Α, ωραιότατα. Μια εβδομάδα πριν την ώρα της κρίσεως! Μεταξύ μας, δεν έχω στους Έλληνες και πολύ εμπιστοσύνη, θα την ξανακάνουν την μαλακία. Αλλά μετά όποιον γκρινιάζει για τα όσα συμβαίνουν και για το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, αν ξέρω ότι μαγάρισε το κουλό του, θα τον παίρνω από τα μούτρα. Ε, δεν την αντέχω την πολύ την κουταμάρα.
Ζέστη σήμερα, καλοκαίρι. Δεν έχει παραλία, φιλοξενώ την μαμά, τι να κάμω… Θα φτιάξουμε μοσχάρι κοκκινιστό με την tv να παίζει λειτουργία στη διαπασών, λόγω προβλημάτων ακοής. Έχει καλεσμένη την ανιψιά της, να αποτραβηχτώ κι εγώ μια στάλα. Ε, θα κάμω και λιγάκι κηπουρική, στις μεγάλες γλάστρες με τα κάπως ψηλολαίμικα φυτά, για να μην είναι γυμνή η βάση τους φυτεύω πετούνιες κόκκινες σε ποικιλία αποχρώσεων. Κόκκινο της φωτιάς, κόκκινο της Λαμπρής, κόκκινο σκοτωμένο, κόκκινο κρεμεζί, χοντρομπορδοροδοκόκκινο, κόκκινο της πουτάνας! Ποικιλιότητα κοκκίνου, αλλά μέχρις εκεί. Εξαντλούμε τις αποχρώσεις κοκκίνου στα λελουδικά.
Μέχρι στιγμής, την Κυριακή της κρίσεως δεν ξέρω. Εξαρτάται από την παρόρμηση της στιγμής κι από το πόσο θα θελήσω να τιμωρήσω κάτι ντενεκέδες ξεγάνωτους που ξεστομίζουν αυτές τις μέρες ό,τι μωρία μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. Τιμωρία απαλή, τιμωρία σκληρούτσικη, τιμωρία φτύσιμο στη μούρη, τιμωρία-βιασμός… Είναι μεγάλη η οργή ούτως η άλλέως. Αν κι ο καιρός επιδεινωθεί εκείνες τις μέρες και δεν επιτρέψει την κολύμπιση, αααααααα μαύρο φίδι κολοβό…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.