Είχαμε τα δικά μας, πλάκωσαν κι απ’ την Πέργαμο, παλαιόθεν η ρήση. Εις Παρισίους, σου λέει, γίνεται ΤΟ σύστριγγλο! Πλακώνεται η πρώην με την νυν σύντροφο του προέδρου για το ποια θα βολέψει περισσότερους δικούς της σε θέσεις εκλόγιμες. Ενδίδει προσωρινώς στις πιέσεις της νυν ο πρόεδρος, αλλά κατόπιν αποφασίζει να μην πολυπικράνει και την τέως. Αυτές μεταξύ τους δεν μιλιούνται, ρίχνουν μαχαιριές πισώπλατες και μισιούνται θανάσιμα διεκδικώντας η κάθε μια για πάρτη της όχι το πουλί του προέδρου, παρά μεγαλύτερο μερίδιο στην εξουσία. Αλλά δεν είναι τίποτις παλιατσαρίες καραδεξιές. Σοσιαλίστριες! Δεν έχουμε παράπονο όμως, ζήσαμε κι εμείς παλιότερα τέτοιες ημέρες δόξης λαμπρές. Ίσως και πιο σπαρταριστές. Τώρα όχι, είναι κομματάκι πληκτικό το σκηνικό, καθόλου δεν γαργαλά το μαλακό υπογάστριο, αλλά τα ζήσαμε άλλοτε και τα χορτάσαμε. Τώρα μπήκε μαχαιροπήρουνο στο τραπέζι. Ααααα! Επίσης νοστάλγησα ημέρες λασπολογία παλιές, τότε που έστηνε ο Λαλιώτης κάτι ωραιότατες ιστορίες πάθους, και χρήματος διανθισμένες με λίγο σεξάκι, έτσι για το ξεπίκρισμα. Τα άρπαζε η Αυριανή και τα έκανε σημαία, σκούζανε οι γριές στις πλατείες για ξεκάρφωμα, παίρνοντας κάτι ψιχουλάκια στη σύνταξη μέρος από τα κλεμμένα, στα μουλωχτά στήνονταν οι συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, οι αετονύχηδες στην αναμπουμπούλα χαίρονταν. Ωραίες εποχές! Αξέχαστες.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.