Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε! Στα κανάλια, εκεί που άλλοτε τέτοια εποχή δείχνανε κανένα κωλαράκι να λιάζεται αμέριμνο στην παραλία Αλίμου, τώρα δέρνονται με τις αποφάσεις του Εκόνομιστ, τις διαβουλεύσεις για τα τοκοχρεολύσια και τα διαζύγια του Στρος Καν. Στην Κυβέρνηση αναρρώνουν και παίρνουν φόρα να καβαλικέψουν, στην Αντιπολίτευση ετοιμάζονται να ξιφουλκήσουν με τα νεροπίστολα, στη δουλειά μου ξεμαλλιαζόμαστε για τις άδειες, κάτι φασολάκια που με περιμένουν το μεσημέρι δεν θέλω να τα δω στα μάτια μου, το καρπούζι που πήρα χθες γυρίζοντας από παραλία, 12 κιλά περικαλώ, απεδείχθη εντελώς κολοκύθι, ζω ένα δράμα! Καλοκαίρι ναι, αλλά με διάθεση φθινοπωρινή. Τι κι αν προσκαλώ παρέα τα βράδυα στο σπίτι, τι κι αν μαγειροκοπάμε, τι κι αν ανάβω ένα μανουάλι ρεσώ γύρω γύρω στα περβάζια, τι κι αν τηγανίζω βουνά πατάτες, τι κι αν καταναλώνουμε παγωμένες μπύρες ρευόμενοι δυνατά και στο τέλος τα σκεπάζουμε όλα με παγωτό, τι κι αν εξορκίζω επικαλούμενος ημέρες παχουλούτσικων αγελάδων, τι κι αν κάνω εντριβές με γαϊδουροκάτουρο… Τίποτα, τίποτα τίποτα. Δεν λέει να γυρίσει ο τροχός. Κάτι μέσα μου φωνάζει πως ο φτωχός κάτι τελικά θα καταφέρει, αλλά νηστικάτο! Ή με τα απολύτως απαραίτητα. Μέρες Αυγούστου έρχονται, πνιγμένες σε πηχτόν ιδρώτα και μυρωδιά νυχτολούλουδου. Ένα ψητό καλαμπόκι, ένα παγωτό χωνάκι, ένα βιαστικό μπαλαμούτιασμα, θα φαντάζει φέτος η απίστευτη πολυτέλεια. Κατά τ’ άλλα, φτώχια κατηραμένη. Και για όλο αυτό κανείς δεν δίνει μιαν εξήγηση. Πώς από εκεί που πηγαίναμε ψιλοκαλούτσικα ως χώρα, με κάτι προβλήματα αντιμετωπίσημα, ξαφνικά βρεθήκαμε όχι στο χείλος του γκρεμού, παρά στα σαραντάβαθα να σκούζουμε βοήθεια και να μας απαντά μόνο ο αντίλαλός μας. Α, και να παρακολουθούμε το δελτίο αυτοκτονιών της ημέρας… Θα στήσει, σου λέει, η Βουλή επιτροπή που θα διερευνήσει την πορεία προς τον Ζάλογγο και μετά θα μας ξαναρίξει στάχτη στα μάτια καταγινόμενη με τα ίχνη των …δραστών. Πώς είναι σε κάτι ταινίες καουμπόϊκες που τρέχουν ανεμίζοντας το λάσο; αυτό! Και μετά; Όχι, θέλω να ξέρω το τι θα γίνει μετά. Στις ταινίες ξέρω τι γίνεται…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.