Καταχείμωνο. Καιρός για… Σούπα
“Κάνει κρύο, κάνει τσίφι για το δόλιο το κοτσύφι”.
Στην tv ο πρωθυπουργός διαβάζει τις προγραμματικές δηλώσεις, δύσκολες μέρες, παγωνιά. Ακούω για περιστολές κρατικών δαπανών, για κυνήγι φοροδιαφυγής, για καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, για φραγή σε περικοπές μισθών-συντάξεων και χαίρομαι. Λέτε; Άκουσα και κάτι αναμασημένες παπαριές, αλλά τις παραβλέπω. Οι συνήθεις γαρνιτούρες, τα κατά συνθήκην. Αλλά πάλι, κάθε φορά στις προγραμματικές δηλώσεις ωραία τα ακούγαμε. Αφήστε, αν δεν δω το ποτάμι δεν ξεβρακώνομαι. Αλλά πάλι λέτε;
Και κείνοι οι ντενεκέδες οι προηγούμενοι γιατί δεν πουλούσανε τις τεθωρακισμένες μερσεντές; Τόσο της ανάγκης ήσαν; Όσο κι αν ξυνίζουν τις μουτσούνες δεν τους λυπάμαι. Άβυσσος η ψυχή.
Είπαμε, τις ξελίγωσε τις γυναίκες ο κ. Βαρουφάκης με το στυλ του το ανυπέρβλητο, η πρόεδρος δεν ξανάβαλε εκείνο το εκτυφλωτικό συνολάκι της ορκωμοσίας, οι βουλευτές του Ποταμιού αυτοφωτογραφίζονται στα έδρανα για να ανεβάσουν φωτό στο φέις μπουκ, να μας σαρώσουν στα λάικ εμάς τους απέξω, μεσούντος του τριωδίου, από τα θεωρεία τους γνέφουν οι δικοί τους Ουου, χαρωπά.
Καταχείμωνο. Καιρός για… Σούπα. Άντε για φασολάδα. Έρχεται χιονιάς, σου λέει. Το πόσο θα χαρώ να αποκλειστώ στην ακριτική βόρεια Κυψέλη, αδυνατώ να το περιγράψω. Μάζεψα προμήθειες και… πανέτοιμος ετοιμάζω σούπα άκρως δυναμωτική. Βράζω μοσχάρι σε μικρά κομμάτια, ελιά. Σε λίγο θα προσθέσω κρεμμύδι, σέλερι (χωρίς φύλλα), καρότο, όλα ψιλοκομμένα. Και δυο πατάτες ολόκληρες. Μόλις βράσουν οι πατάτες, θα τις βγάλω και με το στουμπωτήρι του πουρέ θα τις κάνω νιανιά και θα τις ξαναρίξω στην κατσαρόλα προσθέτοντας αλάτι, κρόκο και μια κουταλιά βούτυρο. Αυτό. Στο σερβίρισμα προσθέτω μπόλικο λεμόνι και πιπέρι.
Με την πείνα που με δέρνει θα το τσακίσω. Είμαι νηστικός όλη μέρα γιατί χθες βράδυ είχα παρέα στο σπίτι και τα καθαρίσαμε όλα. Συν ένα βουνό πατάτες τηγανιτές. Έτσι σήμερα μόλις επέστρεψα από την δουλειά, βρήκα μονάχα γλυκά. Καλές οι σοκολατίνες δεν λέω, αλλά δεν σε χορταίνουν κιόλας. Άσε που σε λιγώνουν άμα τις καταβροχθίσεις με άδειο εντελώς στομάχι. Οπότε απόψε ας φάει αλλού η μύγα σίδερο, το κουνούπι ατσάλι, εδώ ο Μήτσος θα φάει δυο γαβάθες κρέας βραστό με λαχανικά, θα ρουφήξει το ζουμάκι με τέτοιον θόρυβο που θα τρίξουνε τα τζάμια.
Αααααα, όλα κι όλα κυρίες μου. Να σας ανοίξω την πόρτα να περάσετε, να σας τραβήξω την καρέκλα, να σας ανάψω το τσιγάρο, να σας γεμίσω το ποτήρι κρασί, αλλά εδώ θα παραμερίσω τις ευγένειες. Τον καφέ, την σούπα και την φασολάδα, θα τα ρουφήξω και θα ακουστώ μέχρι απέναντι στο άδειο διαμέρισμα που καμάρωνα άλλοτε την Βουλγάρα να με παραφυλάει και τώρα το τρώει η ερημιά. Είμαι βλαχαδερό, τι να κάνουμε!
Έχω και μια ανησυχία για τα λουλούδια μου και πώς θα γλυτώσουν από την παγωνιά, τα χαϊδεμένα μου.
Ακούω και ευχάριστα εδώ στις προγραμματικές. Δεν τον ψήφισα, τα είπαμε. Αλλά ακούω με ευχαρίστηση για το αφορολόγητο των 12.000, για την φοροδιαφυγή, για τον ΕΝΦΙΑ, για τις απαγορεύσεις πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Λέτε; Τα έχω ακούσει πολλές φορές έτσι ωραία ρε γαμώτο για να τα πιστέψω ως αληθινά. Όχι, όχι, δεν θα παρασυρθώ σε ενθουσιασμούς. Θα κρατήσω πισινή.
Βέβαια έχω και μια συγκίνηση, δεν το κρύβω. Θα είναι ίσως η τελευταία φορά που θα μιλήσουν ως αρχηγοί οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, πολύ θα πικραθώ. Πάνω στο αχνιστό πιάτο θα ψιλοπλαντάξω που δεν θα μιλήσει κι ο Γιωργάκης στη Βουλή, αλλά με παρηγορεί η παροιμία που την αφιερώνω εξαιρετικά στους ψηφοφόρους του.
“Γεια και χαρά γειτόνισσες, εγώ ψωλαρμενίζω”.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.