Μέσα στο κέφι το τρελό, είπα να σιδερώσω! Τι να κάνεις, ωραία περνάμε τα ελεύθερα παιδιά χωρίς γκρίνια και σκοτούρες, αλλά έχει κι αυτό το αντίτιμό του. Έστησα την σιδερώστρα ωραία-ωραία και ξεκίνησα χαρωπά. Τι μου ήρθε να βάλω ραδιόφωνο, σε σταθμό μάλιστα που παίζει πολιτικές εκπομπές αποκλειστικά με κάτι ψιλές από μουσική; Μονομιάς πάει το κέφι το τρελό που μου έφερε το σιδέρωμα, πάει κι η όποια ευδιαθεσία μου προκάλεσε το μεσημεριανό φαγητό, αμπελοφάσουλα με χάντρες, ψωμί ζυμωτό, τυρί και κάτι φέτες γαλοπούλα καπνιστή…
Απολύσεις, περικοπές επιδομάτων, μισθών, δώρων, δηλώσεις των τριών συγκυβερνητών καμπαλέρος, κάτι βουλευτές επαρχίας ντριτσινάνε τάχα αντιστεκόμενοι (οι της πρωτευούσης είναι πιο συγκαταβατικοί), το αντίπαλο δέος δεν ξεστόμισε κάτι που να αφήνει περιθώριο ελπίδας, ξέρετε, τα γνωστά. Αφήστε τα. Δεν θα σας πω για τους λογαριασμούς που πλήρωσα το πρωί μαζεμένους, ούτε το τι μου έμεινε να βγει ο μήνας. Πρώτη μου αντίδραση ήταν να σκαρφαλώσω σε ένα σκαμπώ να αναμετρήσω τα βάζα και τα σακούλια, τα ζυμαρικά και τα όσπρια που έχω απόθεμα για το χειμώνα.
Φίλοι εδώ δέρνονται με θέματα άλλα γενικότερα, φλέγοντα κι εκείνα δεν τα υποτιμώ, αυτά που συμβαίνουν στο περιθώριο της πολιτικής και τα ξέρετε. Με μαλώνουν που δεν συμμετέχω. Όμως δεν περισσεύει κουράγιο για τέτοιες δηλώσεις κι εξορκισμούς, πέφτει το σπίτι μας και μας πλακώνει καλά μου, σε λίγο δεν θα έχουμε για τους λογαριασμούς, εμείς δηλαδή που δεν διαθέτουμε επιπλέον πόρους πλην της δουλίτσας μας, άλλοι βλέπω μπορούν ακόμα να ζουν άνετα, να ξενυχτούν και να τρέχουν στα θεάματα έχοντας εξασφαλίσει τον άρτο. Αδυνατώ να καταλάβω πώς τα καταφέρνουν.
Και για να μην τρελαθώ θα επιστρέψω στα καθημερινά μου. Το κακό είναι ότι στο σιδέρωμα ξεκινάω από τα εύκολα, να χαμηλώσει το βουνό. Κι έτσι έμειναν τώρα όλο πουκάμισα… Αααααα, θα τα αφήσω γι αύριο. Θα βγω στη βεράντα, θα σηκώσω την τέντα να αναμετρήσω τα αστέρια, θα ψάξω για τη μεγάλη άρκτο, όπως έκανα παιδί. Κι ας μου έλεγαν ότι δεν πρέπει γιατί βγάζεις μυρμηγκιές στα δάχτυλα. Μπορεί κάποιο αστέρι να πέσει όσο θα κοιτάζω τον ουρανό και τούτη τη φορά να προλάβω…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.