Είπαμε, προώρισται να ζήσει και να τιμωρήσει! Η έρημη πατρίδα, ο τόπος, τούτα δω τα μάρμαρα! Πλην περί τιμωρίας λόγος δεν γίνεται. Φαίνεται πως ο διασυρμός, η κατάντια, αυτό που τα παιδιά λιποθυμούν νηστικά στα σχολεία, προκλήθηκαν από τους καιρούς, από δυνάμεις υπόγειες, ανεξήγητες. Δεν τα προκάλεσαν κάποιοι με ονοματεπώνυμο που τώρα ζούνε βίον ανθόσπαρτον! Αυτοί λούστηκαν στην πηγή της Αμυμώνης & επέστρεψαν άμεμπτοι στην κοινωνία. Όπως η θεά Ήρα που μετά από κάθε λούσιμο εκεί αποκτούσε ξανά την παρθενίαν.
Κι εμείς Σαββατόβραδο διασκεδάζουμε πλέκοντας τα δάχτυλα, επειδή κάποιοι σκέφτηκαν να λύσουν το πρόβλημα σε βάρος του εύκολου στόχου.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.