Το βουναλάκι απόψε δεν ήταν από πατάτες τηγανιτές, παρά ήταν… μακαρόνια με κιμά. Αλλά τα μακαρόνια ήταν ολικής αλέσεως, ε προσέχουμε λιγάκι. Καλούτσικα. Η μέρα ήταν κουραστική, μπάνιο, ηλοθεραπεία και όλα τα σχετικά. Πόρτο-Ράφτη είχε σήμερα το πρόγραμμα, συμπαράσταση σε ξάδερφο που μικρανατρέφει δίδυμα. Ε, δεν έκανα και πολλά επ αυτού, δεν το έχω στον τομέα διαπαιδαγώγηση παιδακίων, άσε που βαριέμαι κι εύκολα. Μια διακριτική συμπαράσταση κι αυτή σκέτη. Γύρω μας περιφέρονταν διάφορα, καλά, ψιλοκαλά, περίκαλα, έτσι κι έτσι, αδυνατούλια, στρουμπουλά, ώριμα, μικρομέγαλα, απ’ όλα είχε ο μπαξές.
Αύριο το πρόγραμμα έχει… Εφορία, πρέπει να γλυτώσουμε το τέλος υπερημερίας. Άκου τώρα να δεις τι σκέφτηκαν οι διεστραμμένοι εγκέφαλοι. Οι με μηδενικό εισόδημα, θα καταβάλουν 500 ευρώ κατ’ έτος. Οι ίδιοι αυτοί έρχονται μεθαύριο και μου ζητάνε ψήφο. Κάτι τύπους που δρασκέλιζαν τις ξαπλώστρες σήμερα στην παραλία μοιράζοντας φυλλάδια υποψηφίων βουλευτών, τα πιτσιρίκια τους πήραν με τα νεροπίστολα και τους έκαναν κάτι ζαχαρί κολλαριστά κοστούμια χειρότερα κι απ τα μούτρα τους. Όχι, όχι, δεν έβαλα το χέρι μου καθόλου, τ’ ορκίζομαι. Να μην χαρώ τον Καρατζαφέρη στη Βουλή, δεν είναι μικρός όρκος… Τίποτα, τίποτα σας λέω, ούτε νεύμα δεν έκανα. Μόνο χτυπήθηκα στα γέλια λιγάκι επιδεικτικά είναι η αλήθεια, έτσι να δημιουργήσω κλίμα προεκλογικού παροξυσμού. Πώς ήταν που άναβαν παλιά τα βεγγαλικά μετά την ομιλία του αρχηγού; Κάπως έτσι έγινε κι οι ρακέτες πήραν φωτιά.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.