Τέλος Γαϊδουροκαλόκαιρου
Τέλος Γαϊδουροκαλόκαιρου, κατεβάστε παπλώματα, ψιλοκάνει κρύο κάνει τσίφι για το δόλιο το κοτσίφι. Κι ο βενζινάς εδώ στην γειτονιά πρωθυπουργού δεν έφερε καύσιμο για την σόμπα.
Όχι, για κάτι ελληνικά του κώλου, με το συμπάθειο, που ξεφούρνισε χθες στη Βουλή δεν θα πω. Τα διέγραψα από τη μνήμη. Κράτησα μόνο εκείνο το «θα Θρέψουμε τους καρπούς», έτσι για να μην έχει η Άντζελα τα πρωτεία και η Μαρίκα Νέζερ με την Δέσποινα Στυλιανοπούλου στις παλιές ταινίες. Άκουσα θα βγει ανθολόγιο ρήσεων πρωθυπουργικών.
Με βλέπω να καίω φουφού στο μπαλκόνι, ό,τι παλιοσανίδα μαζέψω, να μπάζω μέσα τα κάρβουνα στο μαγκάλι.
Παλιά, θυμάμαι, στο σπίτι της εξωτικής Αγουλινίτσης που γκρεμίσαμε, έκανε μια κόχη η κουζίνα δίπλα στο τζάκι. Εκεί είχε ένα ξύλινο σκαμνί, η θέση μου. Άλλος δεν χώραγε, λούμωνα με το ραδιόφωνο στα πόδια σβηστό κι ένα σχολικό βιβλίο αγκαλιά που μέσα έκρυβε ένα Βίπερ τσέπης ή περιοδικό εποχής. Κάνετε ησυχία, το παιδί διαβάζει, έλεγε η μάνα μου. Κι όταν είχαμε ξένους, παρίστανα τάχα πώς είχα να ζωγραφίσω, να φτιάξω κάτι στη χειροτεχνία, να μην με ξαποστείλουν. Μπας και χάσω καμμιά κουβέντα. Τέτοιον καιρό δίναν και παίρναν οι διαβουλεύσεις για το μάζεμα της ελιάς. Κουραστική δουλειά. Να στρώνεις πανιά, να ραβδίζεις, να γεμίζεις σακιά και πριν τελειώσουν τη μια ελιά, τρέξε να στρώσεις την επόμενη, να μην χαθεί χρόνος και χασομεράν οι εργάτες. Έχω να κατέβω για ελιές είκοσι πέντε χρόνια, όλο πότε θα φάμε ρωτούσα, με γουρλωκοίταγε ο αδερφός μου γιατί τους καθυστερούσα με παρλαπίπες, τις εργάτριες περισσότερο που αφορμή γύρευαν να μου εξιστορούν ολημερίς. Ο πατέρας μου το χαιρότανε που περιποιούμαστε τόσο τις ελιές και τη σταφίδα, προίκα της μάνα του. Αναδρομή τέλος.
Γλυκό ήταν φέτος το φθινόπωρο, μια χαρούλα τα πήγαμε, φτιάξαμε γλυκό σταφύλι, κυδώνι, τα χρυσάνθεμα ξεφάντωσαν στις γλάστρες, χορτάσαμε λιακάδα και βιταμίνη Βe.
Επίσης χορτάσαμε ψέματα. Χορτάσαμε εκπλήξεις, οβιδιακές μεταμορφώσεις, μεταλλάξεις, κωλοτούμπες και κόλπα μαγικά που βγάζουν από το ψηλό καπέλο λαγούς, κάνουν το φύκι μεταξωτή κορδέλα, την βούρτσα δεν θα πω τι την κάνουν και τα όνειρα… ληγμένα. Από την άλλη η τρόικα που την λέμε τώρα Θεσμοί, αξιώνει να κοπούν τα προνόμια των συνδικαλιστών για να με πικράνει με υψηλήν πίκραν που λέει και ο Μάτεσις στην “Μητέρα του σκύλου”, πλην φευ! Αυτά όλα θα τα νομοθετήσει η αριστερή κυβέρνηση για να γελάσει μια στάλα το χειλάκι μας το πικραμένο μέσα στον μήνα που μας επιφυλάσσει ΕΝΦΙΑ, δόση εφορίας και τέλη κυκλοφορίας.
Κάποιοι πάλι εδώ ξιφουλκούν για κάποιες επιμέρους επιλογές & παραλείψεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι εξαντλούν όλο τους το μένος με κάτι αστεία να παγώνει ο κώλος σου. Τα “ο Κούλης τούτο και ο Κούλης εκείνο” πάνε κι έρχονται, ούτε η Άντζυ Σαμίου έτσι πια. Αφήστε εκείνα τα αστεία με στόχο τον Άδωνη. Ναι, ξέρω. Εσείς θα ξαναπείτε για την Simens, θα πείτε δεν μπορεί η Φώφη, θα πείτε όλοι ίδιοι είναι, και μόλις έρθει η ώρα θα ψηφίσετε για βουλευτές τους τελευταίους του χωριού. Τους βλέπουμε στην tv, στις εξέδρες των επισήμων, κυρίως στην tv. Έτσι να δικαιώνονται οι παροιμίες για τις ακαμάτρες και τις ζαβές, για τις πομπές που σουλατσάρουνε στις στράτες, για τα αγγειά που γενήκαν θυμιατά, για τους μούτσους που… αλλά σώνει μέχρις εδώ. Τέλος με αυτά και όποιος διαφωνεί μπορεί να πει την γνώμη του, αλλά θα περικαλέσω χωρίς επιχειρήματα Λαλιωτικής εμπνεύσεως. Α! τον είδατε καβάλα στο γραφείο της προέδρου; Το ροκ του μέλλοντός μας.
Αλλά μπάστα, έφαγα ένα γαλακτομπούρεκο, μην ανακατωθώ μπλιο με προβλέψεις ανάμεικτες με κείνα τα παλιά! Ας περάσουμε στα φλέγοντα και στα ανθρωπινά. Γιορτή σήμερα. Τα Εισόδια της Θεοτόκου. Εκ παραδόσεως γιορτάζουν οι ανύπαντρες Μαρίες και μαζί οι Ένοπλες Δυνάμεις (τι συνδυασμός και τούτος!). Αλλάξαν όμως οι καιροί, να βροχές, να χαλάζι, μπλέξαν οι ανύπαντρες με τις ζωντοχήρες, τις συμβιώνουσες μετά συμφώνου, τις αειπάρθενες, τις μυξοπαρθένες και τις… καραγλεντοκοπημένες.
Ευχόμεθα λοιπόν γενικώς και όπου πέσει. Οι ευχές πάντα πιάνουν τόπο.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.