Πείτε προσευχές, πείτε παροιμίες, πείτε ξόρκια. Κάπου να ακουμπήσει ο κόσμος, ένα κλαράκι να πιαστεί, να ζεστάνει την καρδιά του η ελπίδα. Ο καιρός βέβαια είναι για πιο γλυκές σκέψεις και χουχουλιάσματα. Αλλά… με τι καρδιά να σ’ αποχαιρετίσω, με τι καρδιά τραγούδι να σου πω! Μισθέ μου εσύ μικρομεσαίε και δεκαπενθήμερό μου γλυκό, που πέταξες, πού πήγες πού μ’ αφήνεις, χωρίς πουλάκι το κλουβί χωρίς νερό οι κρίνοι! Κι αυτά τα σενάρια πάλι περί ενιαίου, πού το χειροπιαστό και πού η υπερβολή; Πότε θα σταθεροποιηθεί το αποτέτοιο, να ξέρουμε αν θα φάμε ψάρι, αν θα γλύψουμε κόκαλο σκέτο, ή αν θα μας χάψει ο καρχαρίας τελικά;
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.