Μύρισε ο κόσμος γιασεμί
Αι γεννεαί αι πάσαι, εποχούμεναι, ανά τας εθνικάς οδούς και τας ατραπούς της υπαίθρου χώρας, αφήνουν τα τηλεκοντρόλ και τρέχουν στα πουρνάρια παρά τα νάζια του καιρού, που φέτος μας τσάκισε. Έαρ το γλυκύ, φουσκοδεντριές.
Δεν ξέρω ποιος χτενίζεται, ο κ. Βαρουφάκης πάντως περιόρισε μια ιδέα τις συνεντεύξεις, ο ΕΝΦΙΑ παραμένει να μας θυμίζει τις μέρες που ξιφουλκούσαμε εναντίον πάντων και πασών, ο κ. Σαμαράς ναι θα την κάνει ΠΟΛ.ΑΝ. την Ν.Δ., μην ανησυχείτε, η Ζωή από την άλλη τσούγκρισε πρώιμα τα κόκκινα αυγά κερδίζοντας τους πάντες, τα τηλεπαράθυρα βρήκανε μαλλιά να ξάνουν.
Η άνοιξη φέτος μισοκρύβεται όλο πείσματα. Μύρισε ο κόσμος γιασεμί, λιβάνι και βιολέτα. Το αεράκι του Επιταφίου θα φέρει γλυκιά ανατριχίλα και στις καρδιές την απαντοχή. Μέρες κατανυκτικές μα κι απέραντα ερωτικές. Των φανών, των λαμπάδων, μα και του όξους μετά χολής μεμειγμένο. Των κλάδων φοίνικος, του φραγγελίου και της λόγχης. Των Ωσαννά και του Σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν. Των υμνωδών, των ακολουθιών –μα και των ανακολουθιών– των λιβανωτών και του προσκυνήματος των Παθών.
Πλην για των παθών μας τον τάραχον ουδείς ανησυχεί και ουδείς πτοείται. Η δε παμφάγος εφορία ουκ ηβουλήθη συνιέναι.
Μέρες της δοξολογίας και της ταπείνωσης, των μωρών παρθένων και των ιδιοτελών κολάκων, του Γολγοθά και του θριάμβου της ζωής, των πραιτωριανών και των μυροφόρων. Δυο χιλιάδες χρόνια μετά, άλλαξε μόνο το ντιζάϊν, κομματάκι στο πιο μοντέρνο. Εξελέξατο ο Κύριος τα μωρά του κόσμου, ίνα τους σοφούς κατακρίνει. Και τα πετεινά του ουρανού εξελέξατο, ίνα τους υψηπετείς ταπεινώσει.
Νεόκοποι αξιωματούχοι, ανέμελοι, αλλάζουν χρώμα στο μαλλί και στα κανάλια τρέχουν, να αναλύσουν το τίποτα, να σκίσουν τρίχες κατσαρές, να τετραγωνίσουν κύκλους κενούς περιεχομένου. Όπου γάμος και χαρά, πανηγύρια και μνημόσυνα, επίσης, συνήθειες δεκαετιών δεν απαλείφονται με μια εκλογή αριστερούτσικης κυβέρνησης. Πάρτε διαβόλοι βάγια. Τα αποτελεσματικότερα σύνεργα αργότερα. Κάτι γνώριμοι από παλιά, αναθάρρησαν και ακονίζουν μαχαίρια. Μα η ιστορία με το δάχτυλο προτεταμένο στέκετ’ εκεί, καρφί στη μνήμη, τους κόβει τη φόρα, αλλά πληγώνει ακόμα και τα όνειρα.
Αει σιχτίρ, δεν τα μπορώ τα συγκινητικά. Γι’ αυτό φάτε, πιέστε, την Άρτα φοβερίστε, όλα εδώ θα μείνουν. Με όσους δεν υπολήπτεστε, τσουγκρίστε μόνο το κόκκινο αυγό, μην πάρετε καμμιά σύγχυση πασχαλιάτικα. Των Βαΐων χωρίς μπακαλιάρο σκορδαλιά δεν λέει. Σαν μαγειρίτσα χωρίς άνηθο, σαν τηλεοπτικό παράθυρο χωρίς Άδωνη. Κουλουράκια και κουραμπιέδες απαραίτητα. Η ταραμοσαλάτα γίνεται με πατάτα, αλλά και με ψωμί. Αρακάς και αγκινάρες την Μ. Πέμπτη. Εν κατακλείδι: Η κόκκινη μπογιά στη βαφή των αυγών, για τα μάτια του κόσμου. Μερικοί τα καταφέρνουν με δραστικότερα μέσα.
Οι «Αθηναίοι» που θα εκδράμουμε ανυποψίαστοι σε ακρογιάλια, κάμπους κι άσπαρτα ψηλά βουνά, το νου μας.
Το Μ. Σάββατο πρωί στο Ανάστα ο Θεός, σπάστε το πήλινο λαγήνι στην πομπή των Ιουδαίων. Και σε κανένα κεφάλι να το σπάσετε, πάλι καλό μου ακούγεται. Ανήμερα τη Λαμπρή ανταλλάξτε ευχές, σχέδια αισιόδοξα, όνειρα και φιλιά. Να μου περάσετε καλά.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.