“Ο γάτος κι αν αλευρωθεί, ο ποντικός τον ξέρει”.
Υποψήφιοι Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες και κυρίως οι της κουστωδίας των, υποψήφιοι Αντι- και σκέτοι Δημοτικοί, Περιφερειακοί Σύμβουλοι, μασκαρεύονται σε γλυκούτσικες και πολύ κοινωνικές φυσιογνωμίες που θα μας πονέσουν, θα μας γνοιαστούν και θα μας φροντίσουν. Δεν λείπουν από πανηγύρι και μνημόσυνο. Όπου γάμος και χαρά η Κοντύλω πρώτη. Με κείνη τη μπαρμπούτα στη μούρη, ξέρετε, την πολύ γλυκειά και την πολύ γνοιαστικιά για μας τους κατατρεγμένους αλλά και για την πόλη την άμοιρη που θέλει στοργή και προδέρμ, έτσι καθώς κατάντησε ξεδοντιάρα γεροντοκόρη που γαμπρός δεν την ορέχτηκε. Οι παλιοί υποψήφιοι έχουν κάτι ανάγκες ακόμα σε καταθέσεις, κότερα και ελλείψεις στον περιβάλλοντα χώρο της παραθαλασσίας επαύλεως, οι δε καινούργιοι θέλουν κι αυτοί να κάνουν την μπάζα τους. Βρε ουστ!
Θα μου πείτε και τι θα γίνει, κάποιοι πρέπει να κουμαντάρουν Δήμους και Περιφέρειες. Αδυνατώ να απαντήσω. Ας αυξηθούν οι εισαγγελείς που θα παρακολουθούν κάθε απόφαση, οι άνθρωποι του κ. Ρακιντζή που θα μετρούν τις δαπάνες, δεν ξέρω… Και τέλος πάντων, όσους κουτσοεκλεγούν ελλείψει καλυτέρων, ας μην τους καμαρώνουμε στις εξέδρες σε κάθε παρέλαση ως υποδειγματικούς πολίτες που τους πρέπει τιμή. Άλλα τους πρέπουν. Στην καλύτερη, η υποψιασμένη ματιά μας.
Επειδή το φαινόμενο επαρχιακού πολιτευάμενου που δεν ευνοήθηκε το περιβάλλον του ποικιλοτρόπως, που δεν έκανε δουλίτσες του και που δεν βούτηξε βαθειά το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι, ακόμα ερευνάται από εξειδικευμένους επιστήμονες θεωρούμενον από σπανιότατον έως παντελώς ανύπαρκτον.
Της Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα, μεγάλη γιορτή. Και νηστεία. Σαν σήμερα, ξημέρωμα πριν 6 χρόνια, έφυγε ο πατέρας μου. Και σαν σήμερα πριν 60 χρόνια είχε χειροτονηθεί επίσης.
Λέω να ασχοληθώ με την κηπουρική τελικά. Στις μεγάλες γλάστρες, για να μην είναι γυμνό το χώμα, βάζω νεραγκούλες, πανσέδες, κάτι άλλα που δεν θυμάμαι τώρα τα ονόματα. Όλα με λουλούδι κατακόκκινο. Κλάδεψα και τις λεμονογαρδένιες, να δω την προκοπή τους γιατί με έχουν ψιλοαπογοητεύσει του λόγου τους, οι πρώην νυφούλες και νυν γκοντζόλες (άλλος νεολογισμός και τούτος). Πριν μήνες είχα χώσει στη ζαρντινιέρα βολβούς που ξέχασα τι έγραφαν στις οδηγίες. Και χθες ξαφνικά είδα ξεπεταγμένα κάτι ολόδροσα ψηλά βλαστάρια που στην κορυφή είχαν ένα πανέμορφο μεγάλο λουλούδι σαν πανεράκι, όπως της μανόλιας, αλλά μπλε-μωβ με κίτρινο μίσχο. Κούκλα. Αφού πίνω τον καφέ μου απέναντι να τα χαζεύω.
Γαρίδες και μύδια ξεπαγώνω, δεν ξέρω ακόμα πως θα τα φτιάξω. Λέω ένα σαγανάκι με πιπεριές. Σκέφτεστε κάτι καλύτερο;
Για τους υποψηφίους, μην σκάτε. Χαρίστε τους την δυσπιστία σας, συχνά και την περιφρόνησή σας. Έχετέ τους στο κλάσιμο (συγγνώμη κιόλας) και πολύ τους είναι. Αυτό το “γάτος γαμεί, γάτος σκούζει” ίσχυε παλιά. Τώρα οι όροι αναποδογυρίστηκαν. Αφού σου λέει στο μέλλον στα νεκροταφεία θα αναγράφουν σε σταυρούς και σε πλάκες. “Τάδε, τάδε, ετών τόσο. Έζησε βίον ηθικόν και έντιμον. Πλην επί δυο τετραετίες χρημάτισεν Αντιδήμαρχος”.
Κάνετε δουλειά σας, ξέρετε σεις. Καλημέρα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.