Ο Σεπτέμβρης και οι εραστές της θαλάσσης
Τον Σεπτέμβρη δεν τον αγάπησα ποτέ, όσο κι αν τον γλυκοτραγουδούσε κάποτε ο Τόνι Πινέλι από κάτι δίσκους βινυλίου φθαρμένους λόγω χρήσης υπερβολικής. Τι; Την πάτησα; Μαρτύρησα ηλικία; Ε, σιγά το μυστικό. Ναι, ακούγαμε κάτι τέτοια σαχλά κι εμείς στην πρώτη νεότητα.
Δεν τον αγάπησα, σας έλεγα, τον Σεπτέμβρη. Για πολλούς λόγους και ευκόλως εννοουμένους. Σχολεία, πρωτοβρόχια, αργότερα τέρμα οι άδειες, φουλ δουλειά, μελαγχολία, κλαψομουνίαση για τα οικονομικά, για τα προσωπικά, ληγμένοι λογαριασμοί στο ψυγείο κολλημένοι, γκρίνια γενικώς. Ένα καλό όμως το έχει. Τρώμε ελεύθερα. Σαβουριάζουμε τον άμπακα. Δεν σκιαζόμαστε τα μάτια τα εξεταστικά στην παραλία.
Σήμερα έχει μια συννεφιά, ένα μουρτζούφλιασμα του καιρού. Όμως εμείς τα εργαζόμενα Κυριακές έχουμε και μια καθημερινούλα ρεπό (που είναι και το καλύτερο). Οπότε… θα εκδράμω. Ότι σκατά καιρό και να έχει, ο καφές στην παραλία είναι μαγεία, τώρα μάλιστα που μείναμε εμείς και μεις, οι ερασταί της θαλάσσης. Άσε που το κύμα σβήνει απαλά στα κρινοδάχτυλά σου. Θα ετοιμάσω τσάντα θαλάσσης, αντιηλιακά δεν χρειάζονται και θα δραπετεύσω.
Σιγά μην μείνω σπίτι, να ακούω ειδήσεις και να συγχύζομαι. Τα ξέρω. Οι εκ των πρωταγωνιστών άλλοτε του σκανδάλου Κοσκωτά, κ. Μαντζουράνης και Ρουμελιώτης και της αλήστου μνήμης εποχής Κουτσόγιωργα, ξαναπρωταγωνιστούν στον δημόσιο βίο. Το ηθικόν πλεονέκτημα της εποχής εκείνης, είπε να το αξιοποιήσει η για πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά. Τον ίδιον τον Κοσκωτά γιατί δεν αξιοποιούν απορώ. Πώς αφήνουν τέτοια εμπειρία και τεχνογνωσία να πηγαίνει χαμένη…
Γι’ αυτό σας λέω. Θα τσαλαβουτήξω στα ρηχά και θα ρομαντζάρω, χώρια που έχω κι έναν τίτλο να αναζητήσω. Χαιρετίσω έτσι προσκοπικά και αναχωρώ.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.