Ουκ επ’ άρτω μόνον…
Είπα να το ρίξω έξω απόψε, να μεγαλουργήσω στην κουζίνα, αλλά σκέφτηκα τις εντερικές ενοχλήσεις που ενέσκηψαν προσφάτως. Οπότε… κοτόπουλο ψητό και πολύ μου πάει. Αλλά μόνο γι απόψε, αύριο νηστεία.
Πρωτάγιαση, παραμονή των Θεοφανείων. Στην εξωτική Αγουλινίτσα ρίχναμε τον Σταυρό στην θάλασσα και οι βουτηχτές καραδοκούσαν σε ετοιμότητα πάνω σε βάρκα. Με τον πρώτο αγιασμό, παίρνουν δρόμο τα παγανά, οι καλικάτζαροι, άρον-άρον φεύγουν από τη γη στο άκουσμα του “Εν Ιορδάνη…”. Κατεβαίνουν πάλι στο λαγούμι τους όλο άναρθρες κραυγές και γκριμάτσες, να πριονίζουν ολοχρονίς το μεγάλο δέντρο που με τα κλαδιά του στηρίζει τον κόσμο…
Τέτοια διάβαζα μικρός κι έτσι έγινα παραμυθάς. Μόνο που δεν σας τα λέω όλα. Κρατάω κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα. Τα περισσότερα (και τα καλύτερα) τα φυλάω κλεισμένα ερμητικά σ’ ένα σφραγισμένο συρτάρι. Του μυαλού και της καρδιάς.
Ελάτε, ελάτε, ας τα αφήσουμε αυτά. Ετοιμαστείτε για την βουτιά την Παρασκευή στον αγιασμό των υδάτων! Πάρτε μπουρνούζι μαζί, σούρνεται χιονιάς. Επίσης σούρνεται αριστερή φοροκαταιγίδα, αλλά μέρες που είναι ας μην πικραθούμε. Θα πικραθούμε συντόμως με υψηλήν πίκραν ούτως ή αλλέως, μην το αναμασάμε και εδώ. Για τα παγανά που μας κυβερνούν; Ε, αφήστε τώρα… τα έχουμε πει.
Απασχολείστε το μυαλό σας με άλλα συναρπαστικά. Όπως τα γκαστρολογήματα της καλής του Τζωρτζ Κλούνεϊ, την παράσταση της ορκωμοσίας του νέου Πλανητάρχη, τις νέες δηλώσεις του κ. Πολάκη, τέτοια. Α, να σας πω και το άλλο. Ναι, θα την απολαύσω την Μαρινέλλα στον καθρέφτη του ΠΑΛΛΑΣ, παρέα με τον Ζαχαράτο, “ουκ επ’ άρτω μόνον…”
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.