηγαίνοντας διάγραψέ με γιατί αηδιάζω να βλέπω κατά τύχην εδώ κάτι παλαιοκομμουνιστικές αναγούλες που σγαρλίζεις ανορθόγραφα.
Τέρμα τα πολιτικά. Περνάμε στα σοβαρά θέματα, καινούργια μαγιώ, καπέλα, χρωματιστά γυαλιά από περιφερόμενους πωλητές, τέτοια. Θα φτιάξω ένα στικάκι με τραγούδια για τις ώρες που ταξιδεύω. Μόνος και με παρέα. Με διάθεση καλοκαιρινή. Ίσως μουσικές μόνο, κομμάτια ορχηστρικά. Που ακούγοντάς τα θα είναι σαν να διαβάζω ένα μυθιστόρημα καλοκαιρινό του Κοσμά Πολίτη, σαν να βλέπω το “Προξενειό της Άννας”, το “Γαμήλιο εμβατήριο” (τα γυρίσματα παρακολούθησα παιδάκι στον Καϊάφα), σαν να ξεφυλλίζω παλιά περιοδικά και σαν να σκαλίζω σαρανταπεντάρια δισκάκια σ’ ένα συρτάρι ραπτομηχανής Σίγγερ στο σπίτι στο χωριό.
Κατόπιν θα κόβω ταχύτητα κι απ’ το παράθυρο θα κοιτάζω τα καρπουζοχώραφα πλάι στη θάλασσα, το απότιστο χώμα, πιο πέρα δυο κορίτσια να γυρνάνε από τη θάλασσα με τα μαλλιά στη γυμνή πλάτη, μπλεγμένα απ’ την αλμύρα. Κι ύστερα θα γκαζώνω απότομα, να προλάβω το ηλιοβασίλεμα στο Ιόνιο. Το βράδυ να γυρνάω σπίτι που θα κάθεται η μάνα μου στο μπαλκόνι με δυο γειτόνισσες και θα τους έχω φέρει καλαμπόκια ψημένα, πατημένα στο αλάτι. Θα βάζω κάτι έντονα μπλουζάκια σε χρώματα που βγάζουν μάτι και θα ξεπορτίζω για μπύρες με φίλους, θα φλυαρούμε ασταμάτητα, θα αλλάζω την κουβέντα όταν την πάνε σε πλάκες νεανικές γιατί μου κάνει λίγο σαχλό και γεροντίστικο, κατόπιν θα κουτσομπολεύουμε αθώα κοινούς φίλους και θα γελάμε με τα απλά, τα καθημερινά. Ξέρετε, εκείνο το αθώο κουτσομπολιό, το λίγο κοροϊδία, που δεν κρύβει φθόνο. Αν τύχει να πάμε σε στέκι πολυσύχναστο, παίζουμε συνήθως ένα παιχνίδι. Πιάνουμε θέση-θεωρείο σε πέρασμα και επεξεργαζόμαστε τις παρέες που βολτάρουν προσπαθώντας να μαντέψουμε καταγωγή, τόπο κατοικίας προέλευση. Από το σουλούπι. Πολυπαιγμένο, αλλά ανεξάντλητο παιχνίδι. Όταν στην παρέα είναι γυναίκες, είμαστε κύριοι. Λέμε για τα νησιά που πήγαμε παλιότερα (λατρεμένο θέμα τους), για ψώνια, για τα πολιτιστικά της περιοχής, τέτοια. Μόνοι μας αφήστε. Παίζουμε το παραπάνω παιχνίδι και επίσης εκτός του ότι με την μπύρα ρευόμαστε, κοιτάμε εξεταστικά κανέναν κώλο περαστικό.
Επειδή όλα τα υπόλοιπα που καθορίζουν τη ζωή μας, μόνο για γέλια δεν είναι πια. Το άλλο πρωί με τη γεύση του βρασμένου αυγού στο στόμα, βιβλία κι εφημερίδες (που ξέρω πως δεν θα διαβάσω) πατηκωμένα στην τσάντα, θα φεύγω για μια απομακρυσμένη αμμουδιά απαλή σαν αγκαλιά, με τη μουσική πολύ δυνατά, τα τραγούδια που θα διαλέξω…
Αλλά όλα τούτα δεν είναι της παρούσης. Ούτε το να σας περιγράψω μια γλάστρα με τέσσερις ρίζες ιβίσκου ολάνθιστες απέναντί μου. Της παρούσης είναι η προετοιμασία μου… να δραπετεύσω. Από όλα. Από τους στενούς δρόμους της γειτονιάς, από τα οικονομικά προβλήματα και κυρίως από τις σαχλές καταστάσεις, τις μικρές και χαζές συμπεριφορές. Μουτς! Καπέλο απαραίτητα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.