Να προετοιμαστώ για την Άνοιξη τελικά, ή να ζωστώ τα φυσεκλίκια! Ιδού η απορία. Να κατεβάσω, μου λένε, σιγά-σιγά τα θαλασσινά απ το πατάρι, είναι που έχω κι αυτή την ροπή να “επιμηκύνω” το καλοκαίρι, με πείθουν προς στιγμήν κι ύστερα με τραβάει πίσω η αλήθεια, που είναι ωμή και σκληρή. Βαρίδι. Πόλεμος, σου λέει. Να βάλω τέρμα στο στερεοφωνικό εκείνον τον θούριο του Καραϊσκάκη που έγραψε ο Νίκος Καλογερόπουλος, να ζωστώ τα φυσεκλίκια και να ξαμολυθώ. Είναι που βλέπω μπροστά μου κι εκείνους που ξέρω ότι τα πήραν χοντρά κάτι χρόνια και τώρα μου κουνούν το δάχτυλο. Θα τους έλεγα πού να το βάλουν, αλλά το βρίσκω εξαιρετικά λεπτό για τιμωρία. Κι ύστερα είναι η κατάθλιψη που διακρίνω στις κουβέντες με φίλους, που βλέπω στα μάτια των ανθρώπων γύρω, αλλά και στον καθρέφτη μου. Τι σκατά θα ρίξω στην κάλπη! Πρώτη χρονιά που δεν ετοιμάζομαι για το Πάσχα, ούτε ψυχολογικά. Πρέπει να πάω στο χωριό για τη μάνα μου, να την παραμυθιάσω πως όλα είναι καλά, να περπατήσω σε χωματόδρομους, να φυτέψω μια ροδιά, ένα αβοκάντο και μια μουσμουλιά, να λιαστώ, να κουβεντιάσω με φίλους, να πιω καφέ στη θάλασσα. Τέτοια σκέφτομαι προσπαθώντας να βρω διεξόδους και παρακαλώ να είναι ο καιρός γλυκός, ας γλυκάνει και κάτι σε τούτον τον τόπο. Κι ύστερα σκέφτομαι τον Γιάννη που έφυγε ένα πρωινό του Μάρτη ντυμένος γαμπρός, στα 30 του, εικόνες και καταστάσεις που δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς, πώς να τακτοποιήσεις στο μυαλό σου… Κάποιοι φίλοι εδώ γράφουν ποιήματα, ίσως να είναι λυτρωτικό. Άλλοι πάλι σε καλούνε σε αγώνες εκλογικούς και σε μελαγχολούν περισσότερο γιατί αναμετράς την ματαιότητα των πραγμάτων… Ξαφνικά σκέφτηκα πόσο σημαντικό είναι να περπατήσεις μόνος στην ανοιξιάτικη λιακάδα, να ανασάνεις το νωπό χώμα. Α, ξέχασα να σας πω ότι τα θαλασσινά δεν τα ανεβάζω ποτέ στο πατάρι. Τα φυλάω σε κάτι μεγάλα πλουμιστά καλαμένια τάπερ κάτω από το κρεββάτι μου, όπως μου έβαζε η μάνα μου παλιά κάτω από το προσκεφάλι το βιβλίο του διαγωνίσματος μαζί με ένα εικονισματάκι.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.