Περί πρασσόπιτας και όχι μόνον…
Κυριακή της Τυρινής αύριο και η εκκλησιαστικοί κανόνες επιτρέπουν την κατάλυση γαλακτοκομικών. Πώς το λέει εκείνο το σκαμπρόζικο τραγούδι με την Δόμνα Σαμίου; “Πέθανε ο κρέας πέθανε, ψυχομαχάει κι ο τύρος…” Ε, αυτό. Τα υπόλοιπα με το “Μ’νι που παινεύτηκε σε ανατολή και δύση”, έχουν άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής να αναλύσουν.
Τελικά όλα χρήζουν αναλύσεων με όρους ψυχιατρικής, αλλά επίσης χρήζουν περιγραφών. Γιατί η εικόνα είναι που μετράει, που προκαλεί τις εντυπώσεις, που μαρκάρει κάθε τσαχπινιά. Από την πολιτική στάση και συμπεριφορά των στελεχών του Σύριζα που “έκαμε κι η μύγα κώλο”, μέχρι την ομάδα καρναβαλιστών που στο τσακίρ κέφι αναπαριστά το “Πώς το τρίβουν το πιπέρι του διαβόλου οι καλογέροι”. Ντίρλα αυτοί.
Τυρινή, ακολουθεί η Καθαρά Δευτέρα και κατόπιν παίρνουμε την τελική ευθεία για το Πάσχα με τους Χαιρετισμούς και τις λοιπές εσπερινές ακολουθίες της χαρμολύπης.
Το μπαλκόνι μου μοσχοβολά βιολέτα. Αλλά επειδή καταλύονται γαλακτοκομικά σε αφθονία μέχρι και αύριο, σκέφτηκα να βάλω σκούφο, ποδιά και να δημιουργήσω στην κουζίνα. Πρασσόπιτα δικής μου επινοήσεως! Πάρα πολλά υλικά, ένα ταψί να με το συμπάθειο, που όμως δεν δίνω συνταγή, επειδή κάποια παιδάκια κλούβια εντελώς κάνουν εξυπνάδες. Την συνταγή την δίνω κατ’ ιδίαν σε πάντα ενδιαφερόμενο. Όμως τούτο το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα. Η πρασσόπιτά μου είναι ένα κι ένα για να περιποιηθεί φίλους και να αποστομώσει μεμψίμοιρους.
Μα τι είναι αυτά τα νοικοκυρίστικα που λέω μέρα που είναι Θεέ μου Θεέ μου. Όχι, όχι, το αλλάζω. Δεν θα το σερβίρω τόσο επιστημονικά, η αποκριά επιβάλει άλλες διατυπώσεις που τις δικαιολογεί μάλιστα απολύτως. Η πρασσόπιτά μου είναι ταμάμ για να καυλομαχήσουν οι ευέξαπτοι. Να πλαντάξουν οι φθονεροί, να ψάξουν ελάττωμα και να σκάσουν που δεν το βρουν. Να καρδαμώσουν όσοι χάσκει ο κώλος τους να βγει η ψυχή τους. Να ξεπατικώσουν την συνταγή οι φιλομαθείς, να μου πουν φτου σου φτου σου φτου σου παλικάρι μου να δω ποια καριολίτσα πονηρή και τυχερή θα σε διπλαρώσει. Κάποια που θα έχει σπάσει τίποτις γυαλικό στο νεροχύτη και θα το πετάξει βιαστικά, θα είναι πιο διαχυτική, εγώ θα κάνω πως δεν πήρα χαμπάρι, μόνο θα σκεφτώ Άει να μου χαθείς ακαμάτρα που θες και παντρειά. Τέλος όλοι μαζί να κοπανήσουμε τα ποτήρια και να ευχηθούμε διάφορα όπως: Καλή Σαρακοστή. Υγεία-υγεία.
Με έναν πόνο Παναγίτσα μου. Όποιος πει κακό για εμάς τον έχουμε γραμμένον εκεί που είναι η θέσις του (δεν πρόκειται περί ευχής ακριβώς, αλλά περί διευκρινίσεως, με τροποποίηση δική μου επί το πιο κόσμιον για να λέγεται και εκτός αποκριάς). Γεια και χαρά γειτόνισσες εγώ ψωλαρμενίζω. Η χήρα θέλει πάπλωμα κι η παντρεμένη στρώμα, μα η γρια λέει το ναι ακόμα και στο χώμα. Άμα δεν σε πηδήξει ο μάστορας δεν γίνεσαι τεχνίτης, Της στραβής ψωλής οι τρίχες της φταίνε. Τέτοια εποικοδομητικά πολλά. Αυτά και μερσί για την παρέα που μου κρατήσατε στον πρωινό καφέ.
Τα υλικά για την πρασσόπιτα; Αφού είπαμε δεν δίνω συνταγή δημοσίως, τις βλέπω μετά γραμμένες και θέλω να λαιμοπνίξω κάτι κλασομπανιέρες που το διαπράττουν και κορδακίζονται, τα άχρηστα πράματα. Ένα μονάχα θα ειπώ. Χθες σε μια βόλτα στο κέντρο πήρα μυριστικά διάφορα, μαντζούνια και βοτάνια θεραπευτικά και βελτιωτικά γεύσης στο φουλ. Τα τοποθέτησα νοκοκυρεμένα σε γυάλινα βαζάκια με ετικέτες. Κρατάτε μυστικό; Κάτι εξετάσεις αίματος έκανα πρόσφατα και έδειξαν λαμπρά αποτελέσματα, το αποδίδω σε αυτά. Τζίντζερ, κάρδαμο, κουρκουμά, τέτοια πολλά και διάφορα. Επίσης Ύσσωπο! ένα κλαράκι σαν την ρίγανη, γνωστό από αιώνων. “Ραντίεις με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόναν λευκανθήσομαι…”
Άντε βρε. Καλά Κούλουμα. Και προσοχή. Ξέρω ότι το ρέψιμο και το κλάσιμο είναι μια απόλαυση (αυτά τα Καθαροδευτεριάτικα με τα ξίδια και τους ταραμάδες τα φταίνε και μας εκθέτουν), αλλά είναι απόλαυση μοναχική. Δεν φταίει τίποτις ο περίγυρος. Εκτός και αν ακούγονται τόσο δυνατά τα Γαμοτράγουδα, οπότε ελεύθερα. Δώστε!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.