Το κλώθω στο μυαλό μου από το πρωί κι απάντηση δεν βρίσκω, γι αυτό ρωτώ κι ελόγου σας σαν πιο της Επιστήμης. Πριν 20 μέρες φύτεψα βολβούς στη ζαρντινιέρα, φρέζιες, νεραγκούλες, τουλίπες, ζουμπούλια, νάρκισους, κάτι άλλα με εξωτικά ονόματα, όλα φυτρώνουν σιγά-σιγά, πετάγονται βλαστάρια μέσα από το νωπό χώμα! Μέχρις εδώ καλά, έτσι λειτουργεί η φύση. Γυναίκα είναι και γεννάει.
Πάνω που στάθηκα και το φιλοσοφούσα, ξεπρόβαλε το ερώτημα, αμείλικτο: Δυο χρόνια που μαλακιζόμασταν με την πράσινη ανάπτυξη και με την Τίνα, τι σκατά σπέρναμε και δεν φύτρωσε μήτε τσουκνίδα; Κάρβουνα έσπερνε ο στόκος, το ντουβάρι του Καστρίου, που ψάχνει και θέση σε διεθνή οργανισμό; Αυτό να δω και θα πω Πάει, χάλασε ο ντουνιάς.
Αλλά δεν θα βγει στην αγορά να τσουγκρίσει το κόκκινο αυγό την Πρωτοχρονιά; Καραούλι θα του στήσω.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.