Περί Κουμουτσάκου…
Ναι, θυμάστε αυτά που λέγαμε όλοι μας πάντα για τους κακούς πολιτικούς, τους παρτάκηδες, τους αγράμματους, τους πολιτικάντηδες, τους γελοίους, για τις δικές μας μαλακισμένες επιλογές στην κάλπη και άλλα πικρά. Τα θυμάστε, πιστεύω. Εμείς τα λέγαμε. Εσείς περισσότερα από μένα.
Ε, το αντίθετο από όλα αυτά τα προς αποφυγήν είναι ο κ. Γιώργος Κουμουτσάκος. Είδατε τα όσα λούστηκε σήμερα στο συλλαλητήριο των ποντίων μπροστά στα μάτια διμοιρίας αστυνομικών που δεν… επενέβησαν γιατί φοβήθηκαν μήπως τους αρπάξει από το πέτο η Ζωή, ή τέλος πάντων όσοι την διαδέχτηκαν.
Και μην μου πείτε τα τοπικιστικά σας και τα ιδιαίτερα λεβέντικα της φυλής σας μέσα στην πολυσπερμία του Ελλαδιστάν, μην ακούσω τώρα τα ποντιακά, τα κρητικά, τα μοραΐτικα, τα βλάχικα, τα ρουμελιώτικα, τα νησιωτικά, τα θρακιώτικα. Χεστήκαμε. Μόλις πριν λίγο είδαμε στην tv το πόσο εκτιμήθηκε η προσφορά του Κουμουτσάκου στο Υπουργείο Εξωτερικών για αυτά ακριβώς τα θέματα.
Αλλά αυτό που με κάνει να απορώ είναι γιατί δεν συμβαίνουν αυτά σε βάρος πολιτικών που προκαλούν με την ζωή, με την συμπεριφορά και με τα λεγόμενά τους. Μα στον Κουμουτσάκο; Μπράβο λεβεντομαλάκες, πετύχατε τον… διεφθαρμένο, τον προκλητικό, τον αμόρφωτο, τον ανίκανο. Τόσοι γελοίοι γύρω ρε. Τόσα σούργελα. Κι εσείς βρήκατε να γρονθοκοπίσετε τον αξιοπρεπέστερο. Άει στα διάλα, χαμένα κορμιά.
Τέτοιες συμπεριφορές τις εκτρέφει ο γνωστός χώρος που του λόγου σας στηλιτεύετε κάθε τρεις και λίγο, αλλά και… η κυβερνώσα αριστερά. Ναι, τα εκτρέφει γιατί τα υποκινούσε μέχρι πρότινος και αγανακτήστε μαζί μου όσο θέλετε.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.