Μύρισε ο κόσμος γιασεμί, λιβάνι και βιολέτα. Το αεράκι του Επιταφίου θα φέρει γλυκειά ανατριχίλα και στις καρδιές την απαντοχή. Μέρες κατανυκτικές μα κι απέραντα ερωτικές. Των φανών, των λαμπάδων, μα και του όξους μετά χολής μεμειγμένο. Των κλάδων φοίνικος, αλλά και του φραγγελίου και της λόγχης. Των Ωσαννά και του Σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν. Των υμνωδών, των ακολουθιών –μα και των ανακολουθιών– των λιβανωτών και του προσκυνήματος των Παθών. Πλην για των παθών μας τον τάραχον ουδείς ανησυχεί και ουδείς πτοείται. Μέρες της δοξολογίας και της ταπείνωσης, των μωρών παρθένων και των ιδιοτελών κολάκων, του Γολγοθά και του θριάμβου της ζωής, των πραιτωριανών και των μυροφόρων. Δυο χιλιάδες χρόνια μετά, άλλαξε μόνο το ντιζάϊν, κομματάκι στο πιο μοντέρνο. Εξελέξατο ο Κύριος τα μωρά του κόσμου, ίνα τους σοφούς κατακρίνει. Και τα πετεινά του ουρανού εξελέξατο, ίνα τους υψηπετείς ταπεινώσει. Εν κατακλείδι: Η κόκκινη μπογιά στη βαφή των αυγών, για τα μάτια του κόσμου. Μερικοί τα καταφέρνουν με δραστικότερα μέσα… Ναι, αυτούς εννοώ. Που αφού ρήμαξαν το μέλλον και τα όνειρα ενός λαού ολόκληρου, τώρα έχουν το θράσσος να ξαναβγαίνουν στο γυαλί και να μας κλείνουν το μάτι. Γι αυτό περιποιηθείτε τους κατάλληλα στην κάλπη. Ο γάτος κι αν αλευρωθεί, ο ποντικός τον ξέρει!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.