Και να που συρρικνώθηκες… κι απόμεινες στις τρεις διαστάσεις σου…
Και να που το καλοκαίρι μου γαντζώθηκε στα διάκενα της πιο ανάξιας μνήμης…
Ίσως να φταίει το ξεγέλασμα της πρόσκαιρης δροσιάς…
Ίσως κι η αποστασιομένη παρουσία σου στις ιδρωμένες παραλίες!
Και να που και σήμερα έδυσε ο ηλιάτορας… χωρίς παραπονάκια…
Και να που θα μείνω ανάμεσα σ’ απορημένους τοίχους… και σ’ αδιάφορες άδειες σαγιονάρες…
Ίσως να ιστορούνε τις καταλαγιασμένες μου απορίες… αυτές που μείναν εμπειρίες πια ξενέρωτες!
Ίσως να φταίει που κι εσύ… δεν είσαι πια εσύ… κι ας μην το νοιώθεις!!!
του Λάκη Παλίδη
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.