Ζέστη σήμερα, μπήκε οριστικά το καλοκαίρι, καιρός να κρυφτούν τα χειμωνιάτικα, σκέφτηκα, όπως σε καιρούς πολύ πιο δύσκολους από τον σημερινό, που οι μόδες άλλαζαν αργά και σπάνια υπήρχε η δυνατότητα κάτι να χαριστεί ή και να πεταχτεί, το πιθανότερο ήταν η «μεταποίηση». Άρχισα λοιπόν να κρύβω μάλλινα, ζακέτες, παλτά και να το πάλι στην καλύτερη θέση της ντουλάπας, το αγαπημένο μου το φόρεμα. Που γι’ αυτό έγραψα κάτι πριν από λίγα χρόνια στο ημερολόγιο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και λέω τώρα να το μοιραστώ μαζί σας. Τίτλος του:
Ένα πολύτιμο φόρεμα
Το ύφασμά του δε φαίνεται ακριβό. Ένα μάλλινο φόρεμα είναι, το σχέδιό του απλό, μ’ ένα κέντημα στη λαιμόκοψη να σπάει χαρούμενα το σκούρο του χρώμα. Άλλο στολίδι δεν έχει κανένα, μόνο το άρωμά του, ένα άρωμα ξεχωριστό που δε σβήνει, δεν εξατμίζεται.
Ανοίγω την ντουλάπα και το αγκαλιάζω σφιχτά όταν έρχονται στενοχώριες. Του χαμογελάω και το χαϊδεύω απαλά, όταν φτάνουν χαρές. Μου κρατάει συντροφιά τις ώρες της μοναξιάς, με παρηγορεί τις ώρες της θλίψης. Κι είμαι σίγουρη πως κρυφοχαίρεται όταν όλα πάνε καλά.
Δε φαίνεται ακριβό. Στολίδια δεν έχει. Κι όμως μου είναι πολύτιμο. Είναι το τελευταίο φουστάνι της μάνας μου.
της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
Η Λότη Πέτροβις-Ανδρουτσοπούλου είναι συγγραφέας. Δείτε την επίσημη ιστοσελίδα της, κάνοντας κλικ εδώ!
Δείτε τα βιβλία της συγγραφέως που έχουμε παρουσιάσει στη Ματιά, κάνοντας κλικ εδώ!