Ναι, την συνάντησε η Μαρινέλλα την Σοφία Βέμπο χθες το βράδυ μπροστά στα έκπληκτα μάτια και αυτιά μας.
Μια Παράσταση-Μάθημα. Αυτή η μαστοριά της στο να επιλέγει συνεργάτες, άλλο πράγμα… Μερικοί από αυτούς με τιμούν με την φιλία τους εδώ, ανταλλάζουμε πότε πότε δυο κουβέντες και χθες ένοιωσα πολύ περήφανος.
Ο Αντώνης Λουδάρος, η Τζένη Μπότση, ο Δημήτρης Γαλάνης, ο Αδάμ Τσαρούχης, η Χριστίνα Αλεξανιάν, ο Πρόδρομος Τοσουνίδης. Υπέροχοι. Ξετύλιξαν μπροστά μας το κουβάρι της καλλιτεχνικής και προσωπικής διαδρομής της Σοφίας Βέμπο, η πολιτική ιστορία του καιρού της, ο κοινωνικός περίγυρος, η καταξίωση, η μεγάλη επιτυχία και κατόπιν η φθορά. Το φλογερό ταμπεραμένο μιας γυναίκας φωτιά, οι αδυναμίες της… Αυτές οι αδυναμίες του καλλιτέχνη, που τον καταδυναστεύουν ακόμα και πάνω στη σκηνή, κάνοντάς τον πότε να σιγοτρέμει σαν τη φλόγα του καντηλιού και πότε να λαμπαδιάζει ολόκληρος και να πάλλεται, να μεταδίδει στο κοινό μια δύναμη συναρπαστική.
Σκεφτόμουν φεύγοντας μέσα στη βροχή, την φράση από τραγούδι του Σαββόπουλου “…και η Βέμπο η θεά”!
Στη σκηνή συναντήθηκαν δυο ιερά τέρατα, δυο εμβληματικές φυσιογνωμίες που σφράγισαν τον χώρο τους, κάθε μια με τον τρόπο της. Που σάρωσαν ανταγωνισμούς και μικρότητες με ένα ταλέντο τεράστιο. Ζωή σαν μυθιστόρημα και μια δύναμη αξιοθαύμαστη να πλημμυρίζουν κι οι δυο τη σκηνή με την παρουσία τους.
Η Μαρινέλλα ευτύχησε σε διάρκεια, κοντά 60 χρόνια καριέρας. Και τι καριέρας!
Και κείνη η φωνή, η άρθρωση, ο τονισμός της κάθε λέξης, η ανάσα-λυγμός μέσα στις φράσεις μόλις τραγούδησε το “Έλα γι’ απόψε κι αύριο φύγε και μη γυρίσεις…” Να επαναλάβω μονάχα το σχόλιο του Κώστα Γιωργουσόπουλου, του θεατράνθρωπου, ότι το λέει σαν να παίζει ένα θεατρικό Μονόπρακτο.
Καλημέρα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.