Τί να πούμε τι, τί να τραγουδήσουμε! Μουντός καιρός, αν και ζέστη σχετικά. Ένας φίλος στη Σίφνο θα πάει σε λίγο για μπάνιο και για καφέ δίπλα στο κύμα. Εμείς βολοδέρνουμε στο εξωτικό κέντρο των Αθηνών, κηπουρική, μαγειρική, τέτοια πρωτότυπα. Α, το επόμενο Σαββατοκύριακο δεν θα κρατηθώ άλλο, θα εκδράμω (μέχρι τα μεσόγεια, αλλά το λέμε έτσι για να κάνει μεγαλοπρεπές). Ο Γιάννης Καλαμίτσης διάβασε πριν λίγο στο ραδιόφωνο το χθεσινό μας κειμενάκι εδώ, ναι αυτό για το πασόκ που βολοδέρνεται με τις αμαρτίες του. Θα καταπιαστώ με τις μεταφυτεύσεις σήμερα. Έχω φέρει από το χωριό δυο τρεις παραφυάδες ιβίσκου μωβ (σαν το σκοτάδι που περιβάλλει τα όνειρα), τον έχει φυτέψει στην αυλή μας ο πατέρας μου, δέντρο μεγάλο πια με ανθοφορία εντυπωσιακή. Τούτες τις παραφυάδες τώρα που γκαρδάμωσαν λιγάκι λέω να τις βάλω στην γλάστρα που ορφάνεψε μετά την απώλεια της αχάριστης Μανώλιας. Σκέφτομαι να παραχώσω 2-3 μαζί. Δεν είναι ιβίσκος-θάμνος, παρά θα γίνει δεντράκι. Με το κλάδεμα, αφού ξεπεταχτεί μια στάλα, το φέρνεις στα μέτρα σου. Θα το βάλω και βλέπουμε. Ε, με κάτι τέτοια καταγίνομαι στις δύσκολες περιόδους, πρέπει να κρατάμε το μυαλό στη θέση του. Ας έχουμε μιά ικανοποίηση και μεις. Έστω κι αν αυτή περιορίζεται στο να βλέπεις το κλαράκι να ξεπετιέται, να φουντώνει και να ανθίζει.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.