Θα γιορτάσω με τρόπο λαμπρό
Όχι, όχι, μην επιμένετε, θα το γιορτάσω. Τι πώς; Όχι με σημαίες και με ταμπούρλα, θα το πάω πιο… εγκεφαλικά. Όπως αξίζει στα γεγονότα και τις στιγμές. Θα φτιάξω μπακαλιάρο αλμυρό με σπανάκι και μυρωδικά. Δεν έχω λόγους γιορτασμού; Μην ακούω κουλά.
Δεν θα πανηγυρίσω την επιλογή του κυρίου Σταύρου Δήμα για να παίξει το βουβό πρόσωπο της Ηρώδου Αττικού; Δεν θα ξεφαντώσω για το ότι μέσα στον Δεκέμβρη συμπίπτουν τέλη κυκλοφορίας και 4η δόση του ΕΝΦΙΑ, φτάνοντας ακριβώς το μηνιάτικό μου; Δεν θα γιορτάσω την Αννούλα του χιονιά; Δεν θα βγω γυμνός στους δρόμους από τρελό ενθουσιασμό που θα κυβερνήσει ο Σύριζα και θα βάλει μαχαιροπίρουνο στο τραπέζι; Δεν θα ανοίξω σαμπάνιες για την αγαστή συνεργασία Πασόκ και ΝουΔου; Δεν θα πετάξω φασόλι μαυρομάτικο, ρεβίθια αναποφλοίωτα και ρύζι καριολίνα για να ριζώσει η συνεργασία;
Το λέω και να! Κάγκελο η τρίχα. Αααααα! Όλα κι όλα. Θα ξεφαντώσω. Θα τα γιορτάσω με τρόπο λαμπρό.
Άκουσα, άκουσα, άκουσα. Έκτακτα δελτία ειδήσεων όλη μέρα. Αλάλιασα πια. Ύστερα με έπιασε ένα σύγκρυο, ένα τσιρλιό στην υγειά τους, ένα κακό, τόσο που οργάνωσα ποιητική βραδιά χωρίς κοινό (φεύ!) και πήρα να απαγγέλω κάτι αλούτερα. Προς εκτόνωσιν. Στιχάκια από αποσπόμενα χαρτάκια ημερολογίου, παιδικά σκαμπρόζικα στιχουργήματα της αλάνας, αποκριάτικα τραγούδια, τέτοια εκτονωτικά. Ποίηση αντάξια των ημερών.
“Πώς μ’ αρέσει να σ’ ακούω όταν κατουράς στ’ αγγειό
και σφυρίζει το μουνί σου σαν βαπόρι γαλλικό“.
Ένα μικρό δείγμα.
Κατόπιν, άει στο διάβολο είπα, την τύχη μας την καριόλα, τέτοια κομψά, έχαψα 3-4 μελομακάρονα για παρηγοριά κι έπεσα στην μαγειρική με τα μούτρα. Μπακαλιάρος με χόρτα. Γράψτε συνταγή.
Ζεμάτισα το σπανάκι και το σούρωσα. Στη συνέχεια σε μπόλικο λάδι τσιγάρισα κρεμμύδι ξερό και 3-4 χλωρά κρεμμυδάκια. Κατόπιν τσιγάρισα εκεί στο ίδιο λάδι από ένα ματσάκι μαϊντανό, άνηθο, καυκαλίθρες, μυρώνια. Έριξα στην κατσαρόλα την ντομάτα, φρέσκια αλλά και τοματοπολτό γνωστής ηλειακής βιομηχανίας, νερό και το άφησα να βράσει. Φυσικά αλάτι, πιπέρι και λίγο κάρδαμο. Στο τέλος πρόσθεσα το σπανάκι και τα κομμάτια του μπακαλιάρου. Έβρασαν όλα μαζί 10 λεπτά περίπου κι έσβησα την φωτιά.
Τίποτα, τίποτα, τίποια. Τι κι αν μου διάβαζε η μάνα μου μεγαλοφώνως ηθικοπλαστικά βιβλία κατά την πρόσφατη επίσκεψη στην εξωτική Αγουλινίτσα, προς σωφρονισμόν… Δεν απέδωσαν. Ναι, τέτοια μου διάβαζε κι όταν απομακρυνόμουν κάνοντας διάφορα ανέβαζε την ένταση για να πιάνουν οι κεραίες μου παντού. Επίσης μου υπενθύμιζε πόσο ανάγκη είναι να ψηφίσουμε τον Σαμαρά που είναι καλός άνθρωπος, οικογενειάρχης με γυαλιά και της εκκλησίας. Είναι να μην επιδεινωθεί η κατάστασή μου;
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.