Στοίβες τα ξύλα στα μεσόγεια, προμήθειες! Στις λαϊκές φασόλια χύμα, ρύζι, φάβα και φακές. Από το χωριό κατεύθασαν τραχανάς και χυλοπίτες. Ααααα, ο καλός ο νοικοκύρης αγοράζει πρώτα βρακί και μετά σκούφο, μόνο το κράτος τα έκανε ανάποδα. Πρωινό Σαββάτου, καιρός κατάλληλος για θάλασσα, μα κρατάω αγκαλιά μια φλυτζάνα και περιμένω το θερμόμετρο. Χυμοί, αντιβιοτικά, αντιπυρετικά και σχόλια αντικυβερνητικά. Ε, φαντάζομαι θα κρατήσει ο καιρός, να την αποχαιρετίσω κι εγώ όπως της πρέπει, τη λατρεμένη μου. Μιας και θα παραμείνω εσώκλειστος, λέω να καταπιαστώ με λογαριασμούς. Απλήρωτους (που περιμένουν κολλημένοι στο ψυγείο) αναμενόμενους και λοιπά εκτοξευόμενα στιλέτα. Επίσης θα καταπιαστώ με την μαγειρική, δεν θέλω άλλες σούπες, νισάφι.
Στο ραδιόφωνο λένε για τις τριβές στον κυβερνητικό συνασπισμό, χεστήκαμε. Στη Θεσσαλονίκη, σου λέει, ετοιμάζουν θριαμβευτική υποδοχή (με ανοιχτές τις παλάμες). Ε, ρε που ‘ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια, τότε που εκστράτευαν οι σοσιαλιστές υπουργοί στη συμπρωτεύουσα με κάτι κουστωδίες αχόρταγες, ανακοίνωναν, σχεδίαζαν, τις νύχτες τα σπάγανε στα μπουζούκια με τη Μαριώ, οι κυρίες τους και οι γραμματείς τους ξεσήκωναν την οδό Τσιμισκή ολόκληρη κι ύστερα υπουργοί και στελέχη ξανασυσκέπτονταν, πηδούσαν αλλοδαπές καλλονές εξ ανατολών στις σουίτες, ξαναγλεντούσαν στον Τερζή, ξαναανακοίνωναν την Εγνατία, το μετρό, την υποθαλάσσια, έδιναν συνεντεύξεις και κατόπιν κατάκοποι επέστρεφαν στην Αθήνα να κλείσουν δουλειές. Δικές τους.
Ναι, ναι, συμφωνώ, δεν ήταν μόνο οι σοσιαληστές, τα ίδια έκαναν και οι άλλοι στα μικρότερα διαστήματα που κυβέρνησαν. Αλλά επειδή ήσαν λιγότερο τετραπέρατοι από τους πασόκους και πιο ντενεκέδες ξεγάνωτοι, τα έκανα πιο ντροπαλά, χωρίς το ταμπεραμέντο των πρώτων διδαξάντων, δεν πρόλαβαν να ξανοιχτούν και να αναδείξουν το ταλέντο τους σε αυτόν τον τομέα. Ε, τους έλειπε ο αέρας της γενιάς του Πολυτεχνείου που ανέλαβε να κυβερνήσει, να ξεπουλήσει και να εξευτελίσει. Μια χώρα και έναν λαό. Τώρα κρύβονται σε χώρους διάφορους, σε άλλα κόμματα, σε Δήμους και Περιφέρειες, σε φορείς συνδικαλιστικούς και περιμένουν την ευκαιρία. Κάποιοι ιδιωτεύουν και χαίρονται τα πλούτη τους. Στην υγειά μας.
Σκεφτείτε να μην είχα και πυρετό…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.