Προς συμμόρφωσιν υμών
“Με το νου πλουταίνει η κόρη, με τον ύπνο η ακαμάτρα”.
Ασχέτως γένους αυτό, έτσι προειδοποιητικά το εκσφενδονίζω προς συμμόρφωσιν υμών των υπναρούδικων μιας και “Αύριο κλαίνε”, μου έλεγαν παλιά όταν δεν διάβαζα. Αλλά μιας και περί κόρης το πρώτον ο λόγος, ανέσυρα απ’ το σεντούκι το διδακτικόν και αποτρεπτικόν συγχρόνως για να το τελαλίσω δώθε-κείθε, να τσιγκλίσω τα συνεσταλμένα τώρα “Ντράπου-ντράπου η κόρη, βρέθηκε στο τέλος γκαστρωμένη”. Αλλά αρκετά με τα δασκαλίστικα.
Το καλοκαιράκι στα ξελουτρίσματά του, πολύ γλυκό τούτο το μήτε κρύο μήτε ζέστη, όμως σκληρές οι μέρες και τα γενόμενα ανακαλούν άλλες παροιμίες στη μνήμη.
“Τα αγγειά γενήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι”.
Ή εκείνο πάλι το πλέον δολοφονικό:
“Οι μούτσοι που πηδούσαμε γίναν καπεταναίοι”.
Γλυκούτσικος ο καιρός, λέω να τήνε ρίξω μια. Βουτιά. Ε και έναν καφέ εδεκεί που σβήνει απαλά το κύμα στα κρινοδάχτυλά μας. Αύριο ποιός ξέρει τι σκυλιά θα μας τραβήξουν.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.