Καλοκαίρι και καταχνιά
Καλοκαίρι και καταχνιά!
Καιρός αλλόκοτος, βγαίνω τη νύχτα με το κιάλι να μελετώ τα σύννεφα, να μυριστώ μη σας πω τι, μπας και βρω το πότε θα κάνει ξαστεριά… Μόνο το καρπούζι στο ψυγείο μου φέρνει σε εντελώς καλοκαίρι. Καμμιά φορά μου τυχαίνει κολοκύθα, μα δεν απογοητεύομαι. Ξαναδοκιμάζω. Εδώ δεν απογοητευτήκαμε να περιμένουμε στα σκαλιά της εκκλησίας με την ανθοδέσμη στο χέρι την ανάπτυξη που μας έστησε κάτι χρόνια και επιμένουμε. Θα μου κοπεί η επιμονή να πετύχω καλό καρπούζι; Α, πα πα!
Πρέπει να σπάει κι η μονοτονία της τηγανιτής πατάτας τα βράδια στην βεράντα. Το πάω εναλλάξ. Μια βραδιά φουλ θερμίδα, τηγανιτά, πατάτες, μελιτζάνες, κεφτεδάκια, άλλοτε μακαρόνια και τα σχετικά, αλλά την επομένη κύριος. Καρπούζι. Πάει το κατρουλιό σύννεφο, αλλά δεν πειράζει. Ξαλάφρωμα.
Πήρα και την απάντηση μιας αξονικής εξετάσεως χθες. Καλή. Ε, είπα να το γιορτάσω. Ξέρετε τώρα… Μα όση γιορτινή διάθεση κι αν επιστρατεύσεις, έρχεται να το χαλάσει το εορταστικόν το κλίμα ο Κώστας ο φοροτεχνικός και φίλος που τηλεφωνεί για το ετήσιο ραντεβού μας μετά γλυκισμάτων και καφέδων. Της παρηγορίας.
Καλοκαίρι και καταχνιά!
Τα καινούργια μαγιώ; Ναι, πολύ καλά. Όχι δεν τα απαθανάτισα, καθότι η παρέα που πάω θάλασσα είναι ντουβάρια με τα τεχνικολογικοηλεκτρονικοφωτογραφικά. Είμεθα των αναλύσεων παντός κοινωνικοπροσωπικού θέματος προβλήματος ζητήματος και ουχί της τεχνολογίας. Πάντως πολύ καλά τα μαγουδάκια μου, κάνω και μια στάλα διαιτούλα για να τα υποστηρίξω. Αλλά μια στάλα.
Αυτά επί του παρόντος. Ναι, θα εκδράμω εντός ολίγου, αύριο δουλεύω και πρέπει σήμερα να αναλάβω δυνάμεις. Να φορτίσω τον σκληρό δίσκο (είδατε πώς τα παίζω στα δάχτυλα τα ηλεκτρονικά; Πού να δείτε και πώς το πααίνω με τις ξένες γλώσσες), να τον γεμίσω εικόνες. Βάρκες δεμένες να λικνίζονται ερωτικά, καρέκλες με τραπέζια πλάι στο κύμα, γλάρους να βουτάνε κι ύστερα να ανεβαίνουν απότομα με κάτι κόλπα αεροπλανικά, κωλαράκια να λιάζονται ανέμελα, ηλιοβασιλέματα γλυκά, ούζα με ποικιλιότητες θαλασσινών, κουβέντες ανάλαφρες.
Έρχεται τριήμερον αγίου Πνεύματος. Πάλι θα λυσσάξουν κάποιοι που το γιορτάζουμε. Ελπίζω την Παρασκευή να μην πνεύσουν μενόμενοι οι ανέμοι. Ο Αίολος να κρατήσει το ασκί του σφραγισμένο, να εκδράμω με το βατραχοπέδιλο παραμάσχαλα…
Καρπούζι για απόψε δεν έχει στο ψυγείο, οπότε… φανταστείτε ό,τι πιο κολασμένο και συγχρόνως απλό. Μπιφτέκια κοτοπούλου (από μπούτι μόνο), με πάρα πολλά συμπληρώματα να πάρει μια στάλα γεύση η ανοστίλα, άλλη στιγμή θα πούμε λεπτομέρειες. Τα λελούδια με έχουν λιγάκι εκνευρίσει, γι’ αυτό δεν τα φωτογράφισα να σας τα δείξω. Τα έχω σε τιμωρία και τους απευθύνω κάτι κουβεντούλες φαρμακερές, πλην με επιχειρήματα. Αλλά όχι, δεν θα εκνευριστώ άλλο μαζί τους.
Πώς είναι που περιμένεις μια παρέα κι έρχεται την τελευταία στιγμή; Λίγο προ φαγητού, μόλις σώζονται τα ρεσώ που καίνε από το απόγευμα; Αυτό. Αλλά εμείς υπεράνω. Συνήθως κάνω ότι χάρηκα που άργησαν και ταχτοποίησα κάτι εκκρεμότητες. Με σας μιλούσα εδώ, αλλά δεν το ξέρουν. Μουτς!
Τι λέγαμε; Α, ναι. Καλοκαίρι και πολύ καταχνιά!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.